Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 27-09-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Psy bojowe Asyrii to lawina psów w zbroi i kolczugach, która przetoczyła się przez wroga przed oddziałami Asyryjczyków, siejąc panikę.

: Opis.: Psy bojowe Asyrii to lawina psów w zbroi i kolczugach, która przetoczyła się przez wroga przed oddziałami Asyryjczyków, siejąc panikę i przerażenie na wrogu. W Asyrii istniał specjalny oddział wojska – kynologiczny. Wyszkolili specjalistów spośród pasterzy, którzy umieli pracować z psami. Interesujące jest to, że wojownikom-"trenerom psów" zawsze towarzyszyli kapłani, którzy według starożytnych źródeł mieli telepatyczne połączenie ze swoimi psami. Było to konieczne, jeśli zwierzęta wymknęły się spod kontroli podczas bitwy lub zostały zaatakowane przez szał walki (co nie było rzadkością podczas przedłużających się krwawych starć). Często psy bojowe Asyryjczyków szły do ataku wraz z rydwanem wojennym, a czasem razem z dobrze wyszkolonymi gepardami. Jednemu rydwanowi towarzyszyły dwa lub trzy psy. W bitwie szybko wpadały w szeregi bojowe wrogów w stadach, wprowadzając wśród nich zamęt, zadając rany i okaleczenia żołnierzom i koniom. W zręcznych rękach były straszliwą bronią i siłą, która przyniosła zwycięstwo państwu asyryjskiemu. Die assyrischen Kriegshunde sind eine Lawine von Hunden in Rüstung und Kettenhemd, die vor den assyrischen Truppen durch den Feind fegte und den Feind in Panik und Schrecken versetzte. In Assyrien gab es eine spezielle Armeeeinheit - die kynologische Einheit. Sie bildeten Spezialisten unter den Hirten aus, die mit Hunden umzugehen wussten. Interessant ist, dass die Krieger "Hundetrainer" immer von Priestern begleitet wurden, die nach alten Quellen eine telepathische Verbindung zu ihren Hunden hatten. Dies war notwendig, wenn Tiere während des Kampfes außer Kontrolle gerieten oder von Kampfrausch angegriffen wurden (was bei längeren blutigen Zusammenstößen nicht ungewöhnlich war). Oft gingen die assyrischen Kriegshunde zusammen mit dem Kriegswagen und manchmal zusammen mit gut trainierten Geparden zum Angriff. Ein Streitwagen wurde von zwei oder drei Hunden begleitet. Im Kampf gerieten sie schnell in die Reihen der Feinde in Herden, störten sie, fügten Soldaten und Pferden Wunden und Verstümmelungen zu. In geschickten Händen waren sie eine schreckliche Waffe und eine Kraft, die dem assyrischen Staat den Sieg brachte. Ассирийские боевые псы - это лавина собак в доспехах и кольчугах, которые пронеслись сквозь врага перед ассирийскими войсками, сея панику и ужас на врага. В Ассирии было специальное армейское подразделение - кинологическое подразделение. Они готовили специалистов из числа пастухов, умеющих работать с собаками. Интересно, что воинов-дрессировщиков всегда сопровождали жрецы, которые, согласно древним источникам, имели телепатическую связь со своими собаками. Это было необходимо, если животные выходили из-под контроля во время боя или подвергались нападению в результате боевого безумия (что не было редкостью во время длительных кровопролитных столкновений). Часто ассирийские боевые собаки шли в атаку вместе с боевой колесницей, а иногда и с хорошо обученными гепардами. Одну колесницу сопровождали две-три собаки. В бою они быстро попадали в ряды врагов стадами, беспокоя их, нанося ранения и калека солдатам и лошадям. В умелых руках они были грозным оружием и силой, принесшей победу ассирийскому государству.

