Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 16-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Libijskie Trowanty.

: Opis.: Libijskie Trowanty. Znajdują się w Dolinie Kawakeb w regionie Kafra w Libii. Trowanty to dziwaczne formacje geologiczne o tajemniczej naturze, które pobudziły wyobraźnię tych, którzy je badają na przestrzeni wieków. Te niezwykłe kamienie mają zdolności, które odróżniają je od większości wszystkich naturalnie występujących skał. Wierzcie lub nie, stale rosną i formują się w kształty, które rozpalają najdzikszą wyobraźnię. Są wykonane ze specjalnego stopu lub cementu, który sprawia, że „poruszają się” i „rozmnażają”. Niektóre z nich, po przecięciu na pół, miały koncentryczne pierścienie, jak u drzew. Z tych powodów trowanty nazwano „żywymi” i „poruszającymi się” kamieniami. Badania mające na celu określenie ich prawdziwej natury rozpoczęły się już w XIX wieku. Sprzedawane w Polsce z 10 lat temu jako "kamienie faraonów". Libysche Trowanten. Sie befinden sich im Kawakeb-Tal in der Region Kafra in Libyen. Trowants sind bizarre geologische Formationen von mysteriöser Natur, die im Laufe der Jahrhunderte die Fantasie derjenigen anregen, die sie studieren. Diese ungewöhnlichen Steine haben Fähigkeiten, die sie von den meisten natürlich vorkommenden Gesteinen unterscheiden. Ob Sie es glauben oder nicht, sie wachsen ständig und bilden Formen, die die wildesten Fantasien entfachen. Sie bestehen aus einer speziellen Legierung oder einem speziellen Zement, der sie "bewegen" und "reproduzieren" lässt. Einige von ihnen hatten, wenn sie in zwei Hälften geschnitten wurden, konzentrische Ringe, wie die von Bäumen. Aus diesen Gründen wurden Trowants "lebende" und "bewegte" Steine bezeichnet. Die Erforschung ihrer wahren Natur begann im 19. Jahrhundert. Vor 10 Jahren in Polen als "Steine des Pharao" verkauft. Libyan Trowants. They are located in the Kawakeb Valley in the Kafra region of Libya. Trowants are bizarre geological formations of mysterious nature that have captured the imaginations of those who study them over the centuries. These unusual stones have abilities that set them apart from most of all naturally occurring rocks. Believe it or not, they are constantly growing and forming shapes that ignite the wildest imaginations. They are made of a special alloy or cement that makes them "move" and "reproduce". Some of them, when cut in half, had concentric rings, like those of trees. For these reasons, trowants have been called "living" and "moving" stones. Research to determine their true nature began in the 19th century. Sold in Poland 10 years ago as "Pharaoh's stones". Ливийские строители. Они расположены в долине Кавакеб в регионе Кафра в Ливии. Троуанты - это причудливые геологические образования загадочной природы, которые веками захватывали воображение тех, кто изучает их. Эти необычные камни обладают способностями, которые отличают их от большинства камней природного происхождения. Вы не поверите, но они постоянно растут и образуют формы, которые зажигают самые смелые воображения. Они сделаны из специального сплава или цемента, который заставляет их «двигаться» и «воспроизводиться». Некоторые из них, разрезанные пополам, имели концентрические кольца, как у деревьев. По этим причинам затирочные материалы получили название «живые» и «движущиеся» камни. Исследования по определению их истинной природы начались в 19 веке. Продавались в Польше 10 лет назад как «Камни фараона».

: Data Publikacji.: 26-03-25

Na ANTARKTYDZIE ZNAJDUJĄ MAŁE SZKIELETY HUMANOIDÓW mające 600 MILIONÓW LAT .

: Opis.: Na ANTARKTYDZIE ZNAJDUJĄ MAŁE SZKIELETY HUMANOIDÓW mające 600 MILIONÓW LAT . Ujawnienie światu tego dziwnego gatunku, który pojawił się na naszej planecie ponad 600 milionów lat temu, nie poszło zgodnie z oczekiwaniami naukowców. Mała wyprawa reporterów z The Reporter National miała pracę. Zaprzeczyć gazecie, która mówiła o rzekomych bazach obcych. Natknęli się na grupę paleontologów, którzy przynieśli ze sobą wielkie odkrycie, które mogłoby poprzeć ideę bazy obcych. Początkowo paleontolodzy nie zamierzali szukać takich skamieniałych szkieletów. Szukali wskazówek co do starożytnych kolonii niektórych gatunków dinozaurów, które wędrowały po okolicy, ale na ich szczęście (lub nieszczęście) plany się zmieniły. Znaleziono najpierw pierwszy a później drugi szkielet w skałach osadowych. Były one bardzo małe i humanoidalne. , nie większe niż 30 centymetrów. Oszacowali, że jego wiek przekroczył 600 milionów lat. Drugi leżał na innym kawałku kamienia, ale ten w lepszym stanie zachowania. Wszystko to może wydawać się szalone, bez znaczenia i tak dalej, ale pytanie brzmi, jak wyglądał wtedy nasz świat. Aby dać ci wyobrażenie i zrozumieć kontekst, pierwsi ludzie lub nasi genetyczni przodkowie pojawili się 2,5 miliona lat temu, a pierwsze dinozaury 200 milionów lat temu. Tak więc 600 milionów lat temu nie pojawił się nawet pierwszy gatunek kręgowców lądowych. W tym czasie jedynymi żywymi istotami, które nie były ani bakteryjne, ani mikroskopijne, były meduzy, które zaczęły się formować. Dzisiaj badają szkielety w National Institute for Ancient Studies, aby wyciągnąć wnioski. Źródło : https://mundooculto.es