Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 05-06-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Propolis to żywiczna substancja nazywana kitem pszczelim.

: Opis.: Propolis to żywiczna substancja nazywana kitem pszczelim. Ma silne właściwości antybakteryjne, które chronią pszczoły w ulu i tak samo zwalczają patogeny w organizmie. Wyjaśniamy, jaki jest skład propolisu i jego właściwości zdrowotne. Podajemy też zastosowania kitu pszczelego i przepis na nalewkę propolisową. Zobacz, jak ją zrobić i dawkować. Sprawdź też, jak stosować propolis krople oraz jakie są przeciwwskazania do kuracji. Czy kit i propolis to to samo? Propolis potocznie nazywany jest kitem pszczelim. To substancja wytwarzana przez pszczoły w celu zabezpieczenia szpar i wlotu do ula przed chorobotwórczymi mikroorganizmami (bakteriami, wirusami i grzybami). Z tego wynikają jego prozdrowotne właściwości cenione przez ludzi. Propolis używany jest też przez pszczoły do przytwierdzania plastrów miodu do ścian ula, ponieważ ma zmienną konsystencję zależnie od temperatury. Propolis to materiał żywiczny zebrany przez pszczoły z pąków i wysięków roślin, który ulega wymieszaniu z wydzielinami gruczołów tych owadów. Przetwarzany jest z pomocą enzymów pszczelich, a potem łączony z pyłkiem i woskiem. Skład chemiczny propolisu zależy od pory roku, źródła substancji do jego wytworzenia oraz rasy pszczół, które produkowały propolis. W Polsce oraz innych krajach europejskich głównymi źródłami wydzielin roślinnych (żywic i wosków) służących jako składniki do wytworzenia propolisu są: pąki drzew liściastych, m.in. olchy, topoli, wierzby, brzozy, dębu, jesionu oraz kasztanowca, uszkodzenia kory drzew iglastych, m.in. jodły, świerku i sosny. Propolis ma lepką i gęstą konsystencję, która nie jest jednak stała, a zależy od temperatury otoczenia. W temperaturze: poniżej 15°C – propolis jest twardy i kruszy się, ok. 36°C – jest miękki i plastyczny, ok. 70°C – jest półpłynny i lepki, ok. 90°C – topi się. Smak propolisu jest balsamiczny, a przez niektórych oceniany jako cierpki, gorzki i piekący. Ma silny i wyraźny, ale przyjemny zapach. Kolor propolisu zależy od miejsca, w którym pszczoły zbierały pyłek i żywicę. Może być jasnożółty, pomarańczowy, czerwony, zielonkawy, brązowy, a nawet czarny. Z czego składa się propolis? Propolis składa się z ponad 300 różnych substancji. Nie można wskazać jednego konkretnego składu propolisu, ponieważ ma on tendencję do zmiany w zależności od rodzaju roślin, z których zbierana była żywica, oraz wielu czynników środowiskowych. Bez względu na drobne zmiany w składzie chemicznym, zawsze głównym składnikiem propolisu są żywica (40-50 proc.) i woski (20-30 proc.). Propolis jest zasobny w liczne związki antyoksydacyjne m.in. terpeny i polifenole stanowiące aż 14-16 proc. jego masy. Najbardziej zbadanymi są: flawonoidy – m.in. kwercetyna, kemferol, pinocembryna, pinostrobina i apigenina, fenolokwasy – kwas ferulowy, salicylowy, kumarowy, galusowy i kawowy, aldehydofenole, ketofenole. W propolisie zawarte są niewielkie ilości polisacharydów (cukrów) oraz ziaren pyłku pszczelego, którego ilość może dochodzić do nawet 10 procent. Liczne substancje lotne, które m.in. warunkują jego ciekawy zapach, stanowią 8-10 procent jego masy. W propolisie występują obficie związki mineralne, takie jak żelazo, cynk, miedź, mangan, fosfor, kobalt, krzem, magnez i selen. Na co pomaga propolis? Właściwości lecznicze Propolis