: Data Publikacji.: 05-09-25

Kult ofiary wśród Azteków

: Opis.: Kult ofiary wśród Azteków – na każde święto składano ofiary, a jeśli niektórym bogom wystarczyło wyrwane serce żywej ofierze, to innym trzeba było wypić narkotyczne mikstury, wrzucić do ognia ofiare, lekko ją podpalic, a następnie, wyciągając z ognia, zdjeto skórę i tańczono na niej. Najdziwniejszy rytuał polegał na tym, że spośród więźniów wybierano najprzystojniejszego młodzieńca według specjalnej listy cech. Potem jadł najlepsze jedzenie przez rok, mieszkał w najlepszym domu, uczono go manier i śpiewu, wszędzie towarzyszyli mu strażnicy, a ludzie padali przed nim na twarz, jak przed Bogiem. Dostał za żonę cztery szlachetnie urodzone kobiety, które mu się podobały. Pod koniec roku taki szczęściarz został zabrany do piramidy i zabity, poświęcając także swoje żony i dzieci. Po tym, jak kapłani wyrwali serce „półboga”, został poćwiartowany, a stopy i ręce zrzucone w dół, aby ludzie mogli dosłownie spożywać jego ciało, ponieważ ofiara była uważana za świętą. Takie rzeczy tak bardzo przeniknęły całą kulturę Azteków, że dziewczęta wypiekały ciasteczka z kształtu ludzkich rąk i stóp, wpisując się tym samym w tradycję. Poza podtekstem religijnym, ofiary miały najpowszechniejszy wymiar – zastraszanie. Powstały ściany czaszek, spiczaste słupy, na które naciągnięto głowy ludzi. History Club Поклонение жертвоприношениям у ацтеков - жертвы приносились на каждый праздник, и если одни боги довольствовались разорванным сердцем живой жертвы, другим приходилось пить наркотические зелья, бросать жертву в огонь, поджигать ее и затем, вытаскивая шкуру из огня, снимаем шкуру и танцуем на ней. Самым странным ритуалом было то, что из заключенных выбирали самого красивого молодого человека по особому списку характеристик. После этого он год ел лучшую пищу, жил в лучшем доме, его учили манерам и пению, повсюду его сопровождали стражи, и люди падали перед ним лицом вниз, как перед Богом. Он был женат на четырех знатных женщинах, которые ему нравились. В конце года такого счастливца взяли в пирамиду и убили, а также принесли в жертву своих жен и детей. После того, как священники разорвали сердце «полубога», он был расчленен, а его ноги и руки брошены вниз, чтобы люди могли буквально есть его плоть, поскольку жертва считалась святой. Такие вещи настолько проникли во всю ацтекскую культуру, что девушки пекли печенье в форме человеческих рук и ног, следуя традиции. Помимо религиозного подтекста, у жертв было самое обычное измерение - издевательства. Были созданы стены из черепов, остроконечные столбы, на которые натягивались головы людей. Исторический клуб Die Verehrung des Opfers unter den Azteken - an jedem Feiertag wurden Opfer gebracht, und wenn einige Götter mit dem zerrissenen Herzen eines lebendigen Opfers zufrieden waren, mussten andere Betäubungstränke trinken, das Opfer ins Feuer werfen, es in Brand setzen und Ziehen Sie dann die Haut aus dem Feuer, entfernen Sie die Haut und tanzen Sie auf ihr. Das seltsamste Ritual war, dass unter den Gefangenen der schönste junge Mann nach einer speziellen Liste von Merkmalen ausgewählt wurde. Danach aß er ein Jahr lang das beste Essen, lebte im besten Haus, lernte Manieren und Gesang, Wächter begleiteten ihn überall, und die Menschen fielen vor ihm wie vor Gott aufs Angesicht. Er war mit vier edlen Frauen verheiratet, die er mochte. Am Ende des Jahres wurde ein so glücklicher Mann zur Pyramide gebracht und getötet, wobei auch seine Frauen und Kinder geopfert wurden. Nachdem die Priester das Herz des "Halbgottes" zerrissen hatten, wurde er zerstückelt und seine Füße und Hände niedergeworfen, damit die Leute buchstäblich sein Fleisch essen konnten, da das Opfer als heilig galt. Solche Dinge durchdrangen die gesamte aztekische Kultur so sehr, dass die Mädchen Kekse in Form von menschlichen Händen und Füßen backten und damit der Tradition folgten. Abgesehen von religiösen Untertönen hatten die Opfer die häufigste Dimension - Mobbing. Die Wände der Schädel wurden geschaffen, die spitzen Säulen, an denen die Köpfe der Menschen gezogen wurden. Geschichtsclub

: Data Publikacji.: 05-09-25

Pacjentka leczona z powodu choroby psychicznej, Niemcy 1890.