В АНТАРКТИДЕ НАХОДИЛИ МАЛЫЙ СКЕЛЕТ ГУМАНОИДОВ, возрастом 600 миллионов лет. Раскрытие миру этого странного вида, появившегося на нашей планете более 600 миллионов лет назад, прошло не так, как ожидалось учеными. У небольшой экспедиции репортеров из The Reporter National была работа. Опровергните газету, в которой говорилось о предполагаемых базах пришельцев. Они наткнулись на группу палеонтологов, которые принесли с собой великое открытие, подтверждающее идею базы пришельцев. Первоначально палеонтологи не собирались искать такие окаменелые скелеты. Они искали подсказки относительно древних колоний некоторых видов динозавров, которые бродили по этой местности, но, к счастью (или к несчастью), их планы изменились. Сначала в осадочных породах были обнаружены первый, а затем и второй скелет. Они были очень маленькими и гуманоидными. , не более 30 сантиметров. По их оценкам, его возраст превышал 600 миллионов лет. Второй был на другом камне, но в лучшем состоянии. Все это может показаться безумным, неуместным и так далее, но вопрос в том, каким был тогда наш мир. Чтобы дать вам представление и понять контекст, первые люди или наши генетические предки появились 2,5 миллиона лет назад, а первые динозавры появились 200 миллионов лет назад. Таким образом, 600 миллионов лет назад не появились даже первые виды наземных позвоночных. В то время единственными живыми существами, которые не были ни бактериальными, ни микроскопическими, были медузы, которые начали формироваться. Сегодня они изучают скелеты в Национальном институте древних исследований, чтобы сделать выводы. Источник: https://mundooculto.es IN ANTARCTID, THEY FIND SMALL SKELETON OF HUMANOIDS, 600 MILLION YEARS OLD. The disclosure to the world of this strange species, which appeared on our planet more than 600 million years ago, did not go as expected by scientists. A small expedition of reporters from The Reporter National had a job. Deny the newspaper that talked about alleged alien bases. They stumbled upon a group of palaeontologists who brought with them a great discovery that would support the idea of an alien base. Initially, paleontologists were not going to look for such fossilized skeletons. They looked for clues as to ancient colonies of some species of dinosaurs that roamed the area, but luckily (or misfortune) their plans changed. First, the first and then the second skeleton were found in the sedimentary rocks. They were very small and humanoid. , no more than 30 centimeters. They estimated that his age exceeded 600 million years. The second was on a different piece of stone, but the one in better condition. All of this may seem crazy, irrelevant and so on, but the question is what our world was like back then. To give you an idea and understand the context, the first humans or our genetic ancestors appeared 2.5 million years ago, and the first dinosaurs appeared 200 million years ago. Thus, 600 million years ago, not even the first species of terrestrial vertebrates appeared. At that time, the only living things that were neither bacterial nor microscopic were jellyfish that began to form. Today they are studying skeletons at the National Institute for Ancient Studies to draw their conclusions. Source: https://mundooculto.es IN DER ANTARKTIS FINDEN SIE EIN KLEINES SKELETT VON HUMANOIDEN, 600 MILLIONEN JAHRE ALT. Die Enthüllung dieser seltsamen Spezies, die vor mehr als 600 Millionen Jahren auf unserem Planeten aufgetaucht ist, an die Welt verlief nicht wie von Wissenschaftlern erwartet. Eine kleine Expedition von Reportern von The Reporter National hatte einen Job. Leugnen Sie die Zeitung, die von angeblichen Alien-Stützpunkten sprach. Sie stießen auf eine Gruppe von Paläontologen, die eine großartige Entdeckung mitbrachten, die die Idee einer außerirdischen Basis unterstützen würde. Ursprünglich wollten Paläontologen nicht nach solchen versteinerten Skeletten suchen. Sie suchten nach Hinweisen auf alte Kolonien einiger Dinosaurierarten, die die Gegend durchstreiften, aber zum Glück (oder zum Unglück) änderten sich ihre Pläne. Zuerst wurde das erste und dann das zweite Skelett in den Sedimentgesteinen gefunden. Sie waren sehr klein und humanoid. , nicht mehr als 30 Zentimeter. Sie schätzten, dass sein Alter 600 Millionen Jahre überstieg. Der zweite war auf einem anderen Stück Stein, aber dieser war in einem besseren Zustand. All dies mag verrückt, irrelevant und so weiter erscheinen, aber die Frage ist, wie unsere Welt damals aussah. Um Ihnen eine Vorstellung zu geben und den Kontext zu verstehen, erschienen die ersten Menschen oder unsere genetischen Vorfahren vor 2,5 Millionen Jahren und die ersten Dinosaurier erschienen vor 200 Millionen Jahren. So tauchten vor 600 Millionen Jahren nicht einmal die ersten Arten terrestrischer Wirbeltiere auf. Zu dieser Zeit waren die einzigen Lebewesen, die weder bakteriell noch mikroskopisch waren, Quallen, die sich zu bilden begannen. Heute untersuchen sie Skelette am National Institute for Ancient Studies, um ihre Schlussfolgerungen zu ziehen. Quelle: https://mundooculto.es

: Data Publikacji.: 26-03-25

Cenne starożytne relikty są ukryte głęboko pod „Morzem Śmierci” lub pustynią Taklamakan. Chiny.