ma działanie antyoksydacyjne. Flawonoidy, związki fenolowe oraz witaminy C i E zawarte w kicie pszczelim to silne przeciwutleniacze, bardzo przydatne w walce ze szkodliwym wpływem na organizm wolnych rodników. Związki o działaniu antyoksydacyjnym powodują, że nadmiar szkodliwych wolnych rodników zostaje zneutralizowany. Chroni to przed ogólnym stanem zapalnym organizmu, który sprzyja m.in. miażdżycy, chorobom autoimmunologicznym i nowotworowym oraz cukrzycy. Dodatkowo polifenole, estry aromatyczne i terpeny mają istotną rolę w obronie organizmu przed powstawaniem zmian nowotworowych. Propolis odznacza się szerokim działaniem przeciwdrobnoustrojowym skierowanym przeciwko: bakteriom: gronkowca, paciorkowca, prątków gruźlicy, krętków bladych (wywołują kiłę), maczugowcom (wywołują błonnicę), grzybom drożdżoidalnym odpowiedzialnym za grzybice skóry i błon śluzowych, dermatofitom (rodzaj grzyba), które wywołują grzybicę skóry, włosów i paznokci, wirusom: grypy, dwoinkom zapalenia płuc, wirusom zapalenia opon mózgowych oraz opryszczki (HSV). Jak stosować propolis? Krople na odporność i infekcje Krople z propolisem stosowane regularnie pomagają wzmocnić odporność organizmu. Pomagają przy stanach zapalnych nosa, gardła, krtani i zatok, które towarzyszą przeziębieniu i grypie. Krople można zastosować również do leczenia aft, pleśniawek i owrzodzeń błony śluzowej jamy ustnej oraz języka. Sprawdzą się pomocniczo w niwelowaniu stanów zapalnych dziąseł oraz przy paradontozie (zapalenie przyzębia). Właściwości przeciwdrobnoustrojowe propolisu są docenione w stomatologii. Propolis podawany doustnie w formie kropli lub tabletek pomaga na chorobę wrzodową, dysfunkcje wątroby oraz przy nieżytach żołądka. Co więcej, niektóre wyniki badań wskazują, że propolis hamuje wzrost bakterii Helicobacter pylori, które odpowiedzialne są za rozwój choroby wrzodowej żołądka. Na jakie bakterie działa propolis? To naturalny antybiotyk i środek przeciwgrzybiczy Znanymi właściwościami propolisu jest działanie łagodzące schorzenia dermatologiczne. Do stosowania na skórę sprawdzą się krople lub maść z propolisem. Ich nakładanie poleca się na rany, owrzodzenia i odleżyny skóry. Wspomagająco maść z propolisem można zastosować do leczenia grzybic skóry. Właściwości propolisu docenią kobiety, które używają jednorazowych maszynek do golenia. Ten zabieg niejednokrotnie kończy się podrażnieniem, zapaleniem mieszków włosowych, gruczołów potowych i ropniami pach z powodu wrastających w skórę włosków. Produkt zawierający propolis pomoże złagodzić nieprzyjemne objawy i wyleczyć stany zapalne. Skuteczność propolisu w leczeniu tego typu schorzeń wynosi 76 procent, na co wskazują wyniki badań klinicznych. W przemyśle kosmetycznym propolis wykorzystywany jest do produkcji: kremów, balsamów, maseczek do twarzy i włosów, toników, szminek i past do zębów. Propolis: nawilża, odżywia i regeneruje skórę oraz włosy, przeciwdziała też stanom zapalnym. Jak zażywać propolis pszczeli? Dawkowanie kropli. Propolis w kroplach stosuje się w dawce 1/2 łyżeczki (20-25 kropli) trzy razy dziennie, pomocniczo przy przeziębieniu, grypie, chorobach żołądka i wątroby. Preparat należy rozpuścić w niewielkiej ilości letniej wody – około 1/4 szklanki. Płukanka do gardła z propolisem (około 50 kropli na szklankę wody) świetnie sprawdzi się przy bólu gardła, zapaleniach błon śluzowych jamy ustnej, aftach i pleśniawkach. Propolis krople znajduje zastosowanie do