Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 02-06-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

W całej historii Cuzco najpierw kronikarze, a następnie etnohistorycy wspominali, że Cuzco kryje się za rozległą siecią tuneli

: Opis.: W całej historii Cuzco najpierw kronikarze, a następnie etnohistorycy wspominali, że Cuzco kryje się za rozległą siecią tuneli Chincanakuna lub po prostu chincanas, co oznacza „miejsce, w którym można się zgubić”. Ludzie określali to miejsce jako "pępek świata". Mówi się, że służyły one łączeniu ludzi z ogromnym terytorium Imperium Inków, znanym jako Tawantinsuyo. Legenda, stanowi dziś część naszych ustnych tradycji, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Znajdują się dwa wejścia do tuneli. Jedno jest duże, a drugie małe. Według legendy grupa młodych mężczyzn weszła do dużej chincana, która znajduje się w pobliżu skalnej zjeżdżalni przed masywnymi murami Saqsayhuaman. Zabrali ze sobą linę, której wszyscy się trzymali i powoli rozwijały ją, aby się nie zgubić. W miarę jak szli dalej i dalej w głąb tunelu, wszystko stawało się coraz ciemniejsze, aż nadeszła chwila, w której nie mogli się już słyszeć. Nikt nie wie, jak doszło do puszczenia liny, ale tak się stało. Ponadto nikt nie wie, co się stało ze wszystkimi, z wyjątkiem jednego. Wszyscy oprócz niego zniknęli w ziemi. Wydostał się. Mówią, że kiedy spacerował w tunelu w absolutnej ciemności, próbując znaleźć wyjście, nagle natknął się na bardzo jasne światło, które oświetliło tunel. W tym świetle pojawił się Inka w całej swojej szacie otoczony ciężkimi przedmiotami z litego złota. Inka spojrzał na niego i powiedział w keczua „ lloqsiy , lloqsiy ” co oznacza „wyjdź, wynoś się”. Bardzo przestraszony, złapał przedmiot i uciekł. Jakoś znalazł wyjście, ale wyszedł przez Qoricancha, Świątynię Słońca, zamiast tego, gdzie wszedł. Jego ubranie było podarte jak szmata i zrobił się bardzo stary. Ale w dłoniach trzymał złoty kłos kukurydzy. To było tak, jakby podróżował w czasie. Rzeczywiście, minęło wiele lat, odkąd wszedł do tunelu. Każdy, kto go widział, był bardzo zdziwiony, a szczególnie zdumiony kłosem zboża wykonanym z litego złota. Tajemnica nigdy nie została wyjaśniona, a kilka dni później mężczyzna zmarł. Ale jego doświadczenie w chincanie stało się częścią ustnej historii. Była to najważniejsza świątynia czasów Inków, centrum wszechświata. Na szczycie tej świątyni hiszpański zakon dominikanów wzniósł swoją świątynię i klasztor. Przeprowadzono wiele badań nad tą historią, ale z jakiegoś powodu badania nigdy nie zostały zakończone i nakazano zaplombowanie wejścia do tunelu. Tylko kilka osób nadal dokładnie wie, gdzie się znajduje. Zostało zapomniane, chociaż historia o nim nie.

: Data Publikacji.: 13-05-25

Coricancha - Złoty Dziedziniec – świątynia Słońca w Cuzco, stolicy Imperium Inków.