: Opis.: Starożytni ludzie wierzyli, że po wejściu do tego miejsca nie ma wyjścia. Cenne starożytne relikty są ukryte głęboko pod „Morzem Śmierci” lub pustynią Taklamakan. Pustynia Taklamakan jest największą pustynią w Chinach i jest również uważana za drugą co do wielkości na świecie pustynię ruchomego piasku o powierzchni ponad 33 700 kilometrów kwadratowych . W 1896 roku szwedzki odkrywca Sven Hedin dokonał zaskakującego odkrycia w mieście-oazie Dandan Oilik, w sercu pustyni Taklamakan. Znalaziono pogrzebane pod piaskiem ruiny starożytnego miasta Loulan. Na pustyni Taklamakan znaleziono kilka mumii majacych 4 tys lat. Pół wieku później, w 1979 roku, w Loulan odkryto ciało kobiety sprzed prawie 4000 lat. Zwłoki były dobrze zachowane i nadano im przydomek „Piękna Loulana”. W 2003 roku podczas wykopalisk w „grobowcu nad potokiem” znaleziono kolejne zadbane zwłoki kobiety. Również szacowane na ponad 4000 lat zwłoki nadal miały piękne rysy twarzy, gęste rzęsy i widoczny uśmiech. Jej uroda po raz kolejny zaskoczyła świat, 24 lata po odkryciu pięknej Loulan. Ludnosc Tocharianin o rudoblond włosach; wyraźne europejskich rysach, ktore są nadal widoczne po prawie 3500 latach w pustynnym grobie w Taklamakan. Szacuje się, że doskonale zachowane mumie mają co najmniej 3000 lat. Zwłoki ujawniają, że ludzie mieli długie rudoblond włosy, europejskie rysy i nie wyglądali na przodków współczesnych Chińczyków. Archeolodzy uważają teraz, że mogli być obywatelami starożytnej cywilizacji, która istniała na skrzyżowaniu dróg między Chinami a Europą. Древние люди считали, что после входа в это место выхода нет. Драгоценные древние реликвии спрятаны глубоко под «морем смерти» или пустыней Такла-Макан. Пустыня Такламакан - самая большая пустыня в Китае, а также вторая по величине песчаная пустыня в мире, занимающая площадь более 33 700 квадратных километров. В 1896 году шведский исследователь Свен Хедин сделал удивительное открытие в городе-оазисе Дандан Оиллик, в самом сердце пустыни Такла-Макан. Руины древнего города Лоулан были найдены погребенными под песком. В пустыне Такламакан было найдено несколько 4000-летних мумий. Полвека спустя, в 1979 году, в Лоулане было обнаружено тело женщины возрастом почти 4000 лет. Труп хорошо сохранился и получил прозвище «Прекрасная Лулана». В 2003 году при раскопках в «могиле у ручья» было найдено еще одно ухоженное тело женщины. Кроме того, у трупа, которому, по оценкам, более 4000 лет, все еще были красивые черты лица, густые ресницы и заметная улыбка. Ее красота снова удивила мир через 24 года после открытия прекрасной Лоулан. Тохарское население с рыжевато-светлыми волосами; четкие европейские черты, которые все еще видны спустя почти 3500 лет в могиле в пустыне Такламакан. По оценкам, прекрасно сохранившимся мумиям не менее 3000 лет. Труп показывает, что у людей были длинные рыжие волосы, европейские черты лица и они не были похожи на предков современных китайцев. Теперь археологи полагают, что они могли быть гражданами древней цивилизации, существовавшей на перекрестке дорог между Китаем и Европой. Die alten Leute glaubten, dass es nach dem Betreten dieses Ortes keinen Ausweg mehr gibt. Kostbare uralte Relikte sind tief unter dem "Meer des Todes" oder der Taklamakan-Wüste versteckt. Die Taklamakan-Wüste ist die größte Wüste Chinas und gilt mit einer Fläche von über 33.700 Quadratkilometern auch als zweitgrößte Wandersandwüste der Welt. 1896 machte der schwedische Entdecker Sven Hedin in der Oasenstadt Dandan Oilik im Herzen der Taklamakan-Wüste eine überraschende Entdeckung. Die Ruinen der antiken Stadt Loulan wurden unter dem Sand begraben gefunden. In der Taklamakan-Wüste wurden mehrere 4000 Jahre alte Mumien gefunden. Ein halbes Jahrhundert später, 1979, wurde in Loulan die Leiche einer fast 4000 Jahre alten Frau entdeckt. Die Leiche war gut erhalten und erhielt den Spitznamen "The Beautiful Loulana". Im Jahr 2003 wurde bei Ausgrabungen im "Grab am Bach" eine weitere gepflegte Frauenleiche gefunden. Außerdem hatte die Leiche, die auf über 4.000 Jahre geschätzt wurde, immer noch schöne Gesichtszüge, dicke Wimpern und ein sichtbares Lächeln. Ihre Schönheit überraschte die Welt erneut, 24 Jahre nachdem sie das schöne Loulan entdeckt hatte. Tocharische Bevölkerung mit rotblondem Haar; deutliche europäische Merkmale, die nach fast 3.500 Jahren im Wüstengrab von Taklamakan noch sichtbar sind. Perfekt erhaltene Mumien werden auf mindestens 3.000 Jahre geschätzt. Die Leiche zeigt, dass die Menschen lange rotblonde Haare hatten, europäische Züge hatten und nicht wie die Vorfahren der modernen Chinesen aussahen. Archäologen glauben heute, dass sie möglicherweise Bürger einer alten Zivilisation waren, die an der Kreuzung zwischen China und Europa existierte. Ancient people believed that after entering this place, there is no way out. Precious ancient relics are hidden deep beneath the "Sea of Death" or the Taklamakan Desert. The Taklamakan Desert is the largest desert in China and is also considered the second largest moving sand desert in the world, covering an area of over 33,700 square kilometers. In 1896, Swedish explorer Sven Hedin made a surprising discovery in the oasis city of Dandan Oilik, in the heart of the Taklamakan Desert. The ruins of the ancient city of Loulan have been found buried under the sand. Several 4,000-year-old mummies have been found in the Taklamakan Desert. Half a century later, in 1979, the body of a woman almost 4,000 years old was discovered in Loulan. The corpse was well preserved and nicknamed "The Beauty of Loulana". In 2003, another well-groomed body of a woman was found during an excavation in the "tomb by the stream". Also, the corpse, estimated to be over 4,000 years old, still had beautiful facial features, thick eyelashes, and a visible smile. Her beauty surprised the world once again, 24 years after discovering the beautiful Loulan. Tocharian population with reddish blond hair; clear European features that are still visible after nearly 3,500 years in the desert grave at Taklamakan. Perfectly preserved mummies are estimated to be at least 3,000 years old. The corpse reveals that the humans had long red-blond hair, European features, and did not look like the ancestors of modern Chinese. Archaeologists now believe they may have been citizens of an ancient civilization that existed at the crossroads between China and Europe.