użytku wewnętrznego oraz zewnętrznego, na rany i ropne zapalenia skóry. Maść propolisowa jest produktem wskazanym do leczenia zmian skórnych o bardzo dużej skuteczności działania. Należy przy tym pamiętać, że propolis nie jest lekiem, lecz suplementem diety i nie może zastąpić właściwego leczenia w przypadku danej choroby. Czy propolis jest bezpieczny? Przeciwwskazania i środki ostrożności Propolis, będąc produktem znanym w medycynie ludowej od wieków, uznany jest za produkt względnie bezpieczny do stosowania, nie powodując groźnych dla zdrowia efektów ubocznych. Propolis jest substancją, która może wywoływać silne reakcje alergiczne u osób uczulonych na wosk, miód, pyłek pszczeli i inne pszczele produkty. Produkty pochodzenia pszczelego występują także w balsamie peruwiańskim. Propolis nie jest też wskazany dla osób z chorobami skórnymi takimi jak atopowe zapalenie skóry, łuszczyca i wyprysk kontaktowy oraz łojotokowy. Alergia na propolis najczęściej objawia się zapaleniem spojówek, miejscowym odczynem alergicznym, owrzodzeniem w miejscu stosowania, pokrzywką, bólem głowy i nudnościami. Propolis krople produkowany jest na bazie alkoholu i z tego względu nie powininien być stosowany przez kobiety w ciąży i podawany dzieciom. Nalewka z propolisu także nie jest wskazana. Propolis dla dzieci i kobiet w ciąży może być stosowany w formie maści propolisowej, syropu na miodzie z propolisem i w tabletkach, o ile te osoby nie są uczulone na produkty pszczele. Propolis dla dzieci sprawdzi się propolis do płukania gardła przy aftach i pleśniawkach. Na co pomaga nalewka z propolisu? Przepis na spirytusie Nalewkę z propolisu można przygotować samodzielnie z naturalnego kitu pszczelego. Jest to tradycyjny środek zwalczający patogeny, przeciwzapalny, rozszerzający i uszczelniający naczynia krwionośne oraz obniżający ciśnienie krwi, a także wspomagający gojenie się ran i uszkodzeń tkanek. Jak podaje dr Henryk Różański, jeden z najwybitniejszych polskich fitoterapeutów, preparat wspomaga także działanie niektórych leków, m.in. antybiotyków i środków przeciwzapalnych. Aby uzyskać nalewkę z propolisu o stężeniu 10 procent, należy użyć 10 części suchego propolisu na 90 części mocnego alkoholu (1:9), czyli zalać w butelce np. 10 g kitu pszczelego 90 ml spirytusu 90 proc. alk. obj. Mieszankę należy odstawić w ciemne miejsce na 7 dni, a następnie przefiltrować, a pozostałość kitu przepłukać małą ilością spirytusu i dodać płyn do butelki. Dawkowanie: łyżeczka (5 ml) 2 razy dziennie. Nalewka z propolisu – dawkowanie i przeciwwskazania Nalewkę z propolisu warto stosować przy infekcjach oddechowych. W przypadku przeziębienia, grypy, nieżytu gardła i oskrzeli czy anginie warto zażywać nalewkę często i w niewielkich porcjach, np. po 1/2 łyżeczki co 2-3 godziny przez 6 dni, a następnie po 1 łyżeczce co 6 godzin. Nalewkę z propolisu można stosować po rozcieńczeniu (łyżeczka na 100 ml wody) na chore miejsca, np. wypryski, owrzodzenia, ropnie, afty czy opryszczkę. Nalewki nie powinny spożywać kobiety w ciąży i karmiące piersią, dzieci i młodzież, a także wszelkie osoby, które mają przeciwwskazania do przyjmowania alkoholu. Może być nieodpowiednia dla osób uczulonych na jad i produkty pszczele, a także nadwrażliwe, np. z astmą. Źródła: Propolis – panaceum prosto z ula Farmakoterapia, Leczenie propolisem chorób skóry wywołanych przez drobnoustroje Postępy Fitoterapii.

: Data Publikacji.: 25-05-25

Burak zwykły czerwony.

