Nadmi

• Kraj:Polska
• : Język.:deutsch
• : Utworzony.: 06-10-15
• : Ostatnie Logowanie.: 04-08-25

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Korekcja nosa (plastyka nosa) jest wynalazkiem indyjskim.

: Opis.: Korekcja nosa (plastyka nosa) jest wynalazkiem indyjskim. To ilustracja, która pojawiła się w The Gentleman's Magazine w 1794 roku, przedstawia indyjskiego poganiacza byków po korekcji nosa metodą płatka na czoło. Ten poganiacz, uwięziony przez sułtana Tipu, odciął mu nos i jedną rękę w ramach kary za dostarczanie zaopatrzenia wojskom brytyjskim. Wtedy brytyjscy żołnierze po raz pierwszy byli świadkami operacji nosa. Byli zdumieni, że sukces tych skomplikowanych operacji rekonstrukcji nosa wciąż zależy od techniki, która jest prawdopodobnie starsza niż islam, chrześcijaństwo, a nawet Cesarstwo Rzymskie. Metoda opisana przez żołnierzy: Najpierw wyrzeźbiono kawałek wosku na kikucie jego nosa, a następnie spłaszczono, tworząc szablon nosa. Następnie ten szablon został położony na czole i obrysowany. Wykonano nacięcie wzdłuż konturu, a skórę zdarto, pozostając przyczepioną w punkcie w pobliżu czubka nosa. Następnie klapka została skręcona, aby zewnętrzna strona skóry była skierowana do góry, naciągnięta na twarz i uformowana wokół nosa. Przez kilka tygodni płatek pozostawał przytwierdzony do skóry na czole, aby utrzymać dopływ krwi. Po tym, jak naczynia krwionośne z nosa zaczęły odżywiać płatek, brzydkie połączenie z czołem zostało odcięte i pojawił się normalnie wyglądający nos. Ta sama podstawowa procedura pozostaje dziś najpopularniejszą metodą rekonstrukcji nosa. Brytyjski chirurg Joseph Carpue nauczył się tej metody i wykonał pierwszą w Anglii plastykę nosa, która stała się popularnie znana jako „Indian Nose”. Ринопластика (ринопластика) - индийское изобретение. На этой иллюстрации, появившейся в журнале The Gentleman's Magazine в 1794 году, изображен индийский пастух-бык после того, как его нос прижат ко лбу. Этот погонщик, заключенный в тюрьму султаном Типу, отрезал себе нос и руку в наказание за снабжение британских войск. Именно тогда британские солдаты впервые стали свидетелями операции на носу. Они были поражены тем, что успех этих сложных операций по реконструкции носа по-прежнему зависит от техники, которая, возможно, старше ислама, христианства и даже Римской империи. Метод, описанный солдатами: Сначала на культю носа вырезали кусок воска, а затем расплющили, чтобы сформировать шаблон носа. Затем этот шаблон поместили на лоб и обрисовали. По контуру был сделан разрез, и кожа была оторвана, оставаясь прикрепленной к кончику носа. Затем лоскут скручивали так, чтобы внешняя сторона кожи была обращена вверх, натягивали на лицо и формировали вокруг носа. В течение нескольких недель лоскут оставался прикрепленным к коже на лбу для поддержания кровоснабжения. После того, как кровеносные сосуды из носа начали питать мочку, неприглядное соединение со лбом было разорвано, и появился нормальный нос. Эта же базовая процедура остается самым популярным методом реконструкции носа на сегодняшний день. Британский хирург Джозеф Карпу изучил этот метод и провел первую в Англии ринопластику, которая стала широко известна как «индийский нос». Nasenkorrektur (Rhinoplastik) ist eine indische Erfindung. Diese Illustration, die 1794 im Gentleman's Magazine erschien, zeigt einen indischen Bullenhirten, nachdem er seine Nase an die Stirn gepolstert hat. Dieser vom Sultan von Tipu eingesperrte Viehtreiber schnitt ihm als Strafe für die Versorgung britischer Truppen die Nase und einen Arm ab. Damals erlebten britische Soldaten zum ersten Mal eine Nasenoperation. Sie waren erstaunt, dass der Erfolg dieser komplexen Nasenrekonstruktionsoperationen immer noch von einer Technik abhängt, die möglicherweise älter ist als der Islam, das Christentum und sogar das Römische Reich. Die von den Soldaten beschriebene Methode: Zuerst wurde ein Stück Wachs über seinen Nasenstumpf geschnitzt und dann abgeflacht, um eine Nasenschablone zu bilden. Dann wurde diese Schablone auf die Stirn gelegt und umrissen. Ein Einschnitt wurde entlang der Kontur gemacht und die Haut wurde abgerissen und blieb an einem Punkt nahe der Nasenspitze befestigt. Der Lappen wurde dann so gedreht, dass die Außenseite der Haut nach oben zeigte, über das Gesicht gezogen und um die Nase herum geformt. Der Lappen blieb mehrere Wochen lang mit der Haut an der Stirn verbunden, um die Blutversorgung aufrechtzuerhalten. Nachdem die Blutgefäße aus der Nase begonnen hatten, den Lappen zu nähren, wurde die unansehnliche Verbindung zur Stirn durchtrennt und eine normal aussehende Nase erschien. Das gleiche grundlegende Verfahren ist bis heute die beliebteste Nasenrekonstruktionsmethode. Der britische Chirurg Joseph Carpue erlernte diese Methode und führte die erste Nasenkorrektur in England durch, die im Volksmund als "Indian Nose" bekannt wurde.