: Data Publikacji.: 26-03-25

Polski, Lechicki, Książę Lestek. polskie pochodzenie.

: Opis.: Polski, Lechicki, Książę Lestek. Urodzony prawdopodobnie w latach 70-tych IX w., syn Siemowita. Książę Polański. Od przełomu IX i X w. władca potężnego państwa Polan, znanego za granicą, jako Sclavinia lub "państwo gnieźnieńskie". Musiał być władcą o silnej indywidualności, skoro jeszcze w poł. X w. mieszkańców państwa Polan określano mianem Lestków lub Lestkowiców. Zmarł prawdopodobnie w latach 30-tych X w. Jego grób jest w katedrze w mieście Jarosław koło Przemyśla (?) Polnicher, Lechischer, Prinz LESTEK. Geboren wohl in den 70er Jahren des 9. Jahrhunderts, Sohn von Siemowit. Prinz Polanski. Ab der Wende vom 9. zum 10. Jahrhundert war er der Herrscher des mächtigen Staates Polans, im Ausland als Sclavinia oder "Staat Gnesen" bekannt. Er muss ein Herrscher mit starker Individualität gewesen sein, denn noch mitten in der Die Bewohner des Staates Polanie aus dem 10. Jahrhundert wurden als Lestków oder Lestkowice bezeichnet. Er starb wahrscheinlich in den 30er Jahren des 10. Jahrhunderts. Sein Grab befindet sich in der Kathedrale der Stadt Jarosław bei Przemyśl (?) Польский, Лечицкий, князь Лестек. Родился, вероятно, в 70-х годах 9 века в семье Семовита. Князь Полански. На рубеже IX и X веков он был правителем могущественного государства Полян, известного за рубежом как Склавиния или «государство Гнезно». Он, должно быть, был правителем с сильной индивидуальностью, поскольку еще в середине Жителей 10-го века в государстве Поляне называли Лестков или Лестковице. Вероятно, он умер в 30-х годах 10 века. Его могила находится в соборе в городе Ярослав недалеко от Пшемысля (?) Polish, Lechicki, Prince Lestek. Born probably in the 70s of the 9th century, son of Siemowit. Prince Polański. From the turn of the 9th and 10th centuries, he was the ruler of the mighty state of Polans, known abroad as Sclavinia or the "state of Gniezno". He must have been a ruler with a strong individuality, since still in the middle of the The 10th century inhabitants of the Polanie state were referred to as Lestków or Lestkowice. He probably died in the 30s of the 10th century. His grave is in the cathedral in the city of Jarosław near Przemyśl (?) polskie pochodzenie. Niestety, to delikatna sprawa. Najogólniej mówiąc nie wiadomo nic dokładnego o „korzeniach”. Nie wiemy skąd przywędrowali nasi przodkowie, ani kiedy przywędrowali. Nie wiemy nawet kim byli . Budzi to namiętne spory wśród historyków i archeologów. Mniej więcej uzgodniono w końcu , że jesteśmy potomkami ludu indoeuropejskiego, który przywędrował do Europy w pierwszym tysiącleciu p.n.e. Osiadł pierwotnie gdzieś między Wisłą a Dnieprem. Lud ten posiadał własny język, ale nie znał pisma. Tak więc nasza historia jest nam z naszych własnych źródeł nieznana prawie do Chrztu Polski. Są oczywiście wykopaliska, wzmianki w kronikach u sąsiadów, którzy wcześniej przyswoili sobie umiejętność uwieczniania własnych dziejów. Trochę zapisał historyk gocki Jordanes. Trochę jest w kronikach rzymskich, ale bardzo ogólnie o terenach, które obecnie zamieszkujemy. Dane te pochodzą zapewne od ówczesnych kupców, którzy przywędrowali na nasz tereny. Na scenie dziejowej Słowianie pojawiają się dopiero w VI w. Wiemy o trzech ludach słowiańskich – Wenedach, Antach i Sklawinach. Wenedowie zajmują ziemie leżące na południowych wybrzeżach Bałtyku i dorzeczu Wisły. Wędrówkę i osadnictwo plemion słowiańskich opisuje XII wieczna Kronika Nestora . Potem plemiona zaczynają się między sobą mieszać. Włosi naszli bowiem słowian naddunajskich i gnębiąc ich częściowo wyparli nad Wisłę. One to właśnie po wymieszaniu z Wenedami stanowią zalążek Polski . Sami siebie nazywali Lachami, Polanami lub Mazowszanami. Kronika wspomina też o jakimś sposobie pisania nazywając je słowiańskim. Również Gall Anonim benedyktyński zakonnik opisuje nieco późniejsze już czasy zasiedlania ziem nadbałtyckich. Ziemia słowiańska tedy ciągnie się od Sarmatów, którzy zwą się też Getami aż do Danii i Saksonii, od Tracji zaś przez Węgry zajęte niegdyś przez Hunów do Bawarii. Ta rozległość ziem zajętych przez Słowian niepokoi Rzym i Konstantynopol. Karol Wielki naciskając na papieża wymusza na nim misję ewangelizacyjną. Nie godzi się bowiem, by północne rubieże cesarstwa zamieszkiwał lud barbarzyński i pozbawiony „bojaźni bożej”. Zresztą już wcześniej bo od roku 777 powstaje niedaleko Linzu (obecna Austria) pierwszy klasztor. Drugi jeszcze wcześniej wybudowano przy źródłach Drawy. Mnisi tych klasztorów z polecenia biskupa Salzburga zajęli się się misją ewangelizacyjną Słowian. No i „poszło z kopyta” .Wkrótce powstaje 10 nowych kościołów i nowe biskupstwo. Książęta słowiańscy władający ziemiami między Drawą, a Dunajem uznają biskupa Teodoryka za swego duchowego opiekuna. W roku 864 pojawiają się na tych terenach dwaj bracia będący bizantyjskimi misjonarzami Cyryl i Metody. Metody jak utrzymuje Anonim z Salzburga „zohydza w oczach ludu naukę Rzymu. Jest to oczywiście klasyczna (do dzisiaj) walka o wpływy między Kościołem Wschodnim , a Zachodnim. Odpowiedź władających Zachodem Karolingów jest zdecydowana. Cesarz Ludwik Niemiecki