: Opis.: Burak zwykły czerwony. To niepozorne warzywo, przez lata obecne w tradycyjnej kuchni, dziś odkrywamy na nowo jako źródło kulinarnych inspiracji i dobroczynnych składników. I bardzo dobrze! Burak to warzywo doskonałe! Burak przez lata zadomowił się w polskiej kuchni i trudno uwierzyć, że do Europy Środkowej przywędrował aż z Grecji. Znany był w starożytności, ale na międzynarodowych stołach na dobre zagościł w XV wieku. W Polsce wśród warzyw gruntowych burak zajmuje trzecie miejsce pod względem plonów: zbieramy go ok. 300 tys. ton rocznie, z czego ponad 20 tys. ton sprzedajemy za granicę. Niestety w ostatnim czasie burak traci na popularności. W ubiegłym roku jego spożycie spadło aż o 11 proc. Czas odwrócić tę tendencję i sięgać po buraki częściej: podziękują nam za to i polscy rolnicy, i nasze własne zdrowie. Prozdrowotna moc buraka. Nie bez przyczyny osobom ciężko chorym, np. na nowotwór, zaleca się picie soku z buraka. Buraki polepszają wydolność organizmu, a zawarta w nich betanina (naturalny barwnik) ma działanie przeciwutleniające, wspomaga walkę z niektórymi nowotworami oraz przywraca siły po chemioterapii. Sok z buraka można pić również profilaktycznie, a nawet jest to wskazane, podobnie jak picie innych soków i regularne jedzenie owoców i warzyw. Pamiętajmy, że każdego dnia powinniśmy spożywać przynajmniej 400 g owoców i warzyw, a szklanka soku (200 ml) stanowi pełnowartościową ich porcję. Jeśli będzie to sok z buraka, oprócz witamin i aminokwasów zapewnimy sobie solidną dawkę potasu, który wspiera układ nerwowy oraz krwionośny. Burak dla sercowców, ciężarnych i seniorów. Buraki powinny być na stałe obecne w diecie osób z nadciśnieniem i cierpiących na choroby układu krążenia. Zawarta w nich betanina obniża poziom homocysteiny, zwiększającej ryzyko miażdżycy, a jednocześnie przeciwdziała zwapnieniom naczyń krwionośnych i pomaga unormować poziom cholesterolu. Jedzenie buraków wpływa pozytywnie na produkcję krwi, a dzięki dużej ilości folianów także na wzrost tkanek matczynych w czasie ciąży. Foliany odgrywają również ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu układu immunologicznego. Niedostateczne spożycie folianów może znacząco wpływać na odpowiedź odpornościową organizmu, hamując aktywność komórek odpornościowych. W dodatku kwas foliowy jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, ponieważ wpływa na powstawanie neuroprzekaźników takich jak dopamina, adrenalina i noradrenalina, co decyduje nie tylko o naszym zdrowiu fizycznym, ale również samopoczuciu. Warto wspomnieć też o obecnych w burakach naturalnych azotanach, które korzystnie oddziałują na przepływ krwi w mózgu, przez co opóźniają demencję. Burak nie tylko na barszcz Za burakiem w diecie przemawia także niska kaloryczność (tylko 42 kcal w 100 g) oraz niezliczone właściwości kulinarne. Myli się ten, kto uważa, że buraki nadają się wyłącznie na barszcz, chłodnik lub jako dodatek do kotleta. Burak radzi sobie świetnie także w nowoczesnej kuchni, sprawdzając się w mniejszych i większych eksperymentach. Nikogo nie dziwi jego obecność w sałatkach, smoothie czy hummusie. Co ciekawe - burak doczekał się swojego święta. Obchodzimy je 24 listopada! Sok z buraka też nie musi być zawsze taki sam – może być sok kiszony lub nie, jednoskładnikowy z buraka lub z dodatkiem soku z jabłek lub innych owoców czy warzyw. Każdy jest pyszny i zdrowy, a piękna soczysta buraczana barwa zachęca do delektowania się sokiem. Buraki znakomicie rosną w polskim klimacie, równie