: Data Publikacji.: 05-07-25

Za czasów dynastii Ming zdrowym podawano sproszkowane strupy ospy.

: Opis.: Za czasów dynastii Ming zdrowym podawano sproszkowane strupy ospy. Pacjenci rozwijali wtedy łagodny przypadek choroby, a po wyzdrowieniu byli na nią odporni. Niemniej jednak technika ta wykazała śmiertelność 1-3%, która była nadal znacznie niższa niż śmiertelność ospy, która wynosiła około 20-30%. Proces narażania zdrowej osoby na zainfekowany materiał od osoby chorej na ospę w nadziei na zapewnienie odporności nazywa się wariolacją. Pierwsza pisemna relacja o wariolacji opisuje buddyjską zakonnicę mieszkającą na górze O-Mei Shan w południowej prowincji Szeczuan w Chinach. Zaczęła praktykować wariolację około 1022-1063ne po dokonaniu wnikliwej obserwacji, że ci, którym udało się przeżyć ospę, nigdy więcej jej nie zachorowali. Dopiero w 1796 roku angielski lekarz Edward Jenner odkrył szczepienie na ospę, wstrzykując ropę z krowianki dojarki ośmioletniemu chłopcu, a następnie próbując zarazić go ospą sześć tygodni później. Chłopiec nie zachorował na ospę prawdziwą, co wskazuje, że wcześniejsza ekspozycja na ospę krowiankę uchroniła go przed infekcją. History cool Kids Während der Ming-Dynastie erhielten gesunde Menschen pulverisierten Pockenschorf. Die Patienten entwickelten dann einen leichten Fall der Krankheit und waren nach der Genesung resistent dagegen. Dennoch zeigte diese Technik eine Sterblichkeit von 1-3%, die immer noch signifikant niedriger war als die Pockensterblichkeit, die etwa 20-30% betrug. Der Prozess, eine gesunde Person dem infizierten Material einer Person mit Pocken auszusetzen, in der Hoffnung, Immunität zu verleihen, wird als Variolation bezeichnet. Der erste schriftliche Bericht über die Variolation beschreibt eine buddhistische Nonne, die auf dem Berg O-Mei Shan in Chinas südlicher Provinz Szechuan lebt. Sie begann um 1022-1063 n. Chr. mit Variolation, nachdem sie sorgfältig beobachtet hatte, dass diejenigen, die die Pocken überlebten, sie nie wieder entwickelten. Erst 1796 entdeckte ein englischer Arzt, Edward Jenner, die Pockenimpfung, indem er einem achtjährigen Jungen Eiter aus der Impfung eines Melkers injizierte und dann sechs Wochen später versuchte, ihn mit Pocken zu infizieren. Der Junge entwickelte keine Pocken, was darauf hindeutet, dass seine vorherige Impfung verhindert hatte, dass er sich infizierte. Geschichte coole Kids Во времена династии Мин здоровым людям давали порошкообразные струпья оспы. Затем у пациентов развился легкий случай заболевания, и после выздоровления они были к нему устойчивы. Тем не менее, этот метод показал смертность на 1-3%, что по-прежнему было значительно ниже, чем смертность от оспы, которая составляла около 20-30%. Процесс заражения здорового человека инфицированным материалом от человека, больного оспой, в надежде обеспечить иммунитет, называется вариоляцией. Первое письменное сообщение о вариоляции описывает буддийскую монахиню, живущую на горе О-Мей-Шань в южной провинции Китая Сычуань. Она начала практиковать вариоляцию примерно в 1022–1063 годах нашей эры после тщательного наблюдения, что те, кто пережил оспу, больше никогда не заболевали ею. Только в 1796 году английский врач Эдвард Дженнер открыл вакцинацию против оспы, введя гной от вакцины дояра восьмилетнему мальчику, а затем попытавшись заразить его оспой шесть недель спустя. Мальчик не заболел оспой, что указывает на то, что его предыдущее воздействие вакцины предотвратило его заражение. История cool Kids

: Data Publikacji.: 05-07-25

Robert Liston (1794-1847) był szkockim chirurgiem, który najbardziej znany jest z amputacji nogi pacjenta w czasie poniżej 2,5 minuty,.