zmusza w 874r. papieża Jana VII do podporządkowania spraw wiary racji stanu. Ta decyzja jest brzemienna dla dalszych losów Słowian. Część plemion traci polityczną niepodległość, a u wszystkich następuje stopniowa utrata własnej tożsamości kulturowej. W Słowenii np. miejscowych książąt zastępują w X w. władcy niemieccy, a sam kraj przez wiele wieków włączony zostaje najpierw do niemieckiego, a potem austrowęgierskiego cesarstwa. Słowianie zamieszkujący ziemie polskie byli ludnością rolniczą. Wiślanie należeli do państwa Wielkomorawskiego i pierwsi przyjęli chrzest. Jednak po rozpadzie państwa Wielkomorawskiego wrócili do wiary ojców ( pogaństwa jak twierdzą chrześcijanie). Pierwsze osady Słowian Nadwiślańskich zwane były opolami. Tak było bezpieczniej i to jest zresztą przyczyną powstania wszystkich osad na świecie. Budowano też opola obronne np. Biskupin. Ufortyfikowane wałami ziemnymi i częstokołami . W przypadku najazdu okoliczna ludność chroniła się do nich, co ułatwiało obronę. Do pierwszych naszych organizmów plemiennych zaliczyć możemy Kraj Wiślan. Początkowe dane są mało dokładne. Umiejscowiono go na wschód od Moraw, aż po Dację. Z całą pewnością można stwierdzić, że Kraj Wiślan był w konflikcie z państwem Wielkomorawskim. Szczyt konfliktu przypadł właśnie na okres działalności Cyryla i Metodego. Można dowiedzieć się o tym z „Żywotu Metodego”. Wiślanie nie chcieli przyjąć chrztu. Po upadku państwa Wielkomorawskiego Wiślanie wrócili do pogaństwa. W X w. zwierzchnictwo nad Wiślanami objęli Przemyślidzi. Opis Słowianina w/g Prokopiusza z Cezarei w "De bello Gothico": "Zewnętrznym wyglądem nie różnią się między sobą. Wszyscy są bowiem dorodni i bardzo silni. Skóra ich i włosy nie są ani bardzo białe, ani nie przechodzą zdecydowanie w kolor ciemny. Odcień wszyscy mają rudawy. Drugim organizmem plemiennym byli Polanie. Czas powstania państwa Polan jest zbliżony do powstania państwa Wiślan. Państwo Polan dało początek państwu Polskiemu. Za sprawą Galla Anonima znamy protoplastów Mieszka I. Byli to Ziemowit, Lestek i Siemomysł. Taki miał być początek dynastii Piastów. Przed nimi w Kruszwicy rządził Popiel - krwawy i bezlitosny władca. Zmusił go do ustąpienia Ziemowit ( w innych źródłach go zabił w lokalnym konflikcie). Jednak są to czasy tak słabo udokumentowane, że właściwie trudno nam je uważać za historię. Dopiero od Ziemowita, poprzez Lestka do Siemomysława wiemy nieco więcej. Prawdziwa historia Polski zaczyna się jednak niestety od Mieszka I. Oto opis Teofilakta Simokattesa z VII w. dotyczący pojmania trzech Słowian przez bizantyjskich żołnierzy: "Noszą zaś kitary, ponieważ nie są przyzwyczajeni przyodziewać się w zbroje, gdyż ich ziemia nie zna żelaza. Grają na lirach, nie wadząc się miedzy sobą". Polish roots. Unfortunately, this is a delicate matter. Generally speaking, nothing specific about the "roots" is known. We don't know where our ancestors came from or when they came from. We don't even know who they were. This arouses passionate disputes among historians and archaeologists. It was finally more or less agreed that we are descendants of the Indo-European people who came to Europe in the first millennium B.C. Originally he settled somewhere between the Vistula and the Dnieper. The people had their own language but did not know the scriptures. So our history is unknown to us from our own sources almost until the Baptism of Poland. There are, of course, excavations, mentions in the chronicles of neighbors who previously acquired the ability to perpetuate their own history. The Gothic historian Jordanes wrote a bit. There is a bit in the Roman chronicles, but very generally about the areas we currently inhabit. These data probably come from the then merchants who came to our area. The Slavs did not appear on the historical scene until the 6th century. We know about three Slavic peoples - the Wends, Antach and Sklawiny. The Weneds occupy the lands located on the southern shores of the Baltic Sea and the Vistula basin. The migration and settlement of Slavic tribes is described in the 12th century Chronicle of Nestor. Then the tribes begin to mix with each other. The Italians came across the Danube Slavs and, oppressing them, partially drove them to the Vistula River. It is them that, when mixed with Wends, constitute the nucleus of Poland. They called themselves Lachy, Polany or Mazowsze. The chronicle also mentions some way of writing, calling it Slavic. Gall Anonim Benedictine monk also describes a bit later times of the settlement of the Baltic lands. The Slavic land then stretches from the Sarmatians, who are also called Getae, to Denmark and Saxony, and from Thrace through Hungary, once occupied by the Huns, to Bavaria. The vastness of the lands occupied by the Slavs worries Rome and Constantinople. Charlemagne by pressing on the Pope forces him on an evangelizing mission. It is unacceptable for the northern fringes of the empire to be inhabited by a barbarian people and deprived of the "fear of God". Anyway, the first monastery was built in 777 near Linz (present day Austria). The second one was built even earlier at the Drawa springs. The monks of these monasteries, on