dobrze się przechowują, więc nie zapominajmy o ich korzystnych właściwościach. Zakwas z buraka. Jak zrobić dobry zakwas? Domowy zakwas z buraka to samo zdrowie! Ja zrobić dobry zakwas? Zobaczcie przepis naszej Czytelniczki. Składniki na zakwas z buraka 1 kg buraków ćwikłowych - najlepiej nie za dużych 4 ząbki czosnku 5 listków laurowych 7 ziarenek ziela angielskiego 1,30 litra wody 1 duża łyżka soli Wykonanie zakwasu z buraków Wodę z solą zagotować i zostawić do całkowitego wystudzenia. W tym czasie buraki umyć, obrać ze skórek i pokroić w cienkie plasterki. Czosnek obrać i lekko docisnąć bokiem noża, by go rozgnieść. Przygotowane składniki przełożyć do wyparzonego i osuszonego naczynia kamionkowego lub dużego słoja. Dodać także ziele angielskie i liście laurowe. Całość dokładnie zalać przegotowaną wodą z solą. Jeśli buraki wystają nam ponad wierzch zalewy, to docisnąć je talerzykiem i przyłożyć czymś cięższym (talerzyk nie może pokryć całości - boki powinny być widoczne), co zapobiegnie powstaniu pleśni. Na wierzch kamionki lub słoja nałożyć gazę i opleść gumką recepturką lub sznurkiem. Naczynie postawić w ciepłym, nieprzewiewnym miejscu. Po upływie 2-3 dni można sprawdzić czy na zakwasie nie wytworzyło się zbyt dużo piany. Jeśli tak, ściągnąć ją delikatnie łyżką, a buraki delikatnie zamieszać. Buraki ponownie docisnąć, by nie wystawały ponad zalewę, a wierzch naczynia pokryć gazą. Po kolejnych 2-3 dniach zakwas można przecedzić przez gazę, by pozbyć się wszelkich nieczystości. Gotowy przechowywać w szczelnie zamkniętym słoiku lub butelce w lodówce, nie dłużej niż przez 14 dni. Przygotowany zakwas można także zapasteryzować. Z podanej ilości uzyskamy około 1 litr zakwasu, który możemy wykorzystać do przygotowania barszczu. Pozostałe z zakwasu buraki możemy ponownie wykorzystać do przygotowania barszczu, oczywiście z dodatkiem nowych, świeżych. Do przygotowania zakwasu możemy także dodać skórkę ciemnego pieczywa, pieczonego także na zakwasie, co przyspieszy proces fermentacji o około 2 dni.

: Data Publikacji.: 25-05-25

Naukowcy znaleźli sposób na odwrócenie efektów starzenia.

: Opis.: Naukowcy znaleźli sposób na odwrócenie efektów starzenia. Ludzkość od wieków poszukuje środka, który działałby jak eliksir młodości. Stworzenie czegoś, co byłoby w stanie odwrócić efekty starzenia, nie jest takie łatwe, ale być może jesteśmy świadkami przełomu w tej kwestii. Zespół naukowców z Harvard Medical School opracował nowy sposób na cofnięcie komórek do młodszego stanu. Badania te otwierają nowe możliwości dla medycyny regeneracyjnej. Proces starzenia się powoduje nie tylko zmiany w wyglądzie zewnętrznym. Upływ czasu dotyka każdej komórki organizmu. Ale starsze komórki można odmłodzić dzięki zastosowaniu indukowanych pluripotencjalnych komórek macierzystych (iPSC), co pozwala naukowcom na przeprogramowanie komórek do podstawowego stadium podobnego do embrionalnego. W efekcie komórki te mogą tworzyć przeróżne tkanki organizmu. Powyższy sposób został opracowany przez japońskiego badacza, laureata nagrody Nobla - Shinya'ego Yamanake. W 2006 roku odkrył on, że zróżnicowane komórki mogą zostać cofnięte do stanu podobnego do zarodkowych komórek macierzystych poprzez indukcję ekspresji czterech genów. Innymi słowy, wprowadzając do już zróżnicowanej komórki cztery geny kodujące czynniki transkrypcyjne – białka regulujące ekspresję różnych genów – komórki te mogą cofnąć się do wcześniejszego stadium.  