: Opis.: Robert Liston (1794-1847) był szkockim chirurgiem, który najbardziej znany jest z amputacji nogi pacjenta w czasie poniżej 2,5 minuty. Operując tak szybko, że w trakcie tego procesu amputował również palce swojej asystentce i obciął poły płaszcza widzowi, który upuścił martwy z czystego przerażenia. Zarówno pacjent, jak i jego asystent zmarli później z powodu gangreny, co czyni ją jedyną zarejestrowaną operacją ze śmiertelnością na poziomie 300%. Brytyjski chirurg i autor Richard Gordon opisał Liston w następujący sposób: „Miał sześć stóp i dwa cale wzrostu i operował w butelkowozielonym płaszczu i kaloszach. Skakał po zakrwawionych deskach na swojego omdlałego, spoconego, przywiązanego pasami pacjenta jak pojedynkujący się, wołając: „Czas dla mnie, panowie, czas dla mnie”. ! studenci wyciągali zegarki kieszonkowe z żelaznych balustrad. Wszyscy przysięgali, że po pierwszym błysku noża tak szybko nastąpił zgrzyt piły w kości, że widok i dźwięk wydawały się równoczesne. Aby uwolnić obie ręce, ściskał zakrwawiony nóż między zębami”. ⁣⁣⁣⁣ ⁣⁣⁣⁣ Książka Gordona, „Great Medical Disasters” (1983), wymienia niektóre inne zabiegi chirurgiczne Listona: ⁣⁣⁣⁣ „Usunięcie w 4 minuty, 45 - funta guza moszny, którego właściciel musiał go nosić na taczce."⁣⁣⁣⁣ „Amputował nogę w 2 1/2 minuty, ale w swoim entuzjazmie również jądra pacjenta”. „Spór z jego chirurgiem domowym. Czy czerwony, pulsujący guz na szyi małego chłopca był prostym ropniem? skóry czy niebezpiecznego tętniaka tętnicy szyjnej? Liston wykrzyknął niecierpliwie. — Ktoś słyszał o tętniaku u tak młodej kobiety? Wyciągnął nóż z kieszeni kamizelki i wbił go. Notatka Housemana: „Wypłynęła krew tętnicza i chłopiec upadł”. Pacjent zmarł, ale tętnica żyje, w muzeum patologii Szpitala Uniwersyteckiego, próbka nr 1256”.⁣⁣⁣⁣ W 1846 roku Liston przeprowadził pierwszą w Europie operację z użyciem nowoczesnego znieczulenia. Wynalazł również kleszcze do buldoga (narzędzie do blokowania kleszczy do tętnic) oraz szynę na nogi, która pomaga przy złamaniach i zwichnięciach. Oba są nadal używane.⁣ Źródło: „Robert Liston Operating” Роберт Листон (1794-1847) был шотландским хирургом, наиболее известным тем, что ампутировал ногу пациенту менее чем за 2,5 минуты, действуя так быстро, что в процессе он также ампутировал пальцы своего ассистента и отрезал полы пальто зрителю, который уронил мертвого человека. человек из чистого ужаса. И пациент, и его ассистент позже умерли от гангрены, что сделало это единственной зарегистрированной операцией с уровнем смертности 300%. Британский хирург и писатель Ричард Гордон описал Листона следующим образом: «Он был шести футов и двух дюймов ростом, работал в бутылочно-зеленом пальто и в калошах. Он прыгал по окровавленным доскам на своего обморочного, потного, привязанного пациента, как дуэлянт, крича: «Время для меня, джентльмены, время для меня». ! студенты вытаскивали карманные часы из железных перил. Все клялись, что после первой вспышки ножа пила так быстро заскрежетала о кости, что вид и звук казались одновременными. Чтобы освободить обе руки, он зажал окровавленный нож зубами. ⁣⁣⁣⁣ ⁣⁣⁣⁣ В книге Гордона «Великие медицинские катастрофы» (1983) упоминаются некоторые другие хирургические процедуры Листона: «Удаление за 4 минуты 45-фунтовой опухоли мошонки, которую владелец перевозил на тачке». «Он ампутировал ногу за 2 1/2 минуты, но также и яички пациента в своем энтузиазме». "Спор с домашним хирургом. Была ли красная пульсирующая шишка на шее маленького мальчика