Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 30-11-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Magiczne grzybki spowalniają starzenie się komórek i ciała

: Opis.: Magiczne grzybki spowalniają starzenie się komórek i ciała Magiczne grzybki leczą depresję i spowalniają neurodegenerację. A co z długowiecznością? Owiana aurą tajemniczości, deprecjonowana przez polityków przez dziesięciolecia i odzyskująca dobre imię dzięki staraniom naukowców oraz terapeutów. Substancja zawarta w tzw. magicznych grzybkach może nie tylko wywoływać stany rozszerzonej świadomości, ale także leczyć i regenerować ciało oraz spowalniać procesy starzenia. Aby jednak móc w ogóle badać tę substancję, naukowcy potrzebują zgody. Coraz częściej jednak udaje im się ją zdobyć. W niektórych krajach jest już zdekryminalizowana, a także dozwolona w użyciu terapeutycznym. Naukowcy z wydziałów medycznych na Uniwersytecie Emory w Atlancie oraz Baylor College of Medicine w Houston dokonali kolejnego odkrycia świadczącego o wysokim potencjale terapeutycznym grzybowego specyfiku. Nie chodzi jedynie o leczenie zaburzeń psychicznych czy wspieranie neurogenezy, lecz o funkcję przeciwstarzeniową. Efekt odmładzający zbadano w kontekście zarówno komórek, jak i całego organizmu. "Psylocybina, naturalnie występujący składnik psychodeliczny produkowany przez grzyby halucynogenne, zwróciła na siebie uwagę za sprawą znaczących dowodów na jego potencjał terapeutyczny w leczeniu szeregu schorzeń psychiatrycznych i neurodegeneracyjnych. Choć działające u podstaw mechanizmy molekularne pozostają enigmatyczne, kilka badań eksplorowało jej wpływ systemowy. My dostarczyliśmy pierwszy dowód eksperymentalny na to, że leczenie psylocyną (aktywnym metabolitem psylocybiny) promuje zwiększoną długowieczność u starych myszy, co sugeruje, że psylocybina może być silnym środkiem geroprotekcyjnym" - piszą autorzy. Badacze przypominają, że dotąd opublikowano ponad 150 studiów klinicznych, w których badano użycie tej substancji w psychiatrii (leczenie depresji, zaburzeń lękowych i uzależnień), chorób neurodegeneracyjnych (choroba Alzheimera), leczeniu bólu i nie tylko. Wspominają także, że już jedna dawka tego środka niweluje objawy psychiczne i fizjologiczne na długi czas - nawet do 5 lat. W nowym badaniu naukowcy skupili się jednak na innych aspektach. Psylocyna spowalnia starzenie się komórek człowieka nawet o 57% Badacze postanowili sprawdzić, jak psylocyna wpływa na starzenie się komórek. Wykorzystali do tego model replikujący starzenie się komórek oparty na fibroplastach. Badania przeprowadzono in vitro, czyli poza organizmem. Po podaniu środka w ilości 10 μM okazało się, że długość życia komórek wydłużyła się o 29%. Przy wyższej dawce 100 μM długość życia fibroplastów wydłużyła się aż o 57%. Terapia poskutkowała również podwyższeniem poziomu sirtuiny 1 (enzymu SIRT1, pełniącego kluczową rolę w regulacji starzenia się, metabolizmu i odpowiedzi na stres komórek), a także obniżeniem poziomów stresu oksydacyjnego. Skuteczność tej terapii jest zależna zarówno od dawki substancji, jak i pochodzenia komórek. Fibroblasty płodowe są bardziej podatne na dobroczynne działanie niż te od dorosłych. Widać jednoznacznie, że testy in vitro wypadły pomyślnie i starzenie się komórek zostało mocno spowolnione. A co mówią testy in vivo? Ta substancja wydłuża życie myszy. Czy działa też na ludzi? Działanie substancji czynnej zawartej w grzybach sprawdzono także na żywych organizmach. Naukowcy zbadali, jak wpływa on na długowieczność myszy. Do testów wybrano starsze samice w wieku 19 miesięcy, co odpowiada ludzkiemu wiekowi 60-65 lat. Najpierw podano im mniejszą dawkę (5 mg/kg masy ciała), a następnie co miesiąc podawano dużą dawkę (15 mg/kg). W sumie myszy przyjęły 10 dawek. Co ciekawe, badacze zaobserwowali, że po 30 minutach od podania myszy zaczęły szybko poruszać głowami z boku na bok (tzw. head-twitch reponse, HTR), co u gryzoni laboratoryjnych jest powiązane z aktywacją receptora serotoninowego 5-HT2A i występuje także po podaniu innych psychodelików. Oznacza to, że substancje z tej grupy oddziałują psychoaktywnie również na myszy i szczury. Badanie jednak skupiło się na czymś innym. "Myszy, którym podano psylocybinę, zademonstrowały znacząco wyższą przeżywalność (80%) w porównaniu do grupy kontrolnej (50%). Choć nie zmierzono tego ilościowo, myszy leczone psylocybiną wykazały poprawę fenotypową w ogólnej jakości futra, w tym jego porostu i redukcji siwych włosów w porównaniu do myszy z grupy kontrolnej. Podsumowując, dostarczyliśmy pierwszego dowodu eksperymentalnego, demonstrującego, że leczenie psylocybiną może zwiększyć przeżywalność u podstarzałych myszy" - piszą autorzy badania. Zdaniem autorów ich odkrycie potwierdza hipotezę korzystnego wpływu badanej substancji na telomery, czyli fragmenty znajdujące się na końcach chromosomów, które chronią je przed uszkodzeniem w trakcie podziału komórki. Ich skrócenie jest związane właśnie ze starzeniem się. Póki co nie wiadomo, czy taki sam efekt anti-aging może też zachodzić u ludzi. Testy in vitro na ludzkich komórkach oraz in vivo na żywych myszach zdają się obiecujące. Polskie prawo zabrania jednak posiadania tego środka przez osoby nieuprawnione, więc odradzamy testy na własną rękę. Odkryto białko spowalniające proces starzenia u myszy. Teraz czas na ludzi Źródło: Kato, K., Kleinhenz, J.M., Shin, YJ. et al. Psilocybin treatment extends cellular lifespan and improves survival of aged mice. npj Aging 11, 55 (2025). https://doi.org/10.1038/s41514-025-00244-x cytat z linku: Abstract Psilocybin, the naturally occurring psychedelic compound produced by hallucinogenic mushrooms, has received attention due to considerable clinical evidence for its therapeutic potential to treat various psychiatric and neurodegenerative indications. However, the underlying molecular mechanisms remain enigmatic, and few studies have explored its systemic impacts. We provide the first experimental evidence that psilocin (the active metabolite of psilocybin) treatment extends cellular lifespan and psilocybin treatment promotes increased longevity in aged mice, suggesting that psilocybin may be a potent geroprotective agent. Introduction To date, >150 clinical studies with psilocybin have been completed or are ongoing for various clinical indications, including psychiatric (anxiety, depression, addiction), neurodegenerative (Alzheimer’s), pain, and more1,2,3. Human studies have demonstrated that a single-dose of psilocybin can improve debilitating physical and psychological symptoms—with durable effects (up to ~5 years)4,5. Despite considerable clinical evidence supporting the therapeutic benefits of psilocybin, the molecular mechanisms responsible for these impacts remain enigmatic. Studies with psilocybin have predominantly focused on neurological impacts and/or behavioral outcomes; few studies have evaluated alternative or systemic mechanisms which may also contribute to its