the order of the Bishop of Salzburg, took up the evangelization mission of the Slavs. And "it went off the hoof." Soon 10 new churches and a new bishopric are being built. The Slavic princes who ruled the lands between the Drava and the Danube recognize Bishop Theodoric as their spiritual protector. In 864, two brothers, Cyril and Methodius, who are Byzantine missionaries, appear in the area. The methods, as Anonymous from Salzburg insists, “disgrace the teaching of Rome in the eyes of the people. This is, of course, the classic (until today) struggle for influence between the Eastern and Western Church. The Carolingian rulers have a definite answer. Emperor Louis the German forces in 874. Pope John VII to submit the matters of faith to the raison d'état. This decision is pregnant for the fate of the Slavs. Some tribes lose their political independence, and all are gradually losing their own cultural identity. In Slovenia, for example, local princes are replaced in the 10th century by German rulers, and the country itself, for many centuries, was first incorporated into the German and then Austro-Hungarian empire. The Slavs inhabiting Polish lands were an agricultural population. The inhabitants of Wisła belonged to the Great Moravian state and were the first to be baptized. However, after the collapse of the Great Moravian Empire, they returned to the faith of their fathers (paganism as Christians claim). The first settlements of the Vistula Slavs were called Opole. It was safer this way and this is the cause of all settlements in the world. Defensive Opole, for example Biskupin, was also built. Fortified with earth embankments and palisades. In the event of an invasion, the local population took refuge to them, which made their defense easier. One of our first tribal organisms is the Vistula country. The initial data is not very accurate. It is located east of Moravia as far as Dacia. It can be said with certainty that the Vistula Land was in conflict with the Great Moravian state. The peak of the conflict coincided with the period of the activity of Cyril and Methodius. You can learn about it from "The Life of Methodius". The inhabitants of Wisła did not want to be baptized. After the fall of the Great Moravian Empire, the Vistulans returned to paganism. In the 10th century, the Przemyślids took over the Vistula. Description of the Slav according to Procopius of Caesarea in "De bello Gothico": "Outwardly, they do not differ from each other. They are all good-looking and very strong. Their skin and hair are neither very white, nor do they change to a dark color. They all have a reddish shade. Polanie were the second tribal organism. The time of the foundation of the state of Polan is similar to that of the state of Vistula. The state of the Poles gave rise to the Polish state. Thanks to Gall Anonymus, we know Mieszko I's ancestors: Ziemowit, Lestek and Siemomysł. This was to be the beginning of the Piast dynasty. Before them, Popiel ruled in Kruszwica - a bloody and ruthless ruler. Ziemowit forced him to step down (in other sources he killed him in a local conflict). However, these are so poorly documented times that it is hard for us to consider them history. Only from Ziemowit, through Lestek to Siemomysław, we know a bit more. The real history of Poland, unfortunately, begins with Mieszko I. Here is the 7th century description of Theophylact Simokattes concerning the capture of three Slavs by Byzantine soldiers: "And they wear kitars because they are not used to wearing armor, because their land does not know iron. They play lyre without getting involved with each other." Польские корни. К сожалению, это деликатный вопрос. О «корнях» вообще ничего конкретного не известно. Мы не знаем, откуда и когда произошли наши предки. Мы даже не знаем, кем они были. Это вызывает жаркие споры среди историков и археологов. В конце концов было более или менее согласовано, что мы - потомки индоевропейцев, пришедших в Европу в первом тысячелетии до нашей эры. Первоначально он поселился где-то между Вислой и Днепром. У людей был свой язык, но они не знали Священных Писаний. Таким образом, наша история неизвестна нам из наших собственных источников почти до Крещения Польши. Есть, конечно, раскопки, упоминания в летописях соседей, которые ранее приобрели способность увековечивать собственную историю. Немного написал готский историк Иордан. Немногое есть в римских хрониках, но в основном о тех областях, которые мы сейчас населяем. Эти данные, вероятно, исходят от тогдашних купцов, которые приезжали в наши края. Славяне не появлялись на исторической арене до VI века, известно о трех славянских народах - венедах, антах и склавинах. Венеды занимают земли, расположенные на южных берегах Балтийского моря и бассейна Вислы. Переселение и расселение славянских племен описано в Хрониках Нестора XII века. Затем племена начинают смешиваться друг с другом. Итальянцы наткнулись на дунайских славян и, притесняя их, частично вытеснили к реке Висла. Именно они вместе с венедами составляют ядро Польши. Они называли себя Lachy, Polany или Mazowszany. В летописи также упоминается какой-то способ письма, называя его