Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 04-04-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Rosyjska "peleryna niewidka". Żołnierze znikają z pola walki.

: Opis.: Rosyjska "peleryna niewidka". Żołnierze znikają z pola walki. Autor: Norbert Garbarek Jeszcze w ubiegłym roku Rosjanie chwalili się kamuflażem termowizyjnym – podaje portal Defense Express. Teraz armia agresora pokazuje "pelerynę niewidkę", która pozwala całkowicie "zniknąć" z widoku żołnierzom. Rosjanie twierdzą, że opracowali "pelerynę niewidkę" – czytamy. Ten kombinezon kamuflażowy ma być projektem specjalistów z firmy HiderX, a zakończenie testów produktu jest zaplanowane na koniec stycznia br. Co dokładnie wiadomo o rosyjskiej pelerynie i czy stanowi ona innowacyjne rozwiązanie? Okazuje się, że polska myśl techniczna nie pozostaje w przypadku tego typu produktów w tyle. "Peleryna niewidka" z Rosji Jak czytamy na Defense Express, rosyjski płaszcz, który pozwala "znikać" żołnierzom z widoku to unikalna i zastrzeżona technologia, która opiera się o powlekanie tkanin konkretnym materiałem, którego specyfikacja pozostaje nieujawniona. Zasada działania ma polegać na ukryciu temperatury człowieka pod peleryną od temperatury otoczenia. Dalsza część artykułu pod materiałem wideo Płaszcz HiderX jest kompaktowych gabarytów, ma zmieścić się nawet w kieszeni i waży tylko 350 g. Ponadto możliwe jest zastosowanie różnego kamuflażu w zależności od terenu, w którym ma być używana "peleryna niewidka". Mowa więc o odpowiednim maskowaniu w barwach lasu, piasku lub w kolorach kamuflujących w zabudowie miejskiej. Z nagrania, które publikuje m.in. użytkownik @StapelAndrew na platformie X wynika, że rosyjski produkt w istocie sprawia, że żołnierze są niewidoczni na kamerach obserwacyjnych. Warto jednak zaznaczyć, że tego typu produkt tworzony przez rosyjski przemysł nie jest innowacyjny na większą skalę. Dowodów nie trzeba szukać daleko, bowiem w Polsce już w ubiegłym roku istniała "peleryna niewidka" INVISI-TEC IR, którą redakcja WP Tech miała okazję sprawdzić w praktyce. Produkowana przez poznańską firmę MIL aeroMind siatka kamuflująca waży 2,5 kg i po założeniu pozwala "wtopić się" żołnierzom w otoczenie. Polska mata maskująca rzeczywiście działa i pozwala uzyskać przewagę na froncie nie tylko żołnierzom, którzy ukryci pod materiałem są "niewidzialni", ale też ważnym przedmiotom, jak np. cennym pojazdom lub obiektom militarnym, które po pokryciu INVISI-TEC IR mają sygnatury cieplnej zdradzającej obecność. Polska "peleryna niewidka" .

: Data Publikacji.: 01-04-25

Nanomaszyny uderzą w oporne bakterie i nowotwory.