beneficial effects. The “psilocybin-telomere hypothesis”6 postulates that psilocybin interventions may quantifiably impact telomere length, which offers a potential explanation for its efficacy across a wide range of clinical indications. This hypothesis is based on a large corpus of studies linking mental health biological aging markers6. Accumulating evidence indicate that clinical depression accelerates aging and telomere shortening7,8,9. Positive mental psychological states are associated with longer telomeres, whereas negative psychological conditions (e.g. chronic stress, anxiety, and depression) are associated with telomere attrition7,10,11,12,13. Given the clinical evidence supporting the efficacy of psilocybin for these conditions, it is plausible that psilocybin may impact telomere length. However, no prior studies have experimentally investigated the direct impact of psilocybin on biological aging. To evaluate the impact of psilocybin on cellular aging, we employed a validated model of replicative senescence using human fetal lung fibroblasts14. For all in vitro studies, we used psilocin (the active metabolite of psilocybin), which is formed when psilocybin is broken down after ingestion. Cells were serially passaged with media containing psilocin or vehicle until they reached replicative senescence. Psilocin treatment (10 μM) resulted in a 29% extension of cellular lifespan, characterized by delayed exhaustion of proliferative potential, increased cumulative population doublings, and decreased population doubling time, compared to vehicle (Fig. 1A–F). Results were more striking using a higher dose of psilocin in the same cell type (100 μM treatment led to a 57% extension in cellular lifespan; Supplementary Fig. 1A–F). Induction of senescence occurred in both vehicle and psilocin-treated cells, as both groups reached exhaustion of their proliferative potential (no evidence of oncogenic transformation was observed), however the onset of senescence was delayed in psilocin-treated cells (Fig. 1A). Further, compared to vehicle, psilocin-treated cells exhibited decreased βgal activity (Fig. 1G–H). These results were consistent with dose-dependent reductions in markers of cell cycle arrest (p21, p16), and increased markers of proliferation (PCNA) and DNA replication (pRB) (Fig. 1I). Compared to vehicle, psilocin treatment also led to elevated sirtuin1 (SIRT1; a critical role in regulating cellular aging, metabolism, and stress-responses) and decreased Growth Arrest and DNA Damage-inducible 45 alpha (GADD45a) levels, suggesting reduced DNA damage (Fig. 1I). Psilocin treatment also reduced oxidative stress levels in a dose-dependent manner (Fig. 1J), which was associated with decreased levels of NADPH oxidase-4 (Nox4, a master regulator of oxidant production) and increased nuclear factor erythroid 2-related factor 2 (Nrf2, a master regulator of antioxidant responses) (Fig. 1I). Overall, these results suggest that the in vitro impacts of psilocin are dose-dependent, with higher dosing ultimately leading to greater cellular life extension. To further validate these findings, we repeated these studies with a different cell type (adult human skin fibroblasts); 100 μM psilocin treatment increased cellular lifespan by 51%, which was accompanied by reduced senescence and decreased oxidative stress levels (Supplementary Fig. 2). To investigate other potential mechanisms by which psilocin contributes to increased lifespan, we also evaluated the impact on telomere length (reductions in telomere length is a hallmark of cellular aging). As expected, senescent vehicle-treated cells exhibited reduced telomere length compared to young control cells (Fig. 1K). In contrast, telomere length was preserved in psilocin-treated age-matched cells (Fig. 1K). In summary, these data suggest that psilocin impacts signaling pathways associated with cellular aging, which ultimately delayed the onset of senescence and increased cellular lifespan. Fig. 1: Psilocin treatment extends cellular lifespan. figure 1 Human lung fibroblasts were treated continuously with vehicle (DMSO 0.02%) or 10 µM psilocin until they reached replicative senescence. A Cumulative population doubling curves; arrows indicate time point when cells reach replicative senescence (n = 4 technical replicates). B The area under the curve (AUC) was calculated using the sum of trapeze areas for each time point intervals (n = 4 technical replicates). C Cumulative population doublings at the onset of senescence (n = 4 technical replicates). D Population doubling time comparing young cells (0–4 days) vs. aged cells (60–63 days) post-treatment. Groups were compared using 2-way ANOVA (n = 4 technical replicates). E Cumulative cell number over cellular lifespan. F Table showcasing cellular lifespan population doublings and lifespan extension. Extension refers to the number of additional population doublings of psilocin-treated cells vs. vehicle, which is also shown as a percent increase relative to vehicle-treated cells. G, H Senescence was assessed at 42 days post-treatment by senescence-associated β-galactosidase (β-gal) staining; scale bar = 70 µm (G) and quantitative assessment of β-gal activity (n = 5 technical replicates) (H). I Western blot demonstrating dose-dependent alterations in protein expression of age-associated markers. J Reactive oxygen species (ROS) production was evaluated by Amplex Red assay (n = 3 technical replicates). K Average telomere length was assessed by RT-PCR (n = 4 technical replicates) and is expressed as kilobase pairs per chromosomal end. All values are shown as mean ± SD. Unless otherwise stated, comparisons were made using two-sided unpaired t-tests with unequal variance.; *p little as 0.05, **p little as 0.01, ***p little as 0.001, ****p little as 0.0001, ns not significant. Full size image To evaluate the impact of psilocybin on longevity in vivo, aged (19 month) female mice were treated with vehicle or psilocybin once/month for 10 months (Fig. 2A); mice were initially given a low-dose (5 mg/kg) for the first treatment followed monthly high-dose (15 mg/kg) treatment for a total of 10 treatments. We elected to utilize 19-month old mice, which is roughly equivalent to 60–65 human years, in order to evaluate its therapeutic potential as a clinically-relevant anti-aging intervention. Within 30 min post-treatment, mice exhibited increased head-twitch response (data not shown), which is a well-established behavioral indicator of hallucinogenic impacts of psilocybin in mice15. Both psilocybin and vehicle groups exhibited some loss in body weight from the start to end of the treatment protocol, however weight loss was not significantly different in vehicle- vs. psilocybin-treated mice (Supplementary Fig. 3). Notably, psilocybin treated mice demonstrated significantly higher survival (80%), compared to vehicle (50%) (Fig. 2B). Although not quantitatively measured, psilocybin-treated mice