Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 30-11-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Kim byli konkwistadorzy? Część 2:

: Opis.: Gonzalo Jiménez de Quesada ©Public Domain Hiszpański konkwistador Gonzalo Jiménez de Quesada był prawnikiem i szlachcicem, który założył stolicę nowego Królestwa Granady (dzisiejsza Kolumbia), Santafé de Bogotá, w 1538 roku. Francisco de Villagra ©Public Domain Francisco de Villagra, trzykrotny gubernator Chile, był hiszpańskim konkwistadorem, który założył miasto Santiago w 1538 roku. Juan Ponce de León ©Public Domain Odkrywca i konkwistador Juan Ponce de León poprowadził pierwszą europejską ekspedycję do Puerto Rico w 1508 roku i na Florydę w 1513 roku. Hiszpan, który pochodził ze szlachty, został pierwszym gubernatorem Puerto Rico w 1509 roku z nominacji Korony Hiszpańskiej. Alternatywne trasy ©Getty Images Wenecjanie i Genueńczycy, a później Osmanowie, zdominowali lądowe szlaki prowadzące z Europy na Daleki Wschód. Jako naród morski, Portugalczycy stali się liderami w eksploracji, szukając alternatywnych szlaków. Technologia i kartografia Navel ©Getty Images Po sukcesie wyprawy do Gwinei w 1400 roku, do Portugalii zaczęli przybywać zagraniczni eksperci w dziedzinie technologii morskiej, kartografii i matematyki. Wraz z portugalskimi ekspertami dokonali oni ważnych przełomów. Vasco da Gama (c.1460-1524) ©Public Domain Vasco da Gama dotarł do Indii w 1498 roku, pokonując Przylądek Dobrej Nadziei. Podróż ta wyznaczyła pierwszy światowy etap globalizacji morskiej. Pedro Álvares Cabral (c.1467 or 1468–c.1520) ©Public Domain Uważany za europejskiego "odkrywcę" Brazylii w 1500 roku, szlachcic, odkrywca i nawigator Pedro Álvares Cabral jest uważany za pierwszego człowieka, który kiedykolwiek odwiedził wszystkie cztery kontynenty. Dom Francisco de Almeida (c. 1450-1510) ©Public Domain Żołnierz i odkrywca Dom Francisco de Almeida był szlachcicem, który wyróżnił się w wojnach z Maurami. Został pierwszym gubernatorem i wicekrólem portugalskiego państwa Indii. Manuel I Szczęśliwy ©Public Domain Król Portugalii Manuel I był patronem Almeidy i dążył do przejęcia handlu przyprawami przez Portugalie. Almeida był pierwszym Portugalczykiem, który przybył do Bombaju statkiem. Władza Portugalii na Oceanie Indyjskim ©Getty Images W 1509 r., po decydującym zwycięstwie pod wodzą Almeidy w bitwie pod Diu (przeciwko Osmanom i Egipcjanom), Portugalczycy rozpoczęli 100-letni monopol handlowy na wodach Oceanu Indyjskiego. Afonso de Albuquerque (1453-1515) ©Public Domain Afonso de Albuquerque, portugalski generał, admirał i mąż stanu, rozszerzył portugalskie wpływy na Oceanie Indyjskim. Był pierwszym księciem Goa po jego podboju w 1510 r. i poprowadził udany podbój Malakki (w Malezji) w 1511 r. Poprowadził pierwszą europejską wyprawę na Morze Czerwone, najeżdżając Zatokę Perską. W ramach walki z islamem zaczął szerzyć chrześcijaństwo. W Goa założył pierwszą mennicę do bicia portugalskich pieniędzy w 1510 roku. Błyskotliwość militarna De Albuquerque doprowadziła do tego, że Portugalia stała się pierwszym globalnym imperium w historii świata. Jako gubernator portugalskiego Goa, nawiązał stosunki dyplomatyczne, które zapewniły Portugalii status, a on sam jednocześnie zdobył epitety, takie jak "Straszny", "Portugalski Mars" i "Lew mórz". Źródła: (Britannica) (TheCollector) (Encyklopedia historii świata) Część 1:

: Data Publikacji.: 01-11-25

Kim byli konkwistadorzy? Część 1:

: Opis.: W XV i XVI wieku odkrywcy i zdobywcy z Półwyspu Iberyjskiego zdominowali światowe wody, wysyłając swoje statki na wszystkie strony świata. Te hiszpańskie i portugalskie ekspedycje były często prowadzone przez szlachciców poszukujących bogactwa i sławy. Znani jako konkwistadorzy, pochodzili jednak ze wszystkich grup społecznych. "Odkrywali" ziemie, które wcześniej były nieznane Europejczykom i dążyli do brutalnych starć z rdzenną ludnością w celu zdobycia terytorium, łupów i grabieży. Konkwistadorzy byli żołnierzami-odkrywcami. Pochodzili z Półwyspu Iberyjskiego, należącego do imperium hiszpańskiego i portugalskiego w XV i XVI wieku. W czasach określanych obecnie jako era odkryć, podróżowali do obu Ameryk, Oceanii, Afryki i Azji, rozpoczęli kolonizację i otworzyli szlaki handlowe. W wyniku ich morskich eksploracji, znaczna część świata znalazła się pod kontrolą Hiszpanii lub Portugalii. W czasach konkwistadorów możliwości w Hiszpanii były ograniczone. Wielu wojowników było rolnikami, rzemieślnikami lub szlachcicami, którzy starali się awansować społecznie. Ze względu na swoje pochodzenie, wielu z nich miało bardzo ograniczone doświadczenie bojowe. Hiszpańscy żołnierze stanowili większość, podczas gdy niektórzy żołnierze pochodzili z innych części Europy i Afryki. Oddziały często składały się z afrykańskich niewolników i rdzennych Amerykanów, z których niektórzy również byli niewolnikami. Dla europejskich młodych mężczyzn dołączenie do konkwistadorów było sposobem na wyjście z biedy. Uczono ich sztuki wojskowej, a także matematyki, pisania, łaciny, greki i teologii. Wielu bojowników pochodziło również z hiszpańskich rodzin Hidalgo, które były klasą szlachecką. Byli wykształceni, ale nie posiadali zasobów finansowych. Liczne katolickie zakony religijne podróżowały do tak zwanego "Nowego Świata", aby ewangelizować i nawracać Indian, czasem masowo. Dominikanie, karmelici, franciszkanie i jezuici byli jednymi z tych, których zadaniem było szerzenie chrześcijaństwa. Hernán Cortés (1485-1547) Hiszpański konkwistador Hernán Cortés prowadził kampanię przeciwko Imperium Azteków, rządzonemu przez Moctezumę II, w latach 1519-1521. Diego Velázquez de Cuéllar (1465-c.1524) Diego Velázquez de Cuéllar był konkwistadorem i rodakiem Cortésa. Był pierwszym gubernatorem Kuby i prowadził wyprawy do Meksyku. Kampania aztecka ©Getty Images Velázquez powierzył Cortésowi dowództwo nad ekspedycją, która miała zbadać i zabezpieczyć wnętrze Meksyku pod kolonizację. Velázquez zmienił jednak zdanie, unieważniając kartę. Nie zniechęciło to jednak Cortésa, który i tak zdecydował się wyruszyć, w otwartym buncie. Lądowanie w Veracruz ©Getty Images Choć niedoświadczony, Cortés okazał się skutecznym przywódcą. Jego niewielka załoga odniosła kilka zwycięstw nad tubylcami, przemieszczając się między przybrzeżnymi osadami. Kiedy dotarli do Veracruz, celowo kazał zatopić swoją flotę, aby nie było możliwości odwrotu. Wraz z 600 żołnierzami, 15 jeźdźcami, 15 armatami i setkami rdzennych przewoźników i wojowników, Cortés pomaszerował na Tenochtitlán. Spotkanie z Moctezumą ©Getty Images Kiedy przybył do Tenochtitlán, aztecki cesarz Moctezuma II pozwolił Cortésowi wejść do stolicy. Później Cortés wziął Moctezumę jako zakładnika w swoim pałacu, rządząc Tenochtitlán (pośrednio) przez niego. Moctezuma zabity ©Getty Images W 1520 roku, Velázquez wysłał ekspedycję, dowodzoną przez Pánfilo de Narváeza, aby przeciwstawić się Cortésowi. Cortés udał się na konfrontację z Narváezem, a po powrocie do Tenochtitlán Moctezuma został zabity. Wciąż nie jest jasne, jak doszło do jego śmierci, a niektóre relacje podają, że umarł kilka dni po tym, jak ludzie ukamienowali go, gdy zażądał zaprzestania ataku na Hiszpanów. Inne relacje mówią, że Hiszpanie go zamordowali. Zdobycie imperium Azteków dla Hiszpanii ©Getty Images Cortés zdecydował się na ucieczkę, tracąc przy tym wiele łupów, zanim dotarł do Tlaxcali. W 1521 r., po schwytaniu władcy Tenochtitlán, Cuauhtémoca, Cortés był w stanie przejąć imperium Azteków dla Hiszpanii. Tenochtitlán zostało przemianowane na Mexico City. Francisco Pizarro (1478-1541) ©Public Domain Hiszpański konkwistador Francisco Pizarro jest najbardziej znany ze swojego podboju Imperium Inków. Lądując na peruwiańskim wybrzeżu w 1531 r., odniósł sukces dopiero przy trzeciej próbie. Pizarro spotkał się z cesarzem Inków Atahualpą w 1532 roku, co doprowadziło do bitwy pod Cajamarca. Hiszpanie odnieśli sukces i ruszyli w kierunku Cuzco, przypieczętowując swój podbój Peru w 1533 roku. Część 2:

: Data Publikacji.: 01-11-25

Skąd się wzięli Polacy? "Długosz połączył mit Lecha z sarmackim"

: Opis.: Skąd się wzięli Polacy? "Długosz połączył mit Lecha z sarmackim" Uczyliśmy się o nich na lekcjach historii, a serial "1670" zobrazował nam realia życia w ich czasach. Mowa oczywiście o sarmatach, których istnienie opiera się na tajemniczym micie. W tym odcinku "Didaskaliów" Patrycjusz Wyżga rozmawia z historyczką, o tym skąd się Polacy w Polsce wzięli. Nie zabrakło oczywiście tematu mitu sarmackiego. - Sarmacja była przede wszystkim przestrzenią. I tutaj Jan Długosz wrócił do starożytnych uczonych, bo to co powiedzieli, było niepodważalne. On wykorzystywał źródła Klaudiusza Ptolemeusza, aleksandryjskiego uczonego, którego mapy były bardzo popularne w Europie - powiedziała dr Joanna Orzeł. Gdzie znajdowały się ówczesne granice Polski sarmackiej? - Wszystko co jest za Dunajem, za Renem, na północ, na północny-wschód. Na północy do Bałtyku na zachodzie do Łaby  lub Renu.  Na południu do Karpat i Dunaju.  Dlaczego? Bo tam nie istniało Imperium Rzymskie. Zupełnie inne mamy granice wschodnie i zachodnie i tutaj faktycznie się pojawia problem - tłumaczyła ekspertka. Czy granice wyznaczone przez starożytnego uczonego zostały zachowane? Kim naprawdę byli polscy sarmaci? "Sarmata" ma dwa główne znaczenia: po pierwsze, odnosi się do starożytnego ludu koczowniczego, zamieszkującego tereny na wschód od Rzeczypospolitej. Po drugie, i to jest znaczenie bardziej powszechne w polskiej kulturze, "sarmata" to określenie szlachcica w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, zwłaszcza w okresie baroku, charakteryzującego się przywiązaniem do tradycji, patriotyzmem, umiłowaniem wolności i życiem zgodnym z zasadami sarmatyzmu.  Herby opisane w księdze II kroniki Kagnimira z XI wieku. Bieszk Poczet starożytnych królów sarmacko–lehickich w kronice Prokosza z X wieku.

: Data Publikacji.: 01-11-25

Mało znana przyczyna nadciśnienia. Pierwotny hiperaldosteronizm.