: Opis.: Nanomaszyny uderzą w oporne bakterie i nowotwory. Przełomowa technologia. Autor: Urszula Lesman Coraz więcej bakterii jest opornych na antybiotyki. Zniszczą je miniaturowe instrumenty, mniejsze od ludzkiego włosa. Mogą być też wykorzystane do zwalczania nowotworów. Naukowcy liczą, że nanomaszyny będzie można wykorzystać nawet do leczenia nowotworów złośliwych. Mimo całej gamy antybiotyków ludzie wciąż umierają na infekcje wywołane przez bakterie. Lekarze alarmują, że wzrost liczby bakterii opornych na antybiotyki jest wyraźny i niebezpieczny. Według czasopisma medycznego „The Lancet” w 2019 r. prawie 5 milionów zgonów na całym świecie było z tym związanych. Największe szkody wyrządza sześć rodzajów bakterii. Światowa Organizacja Zdrowia ostrzegła, że choroby lekooporne mogą bezpośrednio spowodować 10 milionów zgonów do roku 2050. Maszyny wwiercają się w komórki Doktor Ana Santos, mikrobiolog z Instytutu Badań nad Zdrowiem na Balearach (IdISBa) w Hiszpani, kierowała projektem badawczym, który otrzymał fundusze UE na opracowanie mikroskopijnych maszyn zdolnych do zabijania opornych na leki bakterii. Projekt o nazwie REBELLION trwał 39 miesięcy, do kwietnia 2023 r. Naukowcy pracowali nad maszynami molekularnymi, które wwiercają się w komórki. Doktor Santos uważa, że w zwalczaniu lekoopornych bakterii trzeba myśleć nieszablonowo. Czytaj więcej Polscy naukowcy stworzyli świecę, która zabija wirusy, bakterie i grzyby Pierwszy antybiotyk został odkryty w 1928 roku, kiedy to szkocki lekarz Alexander Fleming odkrył penicylinę wytwarzaną przez jeden z rodzajów pleśni. Następnie odkryto inne antybiotyki, które uratowały życie milionów ludzi. Jednak mikroorganizmy wyewoluowały różne mechanizmy obronne, aby przetrwać antybiotykoterapię. Doktor Santos poprosiła o pomoc grupę hiszpańskich naukowców, by pomogli przetestować, w jaki sposób maleńkie maszyny molekularne przebijają bakterie. Maszyny składają się z dwóch części cząsteczki połączonych wiązaniem chemicznym; kiedy pada na nie światło, górna część zaczyna się szybko obracać jak wiertło. Antybiotyki często przyczepiają się do określonego białka bakteryjnego, podobnie jak klucz pasujący do konkretnego zamka. Problem w tym, że bakterie mogą ulec zmianie fizycznej, w wyniku czego klucz nie będzie już pasował. Ideą nanomaszyn jest to, że bakteriom byłoby trudniej unikać antybiotyków, ponieważ maszyny nawiercają otwory pozwalające wnikać antybiotykom. Miniaturowe roboty z ludzkich komórek naprawią ciało i wyleczą choroby. To przełom W ramach programu REBELLION udało się stworzyć takie skutecznie działające nanomaszyny. Maszyny składają się z dwóch części, które są mniejsze niż 100 nanometrów, czyli jednej tysięcznej szerokości ludzkiego włosa, co w efekcie sprawia, że są znacznie mniejsze od bakterii. Santos wypuściła w laboratorium wiele milionów nanomaszyn do skupisk bakterii. Maszyny związały się z bakteriami i po wystawieniu na działanie światła zaczęły w nich wirować i wiercić. Hiszpańska naukowiec była zachwycona tym, co zaobserwowała przez mikroskop: komórki bakteryjne usiane maleńkimi dziurkami. Dalsze eksperymenty wykazały, że maleńkie wiertła mogą zabić szereg szczepów bakterii powszechnie zakażających ludzi. Potem spróbowała czegoś innego: mniej maszyn przeciwko opornemu na metycylinę Staphylococcus aureus, czyli MRSA, osławionej superbakterii, która jest szczególnie zabójcza w szpitalach. Mniejsza koncentracja maszyn zmniejszyłaby ryzyko uszkodzenia komórek ludzkich. Nanomaszyny nakłuły jednak MRSA wystarczającą ilością otworów, aby ponownie stał się on podatny na antybiotyki. – Bakteriom bardzo trudno jest rozwinąć odporność na to działanie – powiedziała Ana Santos. – To jakby zrzucić na nie bomby – dodała. Testy na myszach i ludziach Jednak aby zastosować tę nową broń przeciwko opornym bakteriom, badacze będą musieli upewnić się, że nanomaszyny można bezpiecznie stosować u pacjentów. Muszą mieć pewność, że celem ataku pozostaną bakterie, a nie także ludzkie komórki. Na razie badania w laboratorium wykazały, że nanomaszyny faktycznie przyczepiają się tylko do bakterii, a nie do komórek zarażonego organizmu. Niemniej były to eksperymenty na robakach. Nie do końca jest pewność, że tak samo zachowają się w organizmie człowieka. Teraz hiszpańska naukowiec przygotowuje się do drugiego etapu testów – na myszach. Jeśli ich leczenie się powiedzie, to pierwszymi pacjentami mogą być osoby z infekcjami ran – szczególnie te z poważnymi oparzeniami, które są podatne na infekcje. Nanomaszyny można umieścić na skórze i włączyć za pomocą światła, aby wwiercić się w bakterie zakażające ranę. Naukowcy liczą na to, że nanomaszyny będzie można wykorzystać także do leczenia nowotworów złośliwych. Współczesne leki przeciwnowotworowe często powodują skutki uboczne, takie jak utrata włosów, nudności, zmęczenie lub osłabienie układu odpornościowego. Dzieje się tak dlatego, że leki mogą okaleczyć także zdrowe komórki. Naukowcy uważają, że nanomaszyny mogą dostarczać leki zabijające komórki nowotworowe dokładnie do guza pacjenta, oszczędzając zdrowe komórki. Badania nad takimi terapiami trwają w kilku europejskich ośrodkach naukowych.