exhibited phenotypic improvements in overall fur quality, including hair growth and reductions in white hair compared to vehicle-treated mice (Fig. 2C). In summary, we provide the first experimental evidence demonstrating that psilocybin treatment can enhance survival in aged mice. Fig. 2: Psilocybin treatment in aged mice extends lifespan. figure 2 C57BL/6J aged (19 month) female mice were treated with vehicle (n = 28) or psilocybin (n = 30) by oral gavage. Mice were given a lower dose (5 mg/kg) of psilocybin in month 1, followed by monthly dosing with high dose (15 mg/kg). At 10 months post-initial treatment, when the first group of mice reached median survival, all were euthanized. A Schematic diagram of treatment protocol. B Kaplan–Meier survival curve over the 10-month treatment duration, showing vehicle-treated (n = 14 out of 28) vs. psilocybin-treated (n = 24 out of 30) mice; *p = 0.014 using the Log-rank Mantel–Cox test. C Representative images of mice prior to treatment (19 month) and after the final treatment (28 month) with vehicle or psilocybin. Red arrows indicate regions where hair growth and/or hair color changes were observed. Full size image Psilocybin is a potent serotonergic agonist that interacts with the serotonin receptor (5-HT2A) and other 5-HT receptor subtypes. Notably, the 5-HT2A receptor is expressed in multiple organs and cell types (including fibroblasts, neurons, cardiomyocytes, endothelial, epithelial, macrophages, and T-cells)16. A recent study demonstrated that 5-HT2A stimulation in cortical neurons induced SIRT1-dependent expression of antioxidant enzymes, which led to reduced oxidative stress and neuroprotection17. SIRT1 is a key regulator of senescence, and overexpression of SIRT1 has been shown to extend organismal lifespan in C. elegans and mice18. Here, we demonstrate that psilocin increased SIRT1 expression in cells, suggesting a potential mechanism by which psilocybin delays senescence and promotes longevity. This study provides the first experimental evidence suggesting that psilocybin may impact multiple hallmarks of aging, including delayed senescence, preservation of telomere length, enhanced DNA stability (via increased DNA-damage responses such as GADD45a), and/or it could reduce aberrant intercellular communication (via decreased oxidative stress and subsequent signaling). Future studies are warranted to further elucidate the impacts of psilocybin on age-related pathways and the molecular mechanisms responsible for its systemic effects (including 5-HT-dependent and/or -independent mechanisms). Prior studies have demonstrated that the long-lasting impacts of psychedelic treatments may be due to epigenomic-driven alterations, including chromatin remodeling and DNA methylation19,20,21. It is possible that psilocybin may also mediate epigenetic changes which contribute to the observed geroprotective effects; such studies warrant investigation. However, regulatory barriers imposed by its schedule I designation along with the limited availability of federal funding for psilocybin research remain significant obstacles that have hindered research progress22,23; thus, the mechanisms underlying its potential therapeutic benefits remain poorly understood. Our study provides the first experimental evidence demonstrating that psilocybin impacts hallmarks of aging, supporting the previously proposed “psilocybin-telomere hypothesis”6. We demonstrate that psilocin/psilocybin treatment extends both cellular and animal lifespan (even when treatment is initiated late in life). An effective anti-aging treatment that could be administered to adults during late life could have significant clinical potential. The dose utilized in mice was modeled based on a clinical trial in patients ranging from 29 and 70 years (three patients were >65 years), where no serious adverse events were reported at the study endpoint or the post-study follow-up (98 days)24; These findings support the feasibility of psilocybin treatment in older adults. Further, the FDA’s designation of psilocybin as a “breakthrough therapy” underscores its safety profile, as minimal adverse effects have been reported25,26,27,28. However, additional studies are warranted to identify optimized protocols for therapeutic efficacy, including the age of treatment initiation, frequency and dose of treatments, and to determine if treatment impacts maximal lifespan. Would earlier intervention yield greater therapeutic benefits, and/or is there a threshold in older age beyond which psilocybin fails to provide efficacy? Although some studies have reported sex-specific effects of psilocybin in rodents, the existing literature offers limited and inconsistent evidence regarding sex-based pharmacodynamic differences29,30,31. Accordingly, we employed a single-sex design to minimize potential confounding variables associated with sex-based biological differences and to ensure reproducibility in this initial in vivo investigation. Future studies are warranted to evaluate sex-specific therapeutic and mechanistic effects of psilocybin. Our in vitro studies suggest that psilocin-mediated cellular lifespan extension did not result in oncogenic transformation, as psilocin-treated cells did reach replicative senescence and exhaustion of proliferative potential. However, it could be argued that delayed exhaustion of proliferative potential and/or senescence could impact oncogenesis or cancer progression. Future research should rigorously assess the potential impacts of long-term psilocybin treatment in vivo on cancer incidence and/or progression. Few studies have evaluated the impacts of long-term prolonged dosing. Beyond its neurological and psychological benefits, our findings suggest that psilocybin influences systemic aging processes, potentially explaining its long-lasting therapeutic effects across multiple disease indications. Although the impact of psilocybin on peripheral organs remains largely unexplored, these studies implicate untapped therapeutic potential for psilocybin’s systemic impacts. Psilocybin may represent a “disruptive” pharmacotherapy as a novel geroprotective agent to promote healthy aging and/or as a potential therapeutic intervention for age-related diseases. Methods Reagents Psilocybin (catalog #14041) and psilocin (catalog # 11864) were obtained from Cayman Chemical (Ann Arbor, MI) under a DEA license. We purchased the following antibodies: GAPDH, RB, phosphor-RB, (Cell Signaling); Nox4, PCNA, p53, p21, and β-actin (Abcam); p16 (BD Biosciences); Secondary horseradish peroxidase (HRP)-conjugated anti-mouse and anti-rabbit antibodies (Bio-Rad). We purchased a Halt Protease and Phosphatase inhibitor cocktail (ThermoFisher Scientific). All other chemicals/reagents were purchased (Sigma) unless otherwise stated. Animal studies Aged (19-month-old) female C57BL/6J mice were obtained from The Jackson Laboratory and acclimated in the institutional animal facility