: Opis.: Pacjentka leczona z powodu choroby psychicznej, Niemcy 1890. Od XVIII do początku XX wieku kobiety były instytucjonalizowane ze względu na ich poglądy, ich niezdyscyplinowanie i niemożność właściwej kontroli przez kulturę zdominowaną głównie przez mężczyzn. Były też zachęty finansowe; przed uchwaleniem Ustawy o Własności Kobiet Zamężnych z 1882 r. cały majątek żony przechodził automatycznie na jej męża. Mężczyźni, którzy opiekowali się tymi kobietami, mąż, ojciec lub brat, mogli wysłać te kobiety do zakładów psychiatrycznych, twierdząc, że sądzą, że te kobiety są chore psychicznie z powodu ich zdecydowanych opinii. „W latach 1850–1900 kobiety umieszczano w zakładach psychiatrycznych za zachowywanie się w sposób, z którym męskie społeczeństwo się nie zgadzało”. Ci mężczyźni mieli ostatnie słowo, jeśli chodzi o zdrowie psychiczne tych kobiet, więc jeśli wierzyli, że te kobiety są chore psychicznie, lub jeśli po prostu chcieli uciszyć głosy i opinie tych kobiet, mogli łatwo wysłać je do instytucji, tzw. azylow. To był łatwy sposób na uczynienie ich wrażliwymi i uległymi. Patient wegen Geisteskrankheit behandelt, Deutschland 1890. Vom 18. bis zum frühen 20. Jahrhundert wurden Frauen aufgrund ihrer Ansichten, ihrer undisziplinierten Natur und ihrer Unfähigkeit, von einer überwiegend männlich dominierten Kultur angemessen kontrolliert zu werden, institutionalisiert. Es gab auch finanzielle Anreize; Vor der Verabschiedung des Gesetzes über das Eigentum an verheirateten Frauen von 1882 wurde das gesamte Vermögen der Ehefrau automatisch auf ihren Ehemann übertragen. Die Männer, die sich um diese Frauen kümmerten, der Ehemann, Vater oder Bruder, haben diese Frauen möglicherweise in psychiatrische Anstalten geschickt, weil sie behaupteten, diese Frauen seien aufgrund ihrer starken Meinungen psychisch krank. "Zwischen 1850 und 1900 wurden Frauen in psychiatrische Anstalten gebracht, weil sie sich so verhalten hatten, wie die männliche Gesellschaft nicht einverstanden war." Diese Männer hatten das letzte Wort, wenn es um die psychische Gesundheit dieser Frauen ging. Wenn sie also glaubten, diese Frauen seien psychisch krank, oder wenn sie nur die Stimmen und Meinungen dieser Frauen zum Schweigen bringen wollten, könnten sie sie leicht an eine Institution namens . schicken Asyl. Es war ein einfacher Weg, sie verletzlich und fügsam zu machen. Пациент лечился от психического заболевания, Германия, 1890 г. С восемнадцатого до начала двадцатого века женщины были помещены в учреждения из-за их взглядов, их недисциплинированной природы и их неспособности должным образом контролироваться культурой, в которой преобладали мужчины. Были также финансовые стимулы; до принятия Закона о собственности замужних женщин 1882 года все имущество жены автоматически переходило к ее мужу. Мужчины, которые заботились об этих женщинах, муж, отец или брат, возможно, отправляли этих женщин в психиатрические учреждения, утверждая, что они считали эти женщины психически больными из-за своего твердого мнения. «Между 1850 и 1900 годами женщин помещали в психиатрические учреждения за поведение, с которым не соглашалось мужское общество». Эти мужчины имели последнее слово, когда дело доходит до психического здоровья этих женщин, поэтому, если они считали, что эти женщины психически больны, или если они просто хотели заглушить голоса и мнения этих женщин, они могли легко отправить их в учреждение под названием убежище. Это был простой способ сделать их уязвимыми и послушными.

: Data Publikacji.: 05-09-25

Korekcja nosa (plastyka nosa) jest wynalazkiem indyjskim.