Obecnie technika ta zwana jest czynnikami transkrypcyjnymi Yamanaki. Prace zespołu z Harvard Medical School opierają się właśnie na odkryciach Yamanaki. W nowych badaniach uczeni opracowali kilka koktajli, które odwracają proces starzenia. - Do niedawna najlepsze, co mogliśmy zrobić, to spowolnić proces starzenia. Nowe odkrycia sugerują, że możemy teraz to odwrócić. Podobny proces wymagał wcześniej terapii genowej, ograniczając jego szerokie zastosowanie – powiedział dr David A. Sinclair, współautor badań. Odwrócić proces starzenia. Dotychczasowe próby przywrócenia tkanek do ich młodszego stanu były dość czasochłonne i przede wszystkim kosztowne. Wymagały one bowiem wprowadzenia odpowiednich modyfikacji genetycznych. Znacząco ograniczało to potencjalne możliwości skorzystania z takiej technologii, w którą ze zrozumiałych względów inwestowali wyłącznie najbogatsi ludzie. Ta terapia genetyczna oczekuje obecnie na fazę testów na ludziach, które mają zostać rozpoczęte w 2024 roku. Natomiast zespół naukowców z Harvard Medical School zdecydował się na zupełnie inny kierunek badań. W kręgu ich zainteresowań w tym kontekście znalazły się specyficzne geny – wspomniane czynniki Yamanaki. Dotychczas przeprowadzone na myszach badania uwidoczniły, że stosowanie tych czynników w powiązaniu np. z wektorem wirusowym może przynieść konkretne korzyści. Przykładowo udało się w ten sposób poprawić kondycję ich wzroku, co dawało nadzieję, że sposób ten może okazać się skuteczny również w kontekście eliminowania innych niekorzystnych skutków starzenia się. Efektywniejsza i tańsza metoda. Przy modyfikacji komórek należy mieć na względzie, że proces ich naturalnego starzenia się ma na celu ograniczenie kumulowania się szkodliwych mutacji, których skutkiem mogłoby stać się późniejsze wystąpienie nowotworu. Mogłoby zatem istnieć ryzyko, że ingerowanie w te naturalne procesy może mieć niekorzystne skutki uboczne. Natomiast modyfikowanie komórek przez iPSCs jak dotąd wydaje się, że nie staje się przyczyną wzrostu ryzyka pojawienia się nowotworu. Zespół badawczy zidentyfikował cząsteczki, które w połączeniu z właściwościami czynników Yamanaki mogłyby spotęgować ich działanie. W ten sposób udało się stworzyć sześć mieszanin różnych związków chemicznych, które są w stanie przyspieszyć odmładzanie komórek. Omawiane odkrycie, jak stwierdza profesor Sinclair, otwiera przed naukowcami zupełnie nowe możliwości, bo pozwala na cofnięcie procesu starzenia. I to w znacznie krótszym czasie i przy znacznie niższych kosztach. Źródło: IFLScience The dream of eternal youth is old: choroba mitochondrialna, transport białek, mitochondria, starzenie się, choroby neurodegeneracyjne Tymi genami były Oct4, Sox2, c-Myc i Klf4, kodujące białka nazwane później czynnikami Yamanaki. "Odwróciliśmy procesy starzenia" Jak spowolnić starzenie się organizmu? Wissenschaftler haben einen Weg gefunden, die Auswirkungen des Alterns umzukehren. Seit Jahrhunderten sucht die Menschheit nach einem Heilmittel, das als Elixier der Jugend wirkt. Etwas zu schaffen, das die Auswirkungen des Alterns umkehren kann, ist nicht so einfach, aber wir erleben möglicherweise einen Durchbruch in dieser Hinsicht. Ein Forscherteam der Harvard Medical School hat eine neue Methode entwickelt, um Zellen wieder in einen jüngeren Zustand zu versetzen. Diese Forschung eröffnet neue Möglichkeiten für die regenerative Medizin. Der Alterungsprozess führt nicht nur zu Veränderungen im äußeren Erscheinungsbild. Der Lauf der Zeit wirkt sich auf jede Zelle des Körpers aus. Aber ältere Zellen können