for one month prior to study initiation. Mice were then randomly allocated to control and treatment groups to ensure balanced group assignments, including comparable average body weights across groups. The rationale for dosing regimen utilized was based on a number of factors. First, we sought to model high-dose used in a clinical study for chronic pain, where patients were administered a psychedelic dose (25 mg) of psilocybin24. Using the standard allometric scaling method32, a human dose of 25 mg of psilocybin translates to a mouse dose of 5.14 mg/kg; this informed our starting point for dosing. However, mice exhibit a significantly faster metabolic profile for psilocybin compared to humans, leading to a shorter half-life and more rapid systemic clearance of psilocin; the elimination half-life of psilocin is ~0.9 h in mice33 vs 1.8–3 h in humans34. Due to this rapid clearance in mice, a higher dose of 15 mg/kg was selected to ensure sufficient systemic exposure comparable to those observed in human clinical trials. It is also important to note that toxicology studies indicate that psilocybin is well tolerated in mice up to doses of 180–250 mg/kg35, which is well above the dose utilized in this study. Mice received a low-dose (5 mg/kg) initially for the first treatment to acclimate mice for long-term treatment, followed by monthly high-dose of psilocybin (15 mg/kg in sterile saline) or vehicle (sterile saline) via oral gavage (on conscious mice) once/month (10 treatments total) (Fig. 2A); all treatments were administered monthly between ~9:00am and 12pm. Mice received treatments from a stock concentration of drug (4 mg/ml in sterile saline); mice were weighed on each treatment day and received a gavage volume ranging from 100 to 200 μl (total volume), depending on their weight at the time of treatment. All mice were sacrificed once any group reached 50% mortality, signaling the end of the study per IACUC protocol. Mice were euthanized by CO2 inhalation followed by a secondary method to ensure death, in accordance with the American veterinary medical association (AVMA) guidelines for the euthanasia of animals and approved institutional IACUC protocols. Mice were monitored for body weight and signs of morbidity throughout the duration of the experiment. Mice were provided standard chow ad libitum and maintained under a 12:12-h light/dark cycle. Researchers were not blinded to group allocation during the experimental procedures or data analysis due to logistical constraints, including regulatory and safety protocols associated with handling psilocybin, a Schedule I controlled substance, as well as the exploratory nature of the study. All experiments and procedures involving animals were conducted in accordance with Institutional Animal Care and Use (IACUC) Committee guidelines at Emory University (PROTO202000138). Telomere length assay Genomic DNA was isolated from cells using the QIAwave DNA Blood & Tissue kit (QIAGEN). Quantitative RT-PCR was performed with genomic DNA using primers designed against human telomere sequence or a single copy reference gene (Human kit, ScienCell, Catalog #8918). The single copy reference (SCR) primer set recognizes and amplifies a 100 bp-long region on human chromosome 17, which serves as reference for data normalization; Amplification curves were compared to the reference control with a known telomere length. Cell culture Human fetal lung fibroblasts (IMR-90) were purchased (Coriell Cell Repositories) and adult skin fibroblasts were purchased (ATCC). IMR-90 cells were cultured in DMEM supplemented with 10% fetal bovine serum (FBS), 100 U/ml penicillin, 100 μg/ml streptomycin. Skin fibroblasts were cultured in fibroblast basal media supplemented with 2% FBS, L-glutamine (7.5 mM), FGF (5 ng/ml), insulin (5 μg/ml), hydrocortisone (1 μg/ml), and ascorbic acid (50 μg/ml). All cells were purchased at passages 7–8 and expanded for 2–3 passages prior to initiating treatment protocols. Psilocin was dissolved in DMSO (50 mM stock) for in vitro studies. Population doubling Cells were plated at a fixed density (1 × 106) and cultured in a T75 flask. Cells were counted using a TC20 cell counter (Bio-rad) and passaged every 3–4 days and re-plated (1 × 106) throughout the duration of the experiment (until cells reached replicative senescence). The number of population doublings (PD) was calculated. We quantified the differences of psilocin vs. vehicle treatment using the Area Under the Growth Curve (AUC), as an indicator of treatment effect on cell doubling36,37. Senescence assays We used β-galactosidase substrate for the quantitative assessment of cellular senescence (ThermoFisher Scientific), according to the manufacturer’s instructions. We also used a senescence detection kit designed to histochemically detect β-gal activity in cultured cells (Abcam). Western immunoblotting We prepared cell lysates in RIPA buffer with Halt protease and phosphatase inhibitor, subjected them to SDS-PAGE under reducing conditions, and performed western immunoblotting as previously described. Lysates were quantitated using a Micro BCA Protein assay kit (Pierce) according to instructions. We used ECL western blotting substrate (Azure biosystems) and Azure C400 Imaging Systems (Azure biosystems) to detect specific immunoreactive signals. Reactive oxygen species (ROS) detection Hydrogen peroxide (H2O2) levels in cells was evaluated by Amplex Red assay kit (ThermoFisher Scientific). The fluorescence intensity was measured at 550 nm for excitation and emission in the range of 590 nm using the Synergy H1 Plate Reader (BioTek). Statistical analysis Graphs were generated and statistical analyses were performed with GraphPad Prism Software Version 10.4.1 (532) Boston, MA, USA. For all cell culture experiments (Fig. 1), population doubling levels were calculated based on direct cell counts performed in four technical replicates at each passage. These replicate values were used to compute the mean ± standard deviation (SD) for each time point. Data from other assays, including β-galactosidase activity, ROS production, and telomere length, were analyzed using 3–5 technical replicates per group, as specified in the figure legends. Statistical comparisons were performed using two-tailed unpaired t-tests with unequal variance, or two-way ANOVA where appropriate. For the animal survival study (Fig. 2), survival curves were analyzed using the log-rank Mantel–Cox test. To ensure uniform survival endpoint analysis, all mice were euthanized at 10 months post-initial treatment, when the first group reached median survival. A p-value less than 0.05 was considered statistically significant. Complete details of statistical tests, number of replicates (n), and significance thresholds are provided in figure legend. Data availability All datasets generated and/or analyzed during the current study are publicly available within this manuscript or the supplemental material.