славянским. Галл Аноним Бенедиктинский монах описывает и несколько более поздние времена заселения балтийских земель. Затем славянская земля простирается от сарматов, которых также называют гетами, до Дании и Саксонии и от Фракии через Венгрию, некогда оккупированную гуннами, до Баварии. Обширность земель, оккупированных славянами, беспокоит Рим и Константинополь. Карл Великий, давя на Папу, вынуждает его выполнить миссию евангелизации. Ибо неправильно, чтобы северные окраины империи были заселены варварским народом и лишены «страха Божьего». Так или иначе, первый монастырь был построен в 777 году недалеко от Линца (нынешняя Австрия). Второй был построен еще раньше на источниках Драва. Монахи этих монастырей по приказу епископа Зальцбургского приступили к евангелизационной миссии славян. И «пошло копытом». Вскоре строятся 10 новых церквей и новое епископство. Славянские князья, правящие землями между Дравой и Дунаем, признают епископа Теодориха своим духовным защитником. В 864 году здесь появляются два брата, Кирилл и Мефодий, византийские миссионеры. Эти методы, как настаивает анонимный из Зальцбурга, «позорят учение Рима в глазах народа. Это, конечно, классическая (до сегодняшнего дня) борьба за влияние между Восточной и Западной Церковью. У правителей Каролингов есть однозначный ответ. Император Людовик немецкие войска в 874 году. Папа Иоанн VII должен подчинить вопросы веры разуму существования. Это решение чревато судьбой славян. Некоторые племена теряют свою политическую независимость, и все постепенно теряют свою культурную самобытность. В Словении, например, местные князья заменены в 10 веке немецкими правителями. а сама страна на протяжении многих веков сначала была включена в состав Германской, а затем Австро-Венгерской империи. Славяне, населявшие польские земли, были земледельческим населением. Жители Вислы принадлежали к Великому Моравскому государству и крестились первыми. Однако после распада Великоморавского государства они вернулись к вере своих отцов (язычеству, как утверждают христиане). Первые поселения вислинских славян назывались Ополе. Так было безопаснее, и это причина всех поселений в мире. Оборонительное Ополе, например Бискупин, тоже было построено. Укреплен земляными насыпями и частоколами. В случае вторжения к ним укрывалось местное население, что облегчало их защиту. Один из первых наших племенных организмов - страна Вислы. Исходные данные не очень точны. Он расположен к востоку от Моравии до Дакии. Можно с уверенностью сказать, что Вислинская земля находилась в конфликте с Великоморавским государством. Пик конфликта пришелся на период деятельности Кирилла и Мефодия. Об этом можно узнать из «Жития Мефодия». Жители Вислы креститься не хотели. После падения Великой Моравской империи висланцы вернулись к язычеству. В 10 веке Пшемыслиды захватили Вислу. Описание славянина по Прокопию Кесарийскому в "De bello Gothico": «Внешне они не отличаются друг от друга. Все они красивы и очень сильны. Их кожа и волосы не очень белые и не становятся темными. Все они имеют красноватый оттенок. Полания были вторым племенным организмом. Время основания государства Полян аналогично времени Вислинского государства. Государство поляков породило Польское государство. Благодаря Анониму Галлу мы знаем предков Мешко I: Земовит, Лестек и Семомысл. Это должно было стать началом династии Пястов. До них в Крушвице правил Попель - кровавый и безжалостный правитель. Зимовит заставил его уйти в отставку (по другим источникам, он убил его в локальном конфликте). Однако это время настолько плохо задокументировано, что нам трудно считать их историей. Только от Земовита через Лестек до Семомыслава мы знаем немного больше. Настоящая история Польши, к сожалению, начинается с Мешко I. Вот описание Феофилакта Симокатта VII века относительно пленения византийскими воинами трех славян: «И они носят китары, потому что не привыкли носить доспехи, потому что их земля не знает железа. Они играют на лире, не сражаясь друг с другом». Polnische Wurzeln. Leider ist dies eine heikle Angelegenheit. Über die „Wurzeln“ ist im Allgemeinen nichts Konkretes bekannt. Wir wissen nicht, woher unsere Vorfahren kamen oder wann sie kamen. Wir wissen nicht einmal, wer sie waren. Dies führt zu leidenschaftlichen Auseinandersetzungen unter Historikern und Archäologen. Schließlich war man sich mehr oder weniger einig, dass wir Nachkommen des indoeuropäischen Volkes sind, das im ersten Jahrtausend v. Chr. nach Europa kam. Ursprünglich ließ er sich irgendwo zwischen Weichsel und Dnjepr nieder. Die Leute hatten ihre eigene Sprache, kannten aber die heiligen Schriften nicht. Unsere Geschichte ist uns also fast bis zur Taufe Polens aus eigenen Quellen unbekannt. Es gibt natürlich Ausgrabungen, Erwähnungen in den Chroniken von Nachbarn, die zuvor die Fähigkeit erworben haben, ihre eigene Geschichte zu verewigen. Der Gothic-Historiker Jordanes hat ein bisschen geschrieben. In den römischen Chroniken steht ein wenig, aber ganz allgemein über die Gebiete, die wir derzeit bewohnen. Diese Daten stammen wahrscheinlich von den damaligen Händlern, die in unsere Gegend kamen. Slawen traten erst im 6. Jh. auf der historischen Bühne