: Opis.: Coricancha - Złoty Dziedziniec – świątynia Słońca w Cuzco, stolicy Imperium Inków. Poświęcona była najwyższym bogom inkaskiego panteonu, miejsce koronacji i pochówku władców Inków od czasów Sinchi Rocy do Huayny Capaca, jedno z najważniejszych sanktuariów inkaskich. Monumentalny kompleks świątynny o wymiarach 140 na 135 metrów i obwodzie ponad 300 metrów, wzniesiony został z ogromnych, wielokształtnych i doskonale dopasowanych bloków kamiennych. Dachy budowli kryte były zgodnie z inkaską techniką budowlaną drewnem i strzechą. Ściany zewnętrzne kompleksu i wnętrza świątyń pokryte były złotymi płytami, gzymsami i posągami o trudnej dziś do oszacowania wartości. Coricancha - Złoty Dziedziniec Coricancha - Golden Courtyard - the temple of the Sun in Cuzco, the capital of the Inca Empire. It was dedicated to the highest gods of the Inca pantheon, the place of coronation and burial of the Inca rulers from the time of Sinchi Roca to Huayna Capaca, one of the most important Inca sanctuaries. The monumental temple complex with dimensions of 140 by 135 meters and a circumference of over 300 meters, was built of huge, multi-shaped and perfectly fitting stone blocks. The roofs of the buildings were covered with wood and thatched roofs in accordance with the Inca construction technique. The outer walls of the complex and the interiors of the temples were covered with gold plates, cornices and statues of a value that is difficult to estimate today. Coricancha - Goldener Hof - der Sonnentempel in Cuzco, der Hauptstadt des Inka-Reiches. Es war den höchsten Göttern des Inka-Pantheons geweiht, dem Krönungs- und Begräbnisort der Inka-Herrscher aus der Zeit von Sinchi Roca bis Huayna Capaca, einem der wichtigsten Inka-Heiligtümer. Die monumentale Tempelanlage mit Abmessungen von 140 mal 135 Metern und einem Umfang von über 300 Metern wurde aus riesigen, vielgestaltigen und perfekt passenden Steinblöcken errichtet. Die Dächer der Gebäude wurden mit Holz und Strohdächern nach der Inka-Bautechnik gedeckt. Die Außenmauern des Komplexes und das Innere der Tempel waren mit Goldplatten, Gesimsen und Statuen von heute schwer zu schätzendem Wert bedeckt. كوريكانشا - الفناء الذهبي - معبد الشمس في كوزكو ، عاصمة إمبراطورية الإنكا. تم تكريسه لأعلى آلهة الإنكا ، مكان تتويج ودفن حكام الإنكا من زمن سينشي روكا إلى هواينا كاباكا ، أحد أهم ملاذات الإنكا. تم بناء مجمع المعبد الضخم بأبعاد 140 × 135 مترًا ومحيطه أكثر من 300 متر من كتل حجرية ضخمة ومتعددة الأشكال ومناسبة تمامًا. كانت أسطح المباني مغطاة بالخشب والأسقف المصنوعة من القش وفقًا لتقنية البناء الإنكا. كانت الجدران الخارجية للمجمع والداخلية للمعابد مغطاة بصفائح ذهبية وأفاريز وتماثيل ذات قيمة يصعب تقديرها اليوم. Кориканча - Золотой двор - храм Солнца в Куско, столице империи инков. Он был посвящен высшим богам пантеона инков, месту коронации и захоронения правителей инков со времен Синчи Рока до Уайна Капака, одного из важнейших святилищ инков. Монументальный храмовый комплекс размером 140 на 135 метров и окружностью более 300 метров был построен из огромных многоугольных и идеально подогнанных по форме каменных блоков. Крыши зданий были покрыты деревом и соломенными крышами в соответствии с техникой строительства инков. Наружные стены комплекса и внутренние помещения храмов были покрыты золотыми пластинами, карнизами и статуями, ценность которых сегодня трудно оценить.

: Data Publikacji.: 13-05-25

Inanna, sumeryjska bogini, która zstąpiła do piekła- „Pani Niebios”, jak ją również nazywano.

: Opis.: Inanna, sumeryjska bogini, która zstąpiła do piekła- „Pani Niebios”, jak ją również nazywano.  Jest to bóstwo żeńskie, które jest najbardziej czczone w najsłynniejszych mitach Bliskiego Wschodu i które zstąpiło do piekła, by stawić czoła swojej siostrze, bogini Ereshkigal. Historia Inanny jest napisana w formie wiersza na tabliczkach mezopotamskich z pismem klinowym. Została napisana między 1900 a 3500 ne, ale niektórzy historycy uważają, że może pochodzić ze starszego okresu. Mówi się w nich o podróży Inanny, zwanej także Isztar w północnym Babilonie, do podziemi, by rzucić wyzwanie mocy jej siostrze, wdowy Ereshkigal. Zgodnie z mitem Inanny, a także Persefony i Demeter, w Grecji ich podróż jest wyjaśnieniem następstwa pór roku w cywilizacjach starożytności. W Mezopotamii miesiące odpowiadające jesieni i zimie sprzyjają regeneracji sił i czystości, zarówno ziemi, jak i ludziom, a wiosna i lato to najlepszy czas na urodzajność i kwitnienie. Irkalla lub Kur to tak zwany świat podziemny, kraina umarłych lub piekła, a dla Sumerów to miejsce jest miejscem, w którym wszystko, co jest złe lub utracone. Ereszkigal królowa Kur: >

: Data Publikacji.: 13-05-25

Ziggurat z Ur to neo-sumeryjski ziggurat, który znajdował się w mieście Ur.

: Opis.: Ziggurat z Ur to neo-sumeryjski ziggurat, który znajdował się w mieście Ur. W pobliżu nowoczesnej miejscowości Nassiriya, w prowincji Dhi Qar w Iraku. Struktura środkowej epoki brązu upadła w okresie neobabilońskim, a Ziggurat został przywrócony na rozkaz króla Nabonidusaida.

: Data Publikacji.: 13-05-25