: Opis.: Korekcja nosa (plastyka nosa) jest wynalazkiem indyjskim. To ilustracja, która pojawiła się w The Gentleman's Magazine w 1794 roku, przedstawia indyjskiego poganiacza byków po korekcji nosa metodą płatka na czoło. Ten poganiacz, uwięziony przez sułtana Tipu, odciął mu nos i jedną rękę w ramach kary za dostarczanie zaopatrzenia wojskom brytyjskim. Wtedy brytyjscy żołnierze po raz pierwszy byli świadkami operacji nosa. Byli zdumieni, że sukces tych skomplikowanych operacji rekonstrukcji nosa wciąż zależy od techniki, która jest prawdopodobnie starsza niż islam, chrześcijaństwo, a nawet Cesarstwo Rzymskie. Metoda opisana przez żołnierzy: Najpierw wyrzeźbiono kawałek wosku na kikucie jego nosa, a następnie spłaszczono, tworząc szablon nosa. Następnie ten szablon został położony na czole i obrysowany. Wykonano nacięcie wzdłuż konturu, a skórę zdarto, pozostając przyczepioną w punkcie w pobliżu czubka nosa. Następnie klapka została skręcona, aby zewnętrzna strona skóry była skierowana do góry, naciągnięta na twarz i uformowana wokół nosa. Przez kilka tygodni płatek pozostawał przytwierdzony do skóry na czole, aby utrzymać dopływ krwi. Po tym, jak naczynia krwionośne z nosa zaczęły odżywiać płatek, brzydkie połączenie z czołem zostało odcięte i pojawił się normalnie wyglądający nos. Ta sama podstawowa procedura pozostaje dziś najpopularniejszą metodą rekonstrukcji nosa. Brytyjski chirurg Joseph Carpue nauczył się tej metody i wykonał pierwszą w Anglii plastykę nosa, która stała się popularnie znana jako „Indian Nose”. Ринопластика (ринопластика) - индийское изобретение. На этой иллюстрации, появившейся в журнале The Gentleman's Magazine в 1794 году, изображен индийский пастух-бык после того, как его нос прижат ко лбу. Этот погонщик, заключенный в тюрьму султаном Типу, отрезал себе нос и руку в наказание за снабжение британских войск. Именно тогда британские солдаты впервые стали свидетелями операции на носу. Они были поражены тем, что успех этих сложных операций по реконструкции носа по-прежнему зависит от техники, которая, возможно, старше ислама, христианства и даже Римской империи. Метод, описанный солдатами: Сначала на культю носа вырезали кусок воска, а затем расплющили, чтобы сформировать шаблон носа. Затем этот шаблон поместили на лоб и обрисовали. По контуру был сделан разрез, и кожа была оторвана, оставаясь прикрепленной к кончику носа. Затем лоскут скручивали так, чтобы внешняя сторона кожи была обращена вверх, натягивали на лицо и формировали вокруг носа. В течение нескольких недель лоскут оставался прикрепленным к коже на лбу для поддержания кровоснабжения. После того, как кровеносные сосуды из носа начали питать мочку, неприглядное соединение со лбом было разорвано, и появился нормальный нос. Эта же базовая процедура остается самым популярным методом реконструкции носа на сегодняшний день. Британский хирург Джозеф Карпу изучил этот метод и провел первую в Англии ринопластику, которая стала широко известна как «индийский нос». Nasenkorrektur (Rhinoplastik) ist eine indische Erfindung. Diese Illustration, die 1794 im Gentleman's Magazine erschien, zeigt einen indischen Bullenhirten, nachdem er seine Nase an die Stirn gepolstert hat. Dieser vom Sultan von Tipu eingesperrte Viehtreiber schnitt ihm als Strafe für die Versorgung britischer Truppen die Nase und einen Arm ab. Damals erlebten britische Soldaten zum ersten Mal eine Nasenoperation. Sie waren erstaunt, dass der Erfolg dieser komplexen Nasenrekonstruktionsoperationen immer noch von einer Technik abhängt, die möglicherweise älter ist als der Islam, das Christentum und sogar das Römische Reich. Die von den Soldaten beschriebene Methode: Zuerst wurde ein Stück Wachs über seinen Nasenstumpf geschnitzt und dann abgeflacht, um eine Nasenschablone zu bilden. Dann wurde diese Schablone auf die Stirn gelegt und umrissen. Ein Einschnitt wurde entlang der Kontur gemacht und die Haut wurde abgerissen und blieb an einem Punkt nahe der Nasenspitze befestigt. Der Lappen wurde dann so gedreht, dass die Außenseite der Haut nach oben zeigte, über das Gesicht gezogen und um die Nase herum geformt. Der Lappen blieb mehrere Wochen lang mit der Haut an der Stirn verbunden, um die Blutversorgung aufrechtzuerhalten. Nachdem die Blutgefäße aus der Nase begonnen hatten, den Lappen zu nähren, wurde die unansehnliche Verbindung zur Stirn durchtrennt und eine normal aussehende Nase erschien. Das gleiche grundlegende Verfahren ist bis heute die beliebteste Nasenrekonstruktionsmethode. Der britische Chirurg Joseph Carpue erlernte diese Methode und führte die erste Nasenkorrektur in England durch, die im Volksmund als "Indian Nose" bekannt wurde.

: Data Publikacji.: 05-09-25