mithilfe induzierter pluripotenter Stammzellen (iPSCs) verjüngt werden, was es Wissenschaftlern ermöglicht, die Zellen in ein grundlegendes embryoähnliches Stadium umzuprogrammieren. Dadurch können diese Zellen verschiedene Körpergewebe bilden. Die obige Methode wurde vom japanischen Forscher und Nobelpreisträger Shinya Yamanake entwickelt. Im Jahr 2006 entdeckte er, dass differenzierte Zellen durch die Induktion der Expression von vier Genen in einen embryonalen stammzellähnlichen Zustand zurückversetzt werden können. Mit anderen Worten: Durch die Einführung von vier Genen, die Transkriptionsfaktoren kodieren – Proteine, die die Expression verschiedener Gene regulieren – in eine bereits differenzierte Zelle können sich die Zellen in ein früheres Stadium zurückbilden.   Derzeit wird diese Technik als Yamanaka-Transkriptionsfaktoren bezeichnet. Die Arbeit des Teams der Harvard Medical School basiert auf Yamanakas Entdeckungen. In neuen Forschungsarbeiten haben Wissenschaftler mehrere Cocktails entwickelt, die den Alterungsprozess umkehren. - Bis vor Kurzem war das Beste, was wir tun konnten, den Alterungsprozess zu verlangsamen. Neue Erkenntnisse legen nahe, dass wir dies nun umkehren können. Ein ähnlicher Prozess erforderte zuvor eine Gentherapie, was seine breite Anwendung einschränkte, sagte Dr. David A. Sinclair, Co-Autor der Studie. Kehren Sie den Alterungsprozess um. Bisher waren Versuche, Gewebe wieder in einen jüngeren Zustand zu versetzen, recht aufwändig und vor allem teuer. Sie erforderten die Einführung geeigneter genetischer Veränderungen. Dies schränkte die potenziellen Möglichkeiten zur Nutzung dieser Technologie erheblich ein, in die aus verständlichen Gründen nur die wohlhabendsten Menschen investierten. Diese Gentherapie wartet derzeit auf Tests am Menschen, die 2024 beginnen sollen. Ein Wissenschaftlerteam der Harvard Medical School entschied sich jedoch für eine völlig andere Forschungsrichtung. In diesem Zusammenhang interessierten sie sich für bestimmte Gene – die genannten Yamanaka-Faktoren. Bisherige Untersuchungen an Mäusen haben gezeigt, dass die Verwendung dieser Faktoren in Kombination beispielsweise mit einem viralen Vektor spezifische Vorteile bringen kann. So konnte beispielsweise der Zustand ihres Sehvermögens verbessert werden, was die Hoffnung weckte, dass diese Methode auch bei der Beseitigung anderer ungünstiger Auswirkungen des Alterns wirksam sein könnte. Eine effektivere und kostengünstigere Methode. Bei der Veränderung von Zellen ist zu berücksichtigen, dass der Prozess ihrer natürlichen Alterung darauf abzielt, die Anhäufung schädlicher Mutationen zu begrenzen, die zur späteren Entstehung von Krebs führen können. Es besteht daher das Risiko, dass ein Eingriff in diese natürlichen Prozesse nachteilige Nebenwirkungen haben könnte. Allerdings scheint die Zellveränderung durch iPSCs bislang das Krebsrisiko nicht zu erhöhen. Das Forschungsteam identifizierte Moleküle, die in Kombination mit den Eigenschaften der Yamanaka-Faktoren deren Wirkung verstärken könnten. Auf diese Weise konnten sechs Mischungen verschiedener chemischer Verbindungen hergestellt werden, die die Zellerneuerung beschleunigen können. Diese Entdeckung, sagt Professor Sinclair, eröffnet Wissenschaftlern völlig neue Möglichkeiten, weil sie es uns ermöglicht, den Alterungsprozess umzukehren. Und das in viel kürzerer Zeit und zu deutlich geringeren Kosten. Quelle: IFLScience

: Data Publikacji.: 23-05-25

Ciasto Dakłas idealne na świąteczny stół.