: Data Publikacji.: 31-03-25

Jacques Vallee, Confrontations, A science fiction Search for Alien Contact.

: Opis.: Data: 6 września 1978 r. Miejsce: Venado Tuerto, Argentyna Czas: 0645A  Streszczenie: Młody świadek, Juan O Perez, poszedł zebrać stado koni i jadąc konno przez poranną mgłę, poczuł, że coś przeleciało nad jego głową, kilka obiektów następnie pojawiły się i zaczęły manewrować nad głową, emitując potężne wiązki światła zmieniającego kolor. Jego koń wpadł w panikę, a świadkowi ledwo udało się wrócić do domu. Ojciec chłopca udzielił mu reprymendy i nakazał wrócić po konie. Po powrocie na miejsce świadek znalazł na ziemi duży okrągły przedmiot z kopułą na szczycie i kilkoma okrągłymi oknami. Drzwi się otworzyły i ukazała się wysoka na dwa metry istota w rękawiczkach i cylindrycznym hełmie. Wydawało się, że istota jest połączona z obiektem za pomocą jakiegoś aparatu oddechowego. Zaprosił świadka do środka. Następnie chłopiec przywiązał konia do drabiny i wspiął się do środka. Wewnątrz był w stanie zobaczyć panel z przyciskami, stołami i małym robotem, który najwyraźniej był zajęty cięciem na kawałki dużych kości niektórych zwierząt przypominających krowy lub konie. Chłopiec przestraszył się i zeskoczył z obiektu na ziemię. Wysoka istota poszła za nim na zewnątrz. Następnie świadek zażądał jednej z rękawic giganta jako dowodu doświadczenia. Następnie zobaczył, że istota miała zielone pazury przypominające dłonie z niebieskimi, metalicznymi paznokciami. Następnie istota ukłuła prawe ramię świadka, najwyraźniej pobierając przy tym krew. Gdy świadek wracał do domu, niosąc rękawiczkę, dogoniły go dwa latające obiekty, emitując małą płytkę i kulę, które opadły i otarły się o konia ściągając rękawiczkę niczym magnes. Innym ciekawym faktem było to, że będąc wewnątrz UFO, młody świadek próbował kilka razy dotknąć istoty i przedmiotu, ale uniemożliwiało mu to coś, co wyglądało na niewidzialną barierę. (Sześć dni przed incydentem ojciec świadka znalazł na pastwisku okaleczoną krowę.) Źródło: Jacques Vallee, Confrontations, A science fiction Search for Alien Contact. UFO.

: Data Publikacji.: 31-03-25

Pamięć kwantowa tuż za rogiem.