: Data Publikacji.: 14-11-25

Chiny są już w stanie sterować pszczołami za pomocą najlżejszego na świecie chipu mózgowego.

: Opis.: Chiny są już w stanie sterować pszczołami za pomocą najlżejszego na świecie chipu mózgowego. Mogą je wykorzystać do akcji ratunkowych, szpiegostwa czy operacji wojskowych. Atak roju pszczół zamiast większych i łatwiejszych do strącenia dronów? 20250713AD. Pszczoły zamiast dostarczać miód, mogą stać się narzędziami wywiadowczymi lub groźną bronią © grzegorzszefer / Adobe Stock Zespół naukowców z Instytutu Technologii w Pekinie opracował najlżejszy na świecie kontroler mózgu owada. Naukowcy nadrukowali układy elektroniczne na cienkiej warstwie polimeru. Nowe urządzenie waży zaledwie 74 miligramy, jest więc lżejsze niż typowy woreczek z nektarem, który przenosi pszczoła. Chip jest połączony bezpośrednio z mózgiem owada, aby kontrolować jego ruchy. Szpiegostwo i ratunek zamiast miodu Według „South China Morning Post”, naukowcy uważają, że roje sterowanych w ten sposób owadów mogłyby być wykorzystywane do zwiadu lub pomocy w sytuacjach kryzysowych, takich jak klęski żywiołowe. Wskazują też na możliwe działania wywiadowcze i wojskowe. Nadlatują mechaniczne ptaki i owady. Drony zyskają rewolucyjne możliwości Pszczoły przenoszą zazwyczaj woreczki z nektarem o masie sięgającej nawet 80 proc. ich własnej wagi. Podczas lotu chowają tylne nogi, by zmniejszyć opór powietrza. Zespół kierowany przez profesora Zhao Jielianga opracował system, który łączy się bezpośrednio z mózgiem owada. Urządzenie jest przyczepiane do grzbietu pszczoły. Trzy igły przebijają jej mózg, a impulsy elektryczne sterują jej lotem w określonych kierunkach. W testach pszczoły posłusznie wykonywały polecenia w 90 proc. przypadków. Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie Chinese Journal of Mechanical Engineering. Zmasowany atak? Rój pszczół zamiast dronów Wcześniejsze kontrolery owadów, takie jak ten opracowany w Singapurze, były trzykrotnie cięższe i służyły do sterowania chrząszczami i karaluchami. Jednak z powodu dużej masy owady szybko się męczyły i takie zastosowania były mało efektywne. W dodatku karaluchy zmuszono do poruszania się po wcześniej zaprogramowanych trasach, podczas gdy Chińczykom udało się podczas testów zmusić pszczoły do lotu w różnych kierunkach. „Roboty oparte na prawdziwych owadach dziedziczą wyjątkową mobilność, zdolność do kamuflażu i przystosowanie do środowiska od swoich biologicznych nosicieli” – napisali Zhao i jego współpracownicy. Na drodze do pełnego wykorzystania nowego rozwiązania stoją liczne wyzwania. Chodzi zwłaszcza o zasilanie chipa. Mimo to zespół naukowców jest przekonany, że w przyszłości ich urządzenie może zostać znacznie udoskonalone i jeszcze bardziej zmniejszone, by zwiększyć zasięg takich cyberpszczół.

: Data Publikacji.: 14-11-25

Rosja pracuje nad własną cyfrową walutą – RUBx.

: Opis.: 20250712 AD. Rosja pracuje nad własną cyfrową walutą – RUBx. Nowy stablecoin, tworzony przez państwowy koncern Rostec, ma pozwolić na dokonywanie płatności poza tradycyjnym systemem bankowym i omijać zachodnie sankcje. Rosja chce wprowadzić własną walutę cyfrową, by uniezależnić się od sankcji. Kreml Rostec chce wprowadzić na rynek stabilną walutę RUBx, powiązaną z rosyjskim rublem. Projekt ma na celu ominięcie amerykańskich sankcji i tradycyjnych systemów bankowych. Rosja coraz chętniej stawia na płatności kryptowalutami w obliczu ograniczeń w międzynarodowym finansowaniu. Rosja pracuje nad wprowadzeniem własnej waluty cyfrowej Rosyjska państwowa spółka Rostec, gigant sektora obronnego, pracuje nad wprowadzeniem własnej cyfrowej waluty: RUBx. Ten stablecoin będzie powiązany jeden do jednego z rosyjskim rublem i oparty na blockchainie TRON. Cyfrowa waluta jest częścią szerszej platformy płatniczej, RT-Pay, umożliwiającej transakcje kryptowalutowe zarówno firmom, jak i konsumentom. Rostec rozwija tę technologię jako alternatywę dla tradycyjnego systemu bankowego, z którego Rosja została w dużej mierze wykluczona od początku wojny na Ukrainie. Rosja pod lupą Brukseli. UE obejmie sankcjami 75 osób i firm Ambasadorowie krajów Unii Europejskiej osiągnęli porozumienie w sprawie 17. pakietu sankcji, który ma na celu uderzenie w rosyjską "flotę cieni" oraz objęcie sankcjami sędziów i prokuratorów. W pełni zgodne z rosyjskimi przepisami Według Rostecu cały system spełnia rosyjskie regulacje, w tym przepisy dotyczące przeciwdziałania praniu pieniędzy. Każdy token RUBx jest zabezpieczony obligacjami rublowymi, które ustawowo gwarantują wartość jednego rubla. Platforma ma zostać uruchomiona jeszcze w tym roku, a głównym operatorem będzie Rostec. Krok w stronę niezależności od SWIFT W ten sposób Rosja chce zmniejszyć swoją zależność od międzynarodowego systemu komunikacji finansowej SWIFT, który jest obecnie kontrolowany przez zachodnie banki centralne. Rosyjski bank centralny już wcześniej podkreślał, że kraj dąży do stworzenia własnego, niezależnego systemu płatności. RT-Pay zostanie zintegrowany z istniejącą rosyjską infrastrukturą bankową, co umożliwi sprawne realizowanie płatności cyfrowych