: Opis.: Mało znana przyczyna nadciśnienia. Rzadko brana pod uwagę © PeopleImages.com - Yuri A / Shutterstock Nadciśnienie tętnicze jest chorobą, która dotyka nawet 1/3 Polaków. Długo rozwija się w ukryciu, przez lata nie daje wyraźnych objawów, ale nieleczone zwiększa ryzyko zawału serca, udaru mózgu czy problemów z nerkami. Zwykle nadciśnienie kojarzone jest z osobami, które prowadzą niezdrowy tryb życia — mają ubogą w składniki odżywcze dietę, nie ruszają się, mają nadwagę lub otyłość i różne choroby przewlekłe. Jest jednak mało znana przyczyna nadciśnienia, której często nie bierze się pod uwagę przy diagnostyce choroby. Chodzi o nadmierną produkcję aldosteronu przed nadnercza. Mało znana przyczyna nadciśnienia Lekarze często pomijają jedną z najczęstszych przyczyn nadciśnienia tętniczego, która jest związana z zaburzeniami hormonalnymi — wynika z najnowszego artykułu opublikowanego w "Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism". Eksperci alarmują, że pierwotny hiperaldosteronizm, schorzenie wywołane nadmierną produkcją hormonu aldosteronu przez nadnercza, pozostaje niewystarczająco diagnozowany, mimo że dotyczy znacznej części pacjentów z wysokim ciśnieniem krwi. Według badaczy, aż 30 proc. osób z nadciśnieniem przyjmowanych przez kardiologów oraz 14 proc. pacjentów podstawowej opieki zdrowotnej cierpi na pierwotny hiperaldosteronizm. Mimo to wielu chorych nigdy nie przechodzi odpowiednich badań krwi, które mogłyby potwierdzić tę diagnozę. Część pacjentów otrzymuje właściwe rozpoznanie dopiero po wielu latach od wykrycia nadciśnienia, co prowadzi do poważnych powikłań zdrowotnych. Naukowcy podkreślają, że osoby z pierwotnym hiperaldosteronizmem są szczególnie narażone na choroby sercowo-naczyniowe. Dr Gail Adler, endokrynolog z Brigham and Women's Hospital w Bostonie, zwraca uwagę, że ryzyko powikłań u tych pacjentów jest wyższe niż u osób z innymi postaciami nadciśnienia. Według niej proste i niedrogie badanie krwi mogłoby pomóc w identyfikacji większej liczby przypadków i umożliwić wdrożenie odpowiedniego leczenia. Warto mieć na uwadze, że badanie zostało przeprowadzone wśród Amerykanów i nie wiemy, jakie ma przełożenie na polskich pacjentów. Widać jednak, że schorzenie to może być częstsze, niż myślmy. Według szacunków pierwotny hiperaldosteronizm może występować u 5-10 proc. wszystkich chorych na nadciśnienie tętnicze oraz u 20 proc. osób z nadciśnieniem opornym na leczenie. Zalecenia dotyczące diagnostyki pierwotnego hiperaldosteronizmu Nowe wytyczne opublikowane w "Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism" sugerują, by każda osoba z rozpoznanym nadciśnieniem miała sprawdzony poziom aldosteronu. W przypadku potwierdzenia pierwotnego hiperaldosteronizmu pacjenci powinni otrzymać leczenie dostosowane do tej konkretnej choroby. Aldosteron odgrywa kluczową rolę w regulacji poziomu sodu i potasu we krwi. Jego nadmiar prowadzi do utraty potasu i zatrzymywania sodu, co skutkuje wzrostem ciśnienia tętniczego. Badania wykazały, że osoby z tym schorzeniem są niemal 2,6 razy bardziej narażone na udar, dwukrotnie częściej doświadczają niewydolności serca, 3,5 razy częściej rozwijają zaburzenia rytmu serca i mają o 77 proc. wyższe ryzyko chorób serca. Możliwości leczenia i zalecenia dla pacjentów Leczenie pierwotnego hiperaldosteronizmu obejmuje stosowanie leków na receptę, takich jak spironolakton i eplerenon. Preparaty te pomagają obniżyć ciśnienie krwi oraz zwiększyć poziom potasu u pacjentów. W niektórych przypadkach lekarze mogą zalecić zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu jednego z nadnerczy, jeśli tylko jeden gruczoł produkuje nadmierne ilości aldosteronu. Dodatkowo pacjentom rekomenduje się stosowanie diety niskosodowej oraz dążenie do redukcji masy ciała. http://www.e-manus.pl/

: Data Publikacji.: 01-11-25