: Opis.: Pamięć kwantowa tuż za rogiem. Jest ważny przełom. Podobnie jak ich konwencjonalne odpowiedniki, sieci kwantowe wymagają elementów pamięci, w których można tymczasowo przechowywać informacje i wykorzystać je w razie potrzeby. Zespół naukowców z Uniwersytetu w Bazylei pod kierownictwem profesora Philippa Treutleina opracował taki właśnie element pamięci, który nadaje się do masowej produkcji. Magazynowanie fotonów w szklanych ogniwach: Światło szczególnie dobrze nadaje się do przesyłania informacji kwantowej. Fotony można wykorzystać do przesyłania informacji kwantowej za pośrednictwem kabli światłowodowych albo laserem do satelitów. Naukowcy chcieliby też przesyłać je do pamięci kwantowej. I to właśnie w pamięci należy możliwie najdokładniej zapisać stan mechaniki kwantowej fotonów, aby po pewnym czasie ponownie je przekształcić w fotony i odczytać zapisaną tam informację. Brzmi prosto, ale to jedno z największych wyzwań nauki. Test kwantowy o fundamentalnym znaczeniu zakończył się sukcesem Kwantowy przełom! Teleportowali cząstki na odległość ponad tysiąca kilometrów Padł nowy rekord prędkości. To może znacznie przyśpieszyć działanie elektroniki Co to jest pamięć kwantowa? Pamięć kwantowa to urządzenie, które może przechowywać i odtwarzać informacje kwantowe. Informacje kwantowe to z kolei informacje zapisane w stanie kwantowym, czyli najmniejszej jednostce fizycznej, która może być w dwóch stanach jednocześnie. Nazywa się to superpozycją i jest jedną z dziwnych właściwości świata kwantowego. Informacje kwantowe mają wiele zalet nad informacjami klasycznymi, które zapisujemy w bitach, czyli zerach i jedynkach. Na przykład informacje kwantowe mogą być szyfrowane w sposób nie do złamania, ponieważ każda próba odczytania stanu kwantowego zaburza go i zmienia. To nazywa się kryptografią kwantową i może zapewnić bezpieczną transmisję wiadomości. Ponadto informacje kwantowe mogą być przetwarzane w sposób znacznie szybszy i wydajniejszy niż informacje klasyczne, ponieważ można wykorzystać superpozycję i splątanie, czyli zjawisko, w którym dwa stany kwantowe są ze sobą powiązane bez względu na odległość. Dzięki temu komputerem kwantowy może rozwiązywać problemy, które są zbyt trudne lub niemożliwe dla komputerów klasycznych. Aby wykorzystać te zalety, potrzebujemy jednak sposobu na przechowywanie i odtwarzanie informacji kwantowych. Nie możemy po prostu zapisać stanu kwantowego na dysku twardym lub pendrivie, ponieważ proces zapisu i odczytu zaburzyłby go i zniszczył. Dlatego potrzebujemy pamięci kwantowej, która może zachować stan kwantowy tak długo, jak to potrzebne, i odtworzyć go bez błędów. Jak działa pamięć kwantowa oparta na atomach w komórce szklanej? Jednym z możliwych sposobów na zbudowanie pamięci kwantowej jest użycie atomów jako nośników informacji kwantowej. Atomy mają własne stany kwantowe, które nazywamy poziomami energetycznymi. Możemy manipulować tymi stanami za pomocą światła laserowego i przenosić na nie informacje kwantowe z fotonów. Aby przechować wiele informacji kwantowych potrzebujemy wielu atomów. Naukowcy z Uniwersytetu Bazylejskiego użyli rubidu, czyli pierwiastka chemicznego, który ma 37 elektronów i jest często stosowany w zegarach atomowych. Umieścili oni rubid w małej komórce szklanej o wymiarach kilku milimetrów. Komórka ta była podgrzewana do 100 stopni Celsjusza, aby zwiększyć ciśnienie pary rubidowej i poddawana silnemu polu magnetycznemu o wartości 1 tesli, czyli ponad 10 tysięcy razy większemu niż pole magnetyczne Ziemi. To spowodowało, że poziomy energetyczne atomów rubidu uległy przesunięciu i ułatwiło zapis i odczyt informacji kwantowych za pomocą dodatkowego wiązki laserowej. Naukowcy z Uniwersytetu Bazylejskiego pokazali, że mogą przechować i odtworzyć informacje kwantowe z fotonów na atomach rubidu w komórce szklanej przez około 100 nanosekund. To może wydawać się bardzo krótkim czasem, ale w tym czasie wolne fotony przebyłyby 30 m. W ten sposób po raz pierwszy zbudowaliśmy miniaturową pamięć kwantową na fotony. Na jednej płytce można równolegle wytworzyć około 1000 kopii. Dlaczego to jest ważne? Pamięć kwantowa oparta na atomach w komórce szklanej może być kluczowym elementem do budowy sieci kwantowych, które będą łączyć komputery kwantowe i zapewniać bezpieczną komunikację kwantową. Sieci kwantowe będą wymagać pamięci kwantowych, aby przechowywać i kierować informacje kwantowe według potrzeb. Pamięć kwantowa oparta na atomach w komórce szklanej jest więc nie tylko ciekawym osiągnięciem naukowym, ale także praktycznym narzędziem do realizacji technologii kwantowych, które mogą zmienić nasz świat.

: Data Publikacji.: 30-03-25