oraz interakcję z zewnętrznymi portfelami kryptowalutowymi i inteligentnymi kontraktami. Kod źródłowy RUBx zostanie udostępniony publicznie na GitHubie i zweryfikowany przez CertiK, międzynarodową firmę zajmującą się bezpieczeństwem blockchain. Kryptowaluty jako narzędzie geopolityczne Rosja już od dłuższego czasu wykorzystuje kryptowaluty jako alternatywę dla tradycyjnych rozliczeń finansowych. Na przykład Rosyjski Bank Rolny (RusAg) testuje cyfrowe rozwiązania dla eksportu zboża, częściowo z powodu sankcji utrudniających logistykę i płatności. Wcześniej Rosja korzystała już z kryptowalut takich jak Bitcoin, Ethereum i Tether do rozliczania handlu ropą z Chinami i Indiami. Państwowe firmy, takie jak Gazprom i Rostelecom, również wprowadzają własne aktywa blockchainowe.  Czym jest blockchain? Technologia Blockchain stanowi podstawę wielu nowoczesnych innowacji finansowych, zapewniając bezpieczną i zdecentralizowaną metodę przeprowadzania transakcji. W tej sekcji szczegółowo opisano podstawowe zasady i mechanizmy, dzięki którym blockchain jest potężnym narzędziem w sektorze bankowym. Opis i podstawy blockchain: Blockchain to zdecentralizowana rozproszona baza danych, która rejestruje transakcje na wielu komputerach. Taka struktura zapewnia przejrzystość danych i brak możliwości ich zmiany z mocą wsteczną. Każda transakcja przechowywana jest w bloku, a bloki te są ze sobą powiązane w łańcuch chronologiczny, stąd nazwa blockchain. Atrakcyjność blockchainu polega na jego zdolności do działania bez nadzorującego organu centralnego. Księga prowadzona jest przez sieć połączonych ze sobą węzłów, z których każdy przechowuje kopię całego łańcucha bloków. Kiedy pojawia się nowa transakcja, jest ona sprawdzana, kompilowana w blok i dodawana do łańcucha po osiągnięciu tzw. konsensusu między węzłami. Pojawienie się zdecentralizowanych finansów (DeFi). Zdecentralizowane finanse (Decentralised Finance – DeFi) zmieniają sposób działania usług finansowych, zapewniając bardziej przejrzyste, bezpieczne systemy. Kluczowymi czynnikami wpływającymi na tę transformację są zdecentralizowane systemy, inteligentne kontrakty oraz zestawienie DeFi z konwencjonalną bankowością. Systemy zdecentralizowane DeFi a usługi finansowe. Zdecentralizowane systemy DeFi wykorzystują technologię blockchain do tworzenia sieci transakcji finansowych, które nie opierają się na scentralizowanych pośrednikach, takich jak banki. Ta decentralizacja zwiększa przejrzystość i zmniejsza ryzyko nadużyć finansowych i korupcji. Systemy te pozwalają na transakcje typu peer-to-peer, eliminując potrzebę pośredników. Transakcje rejestrowane są w księdze publicznej (public ledger), co zapewnia bezpieczeństwo i niezmienność. Może to skutkować niższymi kosztami transakcji i szybszym czasem przetwarzania, z korzyścią dla użytkowników na całym świecie. Co więcej, systemy zdecentralizowane umożliwiają większą integrację finansową. Osoby nieposiadające dostępu do tradycyjnej bankowości mogą uczestniczyć w DeFi za pośrednictwem dostępu do Internetu i portfeli typu blockchain, potencjalnie zmniejszając nierówności ekonomiczne.

: Data Publikacji.: 14-11-25

Flawan-3-ole obecne też w jabłkach mogą obniżać ciśnienie.

: Opis.: Flawan-3-ole obecne też w jabłkach mogą obniżać ciśnienie Herbata, czekolada i jabłka - co łączy te produkty? To flawan-3-ole. Pod tą tajemniczo brzmiącą nazwą kryją się związki wykazujące silne działanie antyoksydacyjne. Nowe badania pokazują, że mogą też przyczynić się do obniżenia ciśnienia krwi. Naturalny roślinny suplement Flawan-3-ole to związki należące do grupy flawonoidów. Znajdują się m.in. w zielonej i czarnej herbacie, kakao, ciemnej czekoladzie, jabłkach, gruszkach, winogronach, jagodach, truskawkach, malinach, orzechach i niektórych warzywach strączkowych. Związki te nadają roślinom kolor i chronią je przed promieniowaniem słonecznym oraz szkodnikami. To właśnie one odpowiadają za cierpki lub gorzkawy posmak ciemnej czekolady czy mocnej herbaty. Flawan-3-ole wykazują wiele ważnych właściwości zdrowotnych, przede wszystkim znane są z właściwości antyoksydacyjnych, wspierają organizm w walce ze stresem oksydacyjnym i chronią przed rozwojem nowotworów. Flawan-3-ole oraz ich wpływ na zdrowie są od wielu lat tematem badań naukowych. Weźmy na przykład badanie z 2022 roku badanie Cocoa Supplement and Multivitamin Outcomes Study, w którym wzięło udział ponad 21 tys. uczestników. Praca naukowców wykazała, że flawonole z kakao, w przeciwieństwie do suplementów multiwitaminowych, zmniejszają ryzyko zgonu z powodu chorób sercowo-naczyniowych o 27 proc. Badacze z Uniwersytet w Surrey pogłębili badania nad flawan-3-olami i wzięli pod lupę ich wpływ na naczynia krwionośne. Wnioski z badań napawają optymizmem.  