auf.Wir kennen drei slawische Völker - die Wenden, Antach und Sklawiny. Die Weneds besetzen die Ländereien am Südufer der Ostsee und des Weichselbeckens. Die Migration und Ansiedlung slawischer Stämme wird in der Nestor-Chronik aus dem 12. Jahrhundert beschrieben. Dann beginnen sich die Stämme miteinander zu vermischen. Die Italiener stießen auf die Donauslawen und trieben sie, indem sie sie unterdrückten, teilweise an die Weichsel. Sie sind es, die zusammen mit Wenden den Kern Polens bilden. Sie nannten sich Lachy, Polany oder Mazowszany. Die Chronik erwähnt auch eine Schreibweise und nennt sie slawisch. Gall Anonim Benediktinermönch schildert auch etwas spätere Zeiten der Besiedlung des Baltikums. Das slawische Land erstreckt sich dann von den Sarmaten, die auch Getae genannt werden, über Dänemark und Sachsen und von Thrakien über das einst von den Hunnen besetzte Ungarn bis nach Bayern. Die Weite des von den Slawen besetzten Landes beunruhigt Rom und Konstantinopel. Karl der Große zwingt ihn durch Drängen auf den Papst zu einer Evangelisierungsmission. Denn es ist nicht richtig, dass der nördliche Rand des Reiches von einem barbarischen Volk bewohnt und der "Gottesfurcht" beraubt wird. Jedenfalls wurde das erste Kloster 777 in der Nähe von Linz (heute Österreich) errichtet. Der zweite wurde noch früher an den Drawa-Quellen gebaut. Die Mönche dieser Klöster nahmen im Auftrag des Bischofs von Salzburg die Evangelisierungsmission der Slawen auf. Und „es ist aus dem Ruder gelaufen.“ Bald werden 10 neue Kirchen und ein neues Bistum gebaut. Die slawischen Fürsten, die die Länder zwischen Drau und Donau regierten, erkennen Bischof Theoderich als ihren geistlichen Beschützer an. Im Jahr 864 erscheinen zwei Brüder, Cyrill und Methodius, die byzantinische Missionare sind, in der Gegend. Die Methoden, so Anonymous aus Salzburg, „schädigen die Lehre Roms in den Augen des Volkes. Dies ist natürlich der (bis heute) klassische Kampf um Einfluss zwischen Ost- und Westkirche. Die karolingischen Herrscher haben eine eindeutige Antwort. Kaiser Ludwig die deutschen Truppen im Jahr 874. Papst Johannes VII., die Glaubensfragen der Staatsräson zu unterbreiten. Diese Entscheidung ist schwanger für das Schicksal der Slawen. Einige Stämme verlieren ihre politische Unabhängigkeit, und alle verlieren allmählich ihre eigene kulturelle Identität. In Slowenien beispielsweise werden im 10. Jahrhundert lokale Fürsten durch deutsche Herrscher ersetzt, und das Land selbst wurde viele Jahrhunderte lang zuerst in das deutsche und dann in das österreichisch-ungarische Reich eingegliedert. Die Slawen, die polnisches Land bewohnten, waren eine landwirtschaftliche Bevölkerung. Die Einwohner von Wisła gehörten zum Großmährischen Staat und wurden als erste getauft. Nach dem Zusammenbruch des großmährischen Staates kehrten sie jedoch zum Glauben ihrer Väter zurück (Heidentum, wie Christen behaupten). Die ersten Siedlungen der Weichselslawen wurden Oppeln genannt. So war es sicherer und das ist die Ursache aller Siedlungen auf der Welt. Auch das defensive Opole, zum Beispiel Biskupin, wurde gebaut. Mit Erdwällen und Palisaden befestigt. Im Falle einer Invasion flüchtete die lokale Bevölkerung zu ihnen, was ihre Verteidigung erleichterte. Einer unserer ersten Stammesorganismen ist das Weichselland. Die Ausgangsdaten sind nicht sehr genau. Es liegt östlich von Mähren bis Dacia. Es kann mit Sicherheit gesagt werden, dass das Weichselland mit dem Großmährischen Staat in Konflikt stand. Der Höhepunkt des Konflikts fiel in die Zeit der Aktivität von Kyrill und Method. Sie können es aus "Das Leben des Methodius" lernen. Die Einwohner von Wisła wollten sich nicht taufen lassen. Nach dem Fall des Großmährischen Reiches kehrten die Weichsel zum Heidentum zurück. Im 10. Jahrhundert übernahmen die Przemyśliden die Weichsel. Beschreibung des Slawen nach Prokop von Caesarea in "De bello Gothico": „Äußerlich unterscheiden sie sich nicht. Sie sehen alle gut aus und sind sehr kräftig. Ihre Haut und Haare sind weder sehr weiß noch verfärben sie sich dunkel. Sie haben alle einen rötlichen Farbton. Polanie war der zweite Stammesorganismus. Die Gründungszeit des Staates Polan ähnelt der des Staates Weichsel. Aus dem Staat der Polen entstand der polnische Staat. Dank Gallus Anonymus kennen wir die Vorfahren von Mieszko I.: Ziemowit, Lestek und Siemomysł. Dies sollte der Beginn der Piasten-Dynastie sein. Vor ihnen regierte Popiel in Kruszwica - ein blutiger und rücksichtsloser Herrscher. Ziemowit zwang ihn zum Rücktritt (in anderen Quellen tötete er ihn in einem lokalen Konflikt). Dies sind jedoch so schlecht dokumentierte Zeiten, dass es uns schwer fällt, sie als Geschichte zu betrachten. Nur von Ziemowit über Lestek bis Siemomysław wissen wir ein bisschen mehr. Die wahre Geschichte Polens beginnt leider mit Mieszko I. Hier ist die Beschreibung des Theophylakt Simokattes aus dem 7. Jahrhundert bezüglich der Gefangennahme von drei Slawen durch byzantinische Soldaten: "Und sie tragen Kitar, weil sie es nicht gewohnt sind, Rüstungen zu tragen, weil ihr Land kein Eisen kennt. Sie spielen Leier, ohne miteinander zu kämpfen."

: Data Publikacji.: 26-03-25