: Opis.: Ciasto Dakłas idealne na świąteczny stół. Łatwe i efektowne. Składa się z 3 pysznych warstw. Ciasto Dakłas to wariacja na temat pysznego francuskiego tortu Dacquoise, składającego się z warstwy bezy przełożonej kremem z dodatkiem prażonych orzechów. Taki deser można przygotowywać w różnych wariantach. My dziś prezentujemy trzywarstwowe ciasto o czekoladowym spodzie i kruchej bezie z orzechami na wierzchu, pod którą znajduje się puszysty krem kajmakowy. To łatwy i bardzo efektowny deser, w sam raz na świąteczne spotkanie z bliskimi. Nazwa tego wykwintnego tortu pochodzi od francuskiego miasta Dax w południowo-zachodniej Francji. Jadano go już w XVII wieku. Początkowo popularny był jedynie wśród arystokracji, jednak z biegiem czasu trafił pod strzechy. Dziś Dakłas zna i ceni sobie cały świat. Przybywa jego odmian i wariantów. Jednym z nich jest marjolaine, czyli prostokątne ciasto złożone z biszkoptu bezowego i kremu czekoladowego. Popularne są również wersje z rumem i czekoladą, truskawkami i kremem cytrynowym oraz bananami i orzechami pekan. Idealny sernik na Boże Narodzenie – z żurawinową konfiturą. Pięknie się prezentuje i nie opada Dakłas to wbrew pozorom proste ciasto, choć trzeba się przy nim trochę natrudzić. Warto jednak podjąć ten wysiłek, zwłaszcza przed świętami, bo efekt jest naprawdę spektakularny. Ciasto składa się z lekkiego, czekoladowego spodu przykrytego delikatnym kremem kajmakowym i zwieńczonego chrupiącą bezą z dodatkiem włoskich orzechów. Każda z warstw inaczej smakuje i ma inną teksturę, ale wspólnie tworzą pyszną, harmonijną całość. A że ciasto jest efektowne, idealnie nadaje się na wigilijny stół. Ciasto Dakłas Składniki: Biszkopt 3 jajka 2 czubate łyżki mąki pszennej 2 czubate łyżki kakao 1/3 szklanki drobnego cukru do wypieków 1/3 łyżeczki proszku do pieczenia Beza 4 białka ¾ szklanki drobnego cukru do wypieków 50 g posiekanych włoskich orzechów 2 czubate łyżeczki skrobi ziemniaczanej Krem 500 g mascarpone 200 ml śmietanki 36% 150 g masy kajmakowej 70 g posiekanych włoskich orzechów 70 g posiekanych daktyli Wykonanie: Biszkopt. Białka oddzielić od żółtek i ubić na sztywną pianę z dodatkiem szczypty soli. Ciągle miksując, partiami wsypywać cukier, a następnie dodawać po jednym żółtku. Do masy przesiać mąkę, kakao i proszek do pieczenia. Całość delikatnie wymieszać szpatułką. Blachę o wymiarach 24x24 cm wysmarować masłem i wylać na nią masę. Ciasto piec w 170 stopniach C 9góra-dół) przez ok. 25 minut. Odstawić do wystudzenia. Beza. Piekarnik rozgrzać do 140 stopni C. Białka ubić na sztywną pianę, po czym stopniowo, niewielkimi partiami, dodawać cukier. Następnie wsypać skrobię ziemniaczaną i krótko zmiksować. Dorzucić posiekane orzechy i delikatnie wymieszać. Formę do pieczenia odwrócić do góry dnem, ułożyć na niej papier do pieczenia i rozsmarować na niej masę bezową. Wstawić do piekarnika i suszyć przez ok. 30 minut, następnie zmniejszyć temperaturę do 100 stopni C i suszyć bezę przez kolejne pół godziny. Po tym czasie wyłączyć piekarnik i zostawić w nim bezę aż do czasu, gdy zaczniemy układać poszczególne warstwy ciasta na sobie. Krem. Mascarpone ubić ze śmietanką na gęsty krem. Dodać masę kajmakową, daktyle i orzechy. Całość lekko zmiksować, tylko do połączenia składników. Krem wyłożyć na biszkopt i przykryć go bezą. Ciasto schładzać w lodówce przez kilka godzin.

: Data Publikacji.: 23-05-25