Zbijają ciśnienie jak leki. Ciemna czekolada to jeden z super produktów Naturalny sposób na nadciśnienie Naukowcy oparli się na analizie danych ze 145 badań klinicznych obejmujących ponad 5200 uczestników. Testowano w nich wpływ produktów i suplementów bogatych w flawan-3-ole, takich jak kakao, herbata, winogrona, jabłka czy wyizolowane związki (np. epikatechina), na dwa kluczowe wskaźniki zdrowia serca: ciśnienie tętnicze oraz elastyczność naczyń krwionośnych. Uczestnicy spożywali średnio ok. 586 mg flawan-3-oli dziennie, tyle znajduje się np. w 2-3 filiżankach herbaty, 1-2 porcjach ciemnej czekolady, 2 łyżkach kakao lub dwóch jabłkach. - Regularne spożywanie flawan-3-oli powodowało średni spadek ciśnienia skurczowego o 2,8 mmHg i rozkurczowego o 2,0 mmHg. U osób z nadciśnieniem efekty były jeszcze większe: spadki ciśnienia wynosiły nawet 6-7 mmHg (skurczowe) i 4 mmHg (rozkurczowe). To porównywalne z efektami niektórych leków na nadciśnienie i może istotnie zmniejszyć ryzyko zawału serca czy udaru - wyjaśnia profesor Christian Heiss z Uniwersytet w Surrey. Badania pokazały również, że flawan-3-ole poprawiają funkcję śródbłonka naczyń krwionośnych. Śródbłonek to cienka warstwa komórek wyściełająca od wewnątrz wszystkie naczynia krwionośne. Odgrywa ona znaczącą rolę w regulowaniu ciśnienia krwi oraz zapobieganiu tworzenia się zakrzepów, uczestniczy też w tworzeniu nowych naczyń krwionośnych. Choć największe korzyści badacze zaobserwowali u osób z nadciśnieniem, poprawę funkcjonowania naczyń krwionośnych odnotowano także u osób z prawidłowym ciśnieniem. Możemy więc wnioskować, że flawan-3-ole działają profilaktycznie, jeszcze zanim pojawią się problemy.  Sencha to jedna z najzdrowszych herbat i klucz do długowieczności. W Japonii piją litrami Niebezpieczne ciśnienie Wysokie ciśnienie tętnicze to jeden z głównych czynników ryzyka chorób serca na świecie. Nowe wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego wskazują, że już tzw. "podwyższone" ciśnienie (120-139/70-89 mmHg) przyczynia się do rozwoju tych schorzeń. Warto jednak dodać, że flawan-3-ole nie są "cudownym lekiem" na nadciśnienie i inne choroby układu krążenia. Aby zadbać odpowiednio o zdrowe serce i naczynia krwionośne, potrzebna jest nie tylko odpowiednia dieta, ale i aktywność fizyczna oraz regularne poddawanie się badaniom. http://e-manus.pl/ Nadciśnienie tętnicze: przyczyny, objawy i leczenie lek. Magdalena Wiercińska Nadciśnienie tętnicze to trwałe podniesienie ciśnienia tętniczego, którego wartość wynosi wówczas 140/90 mm Hg lub więcej. Nadciśnienie tętnicze zwykle przez wiele lat nie powoduje objawów i jeśli wartość ciśnienia tętniczego nie jest regularnie kontrolowana, zostaje wykryte w momencie pojawienia się powikłań dotyczących różnych narządów (np. serca, nerek, mózgu). Leczenie polega na modyfikacji stylu życia – odpowiedniej aktywności fizycznej i utrzymywaniu prawidłowej masy ciała, a także przyjmowaniu leków obniżających ciśnienie. Co to jest ciśnienie tętnicze? Układ krążenia (układ sercowo-naczyniowy) to zamknięty system, w którym krążenie krwi w naczyniach krwionośnych wymuszane jest przez serce, które działa jak pompa. System ten można porównać do sieci rur o różnej średnicy, tworzonych przez dwa rodzaje naczyń krwionośnych – tętnice i żyły. Ciśnienie tętnicze to nacisk przepływającego strumienia krwi na ściany tych naczyń. Centralną częścią układu krążenia jest serce, które tłoczy krew do aorty, największej tętnicy, która rozgałęzia się na mniejsze tętnice doprowadzające krew do narządów (m.in. mózgu, serca i nerek). Tętnice odchodzące od aorty rozgałęziają się kolejno na coraz mniejsze, aż przechodzą w sieć drobnych tętniczek, zwanych naczyniami włosowatymi. Naczynia te mogą się kurczyć i rozszerzać, regulując tym samym przepływ krwi. Z naczyń włosowatych poszczególnych narządów krew zabiera niepotrzebne organizmowi produkty przemiany materii i spływa do naczyń żylnych, które następnie łączą się w coraz większe żyły w miarę zbliżania się do serca, aż tworzą dwa główne naczynia żylne – żyłę główną górną i dolną, które uchodzą do prawego przedsionka serca. Przez prawy przedsionek i komorę krew trafia do płuc, skąd, wzbogacona w tlen, wraca do serca przez lewy przedsionek do lewej komory, a z niej wyrzucana jest ponownie do aorty (zobacz ryc.). Ciśnienie krwi jest najwyższe podczas skurczu lewej komory serca, kiedy krew wtłaczana jest do aorty i dużych tętnic – jest to ciśnienie skurczowe. Najmniejszą wartość ciśnienie krwi osiąga z kolei podczas rozkurczu komory (serce znajduje się wówczas w stanie „spoczynku” przed ponownym skurczem) – to ciśnienie rozkurczowe. Jakie wartości ciśnienia tętniczego uważa się za prawidłowe? Ciśnienie krwi mierzy się w milimetrach słupa rtęci (mm Hg), a podczas pomiaru uzyskuje się dwie liczby, oznaczające ciśnienie skurczowe i rozkurczowe. Na przykład: 140/90 mm Hg, co należy odczytywać: „sto czterdzieści NA dziewięćdziesiąt słupa rtęci”. Pierwsza liczba – zawsze większa – określa ciśnienie skurczowe (tzw. górne). Druga liczba – zawsze mniejsza – określa ciśnienie rozkurczowe (tzw. dolne). Zgodnie z obowiązującą klasyfikacją ciśnienia tętniczego za prawidłowe uznaje się ciśnienie 120–129/80–84 mm Hg. Wyróżnia się też: wysokie prawidłowe ciśnienie krwi – ciśnienie skurczowe 130–139 mm Hg oraz ciśnienie rozkurczowe 85–89 mm Hg optymalne ciśnienie krwi – wartości ciśnienia niższe niż 120/80 mm Hg. Jeżeli wartości ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego należą do różnych kategorii, przyjmuje się wyższą kategorię. U osób z wysokim prawidłowym ciśnieniem krwi częściej dochodzi do rozwoju nadciśnienia tętniczego (zwłaszcza, gdy stwierdza się je u rodziców) niż u osób z ciśnieniem prawidłowym. Co to jest nadciśnienie tętnicze? Nadciśnienie tętnicze to choroba charakteryzująca się podwyższonym ciśnieniem krwi, czyli ciśnieniem tętniczym o wartości 140/90 mm Hg lub więcej. Chorobę tę rozpoznaje się na podstawie kilkukrotnych pomiarów ciśnienia krwi, wykonywanych zazwyczaj w kilkudniowych lub kilkutygodniowych odstępach. Nadciśnienia tętniczego nie można zdiagnozować, opierając się na pojedynczym pomiarze ciśnienia krwi. U większości chorych nie stwierdza się konkretnej przyczyny rozwoju nadciśnienia tętniczego. Na jego podwyższone wartości może wpływać wiele czynników: dziedziczna skłonność otyłość, zwłaszcza tzw. otyłość brzuszna (zwiększenie obwodu brzucha) duże spożycie soli proces starzenia się organizmu stres psychiczny tryb życia – osoby, które podejmują regularną aktywność fizyczną mają niższe ciśnienie tętnicze oraz mniejsze ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych niż osoby prowadzące siedzący tryb życia. W zależności od przyczyny wywołującej wzrost ciśnienia tętniczego, chorych dzieli się na dwie grupy: u zdecydowanej większości pacjentów (ponad 90%) występuje tzw. nadciśnienie pierwotne, inaczej zwane samoistnym, co oznacza, że przyczyna nadciśnienia jest złożona i jeszcze nie w pełni poznana – wskazuje się na udział genów, środowiska, diety, stresu i stylu życia u 5–10% chorych na nadciśnienie tętnicze stwierdza się tzw. nadciśnienie wtórne, zwane też objawowym. U tych chorych podwyższone ciśnienie tętnicze jest tylko objawem innej choroby, dotyczącej najczęściej nerek, dużych tętnic lub zaburzeń czynności gruczołów wydzielających substancje regulujące wysokość ciśnienia krwi (np. choroby tarczycy, przytarczyc, nadnerczy). Właściwie przeprowadzone badania umożliwiają wykrycie i usunięcie przyczyny wywołującej wzrost ciśnienia krwi, a tym samym wyleczenie i trwałe uzyskanie prawidłowego ciśnienia tętniczego. Jak często występuje nadciśnienie tętnicze? Nadciśnienie tętnicze jest chorobą częstą, w populacji ogólnej dorosłych Polaków poniżej 80 roku życia. Występuje u 32% osób (czyli mniej więcej u co trzeciej osoby).  Częściej chorują mężczyźni. Jak rozpoznać nadciśnienie tętnicze? Najprostszy sposób wykrycia choroby to systematyczny pomiar ciśnienia tętniczego. Należy go przeprowadzać raz w roku, nawet u osób z prawidłowym ciśnieniem. Stwierdzenie w jednorazowym, przygodnym pomiarze umiarkowanie podwyższonego ciśnienia krwi nie zawsze świadczy o nadciśnieniu tętniczym (zobacz wyżej), ale powinno skłonić pacjenta do wykonania dalszych pomiarów oraz zgłoszenia się do lekarza w celu przeprowadzenia właściwej oceny wysokości ciśnienia tętniczego. Osoba, u której stwierdzono nadciśnienie tętnicze, powinna się zaopatrzyć w aparat do pomiaru ciśnienia i nauczyć (pod kierunkiem lekarza lub wyszkolonej pielęgniarki) samodzielnie mierzyć ciśnienie krwi. Samodzielne pomiary ciśnienia tętniczego są bardzo ważne, dlatego lekarz w przypadku podejrzenia nadciśnienia tętniczego zaleca pacjentowi prowadzenie dzienniczka pomiarów ciśnienia. Ważna jest także technika wykonania pomiaru ciśnienia. Oprócz pomiarów domowych, lekarz na wizycie także dokonuje pomiaru ciśnienia tętniczego. W niektórych przypadkach lekarz może zlecić 24-godzinny automatyczny pomiar ciśnienia tętniczego (holter). U niektórych osób występuje tzw. efekt białego fartucha, czyli wzrost ciśnienia tętniczego w trakcie pomiaru wykonywanego przez lekarza lub pielęgniarkę. Dlatego bardzo ważne jest mierzenie samodzielnie ciśnienia w domu i prowadzenie dziennika zgodnie z wskazaniami lekarza. Jakie zagrożenia wynikają z nadciśnienia tętniczego? Nadciśnienie tętnicze na ogół przez długi czas nie powoduje dolegliwości (czasem może powodować objawy, które trudno pacjentowi powiązać z nadciśnieniem tętniczym, np. ból głowy, zaburzenia snu lub łatwe męczenie się), rozwija się skrycie i po latach prowadzi do niekorzystnych zmian w sercu (np. zawału lub niewydolności serca), mózgu (udaru mózgu), a także w naczyniach krwionośnych i nerkach. Uszkadzając niektóre narządy, podwyższone ciśnienie krwi zaburza ich funkcję, czyli prowadzi do rozwoju tzw. powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego. Obecność powikłań (przerost mięśnia sercowego, pogorszenie wydolności nerek, rozwój zmian miażdżycowych) ocenia się, wykonując badania dodatkowe. Pamiętaj! Szczególnie niebezpieczne jest nadciśnienie tętnicze niewykryte lub nieleczone. Na czym polega leczenie nadciśnienia tętniczego? U zdecydowanej większości chorych leczenie polega na stosowaniu leków obniżających ciśnienie tętnicze. Zaleca się także modyfikację dotychczasowego stylu życia. Zmiany stylu życia, na które powinieneś się zdecydować, jeśli chorujesz na nadciśnienie tętnicze: schudnij i/lub utrzymuj właściwą masę ciała; obwód brzucha (talii) nie może przekraczać 80 cm (kobiety)/94 cm (mężczyźni), BMI

: Data Publikacji.: 13-11-25