простым абсцессом? кожа или опасная аневризма сонной артерии? - нетерпеливо воскликнул Листон. - Кто-нибудь слышал об аневризме у такой молодой женщины? Он вытащил из жилетного кармана нож и воткнул его. Примечание Хаусмана: «Артериальная кровь истекла, и мальчик упал». Пациент умер, но артерия живая, в музее патологии Университетской больницы, образец № 1256 ». В 1846 году Листон провел первую в Европе операцию с использованием современной анестезии. Он также изобрел бульдожьи щипцы (инструмент для фиксации щипцов для артерий) и шину для ног, чтобы помочь при переломах и растяжениях. Оба до сих пор используются Источник: "Роберт Листон Оперейтинг". Robert Liston (1794-1847) war ein schottischer Chirurg, der vor allem dafür bekannt war, das Bein eines Patienten in weniger als 2,5 Minuten zu amputieren und dabei so schnell zu operieren, dass er dabei auch die Finger seiner Assistentin amputierte und die Mantellappen des Betrachters abschnitt, der einen Toten fallen ließ Mann, vor lauter Angst. Sowohl der Patient als auch seine Assistentin starben später an Gangrän, was dies zur einzigen dokumentierten Operation mit einer Sterberate von 300% machte. Der britische Chirurg und Autor Richard Gordon beschrieb Liston wie folgt: „Er war 1,80 m groß und trug einen flaschengrünen Mantel und Galoschen. Wie ein Duellant sprang er auf die blutigen Bretter seines schwächlichen, verschwitzten, angeschnallten Patienten und rief: "Zeit für mich, meine Herren, Zeit für mich." ! Studenten zogen Taschenuhren vom Eisengeländer. Alle schworen, dass die Säge nach dem ersten Aufblitzen des Messers so schnell gegen die Knochen kreischte, dass Anblick und Geräusch gleichzeitig schienen. Um beide Hände zu befreien, packte er das blutige Messer zwischen die Zähne. ⁣⁣⁣⁣ ⁣⁣⁣⁣ Gordons Buch Great Medical Disasters (1983) erwähnt einige von Listons anderen chirurgischen Verfahren: "Entfernung in 4 Minuten, ein 45-Pfund-Tumor des Hodensacks, der vom Besitzer in einer Schubkarre getragen werden musste." "Er hat in 2 1/2 Minuten sein Bein amputiert, aber auch die Hoden des Patienten in seiner Begeisterung." "Ein Streit mit seinem Hausarzt. War die rote, pochende Beule am Hals des kleinen Jungen ein einfacher Abszess? Haut oder gefährliches Karotis-Aneurysma? rief Liston ungeduldig. - Hat jemand von einem Aneurysma bei einer so jungen Frau gehört? Er zog ein Messer aus seiner Westentasche und steckte es hinein. Housemans Notiz: "Arterielles Blut floss und der Junge fiel." Der Patient ist gestorben, aber die Arterie lebt, im Pathologiemuseum des Universitätsklinikums, Muster Nr. 1256 ”.⁣⁣⁣⁣ 1846 führte Liston die erste Operation in Europa mit moderner Anästhesie durch. Er erfand auch eine Bulldoggenzange (ein Werkzeug zum Verriegeln von Arterienzangen) und eine Beinschiene, um bei Frakturen und Verstauchungen zu helfen. Beides wird heute noch verwendet Quelle: "Robert Liston Operating"

: Data Publikacji.: 05-07-25

Ciekawa historia misjonarza, który chciał nawrócić rdzennych mieszkańców North Sentinel Island.

: Opis.: Ciekawa historia misjonarza, który chciał nawrócić rdzennych mieszkańców North Sentinel Island. (która jest mniej więcej wielkości Manhattanu i znajduje się na Oceanie Indyjskim), którzy mieszkają tam od około 60 000 lat. Około 80 do 150 osób żyje na wyspie i żyje w stylu łowiecko-zbierackim, który przypomina epokę kamienia. Nie zajmują się rolnictwem. Było kilka prób skontaktowania się z plemieniem ze świata zewnętrznego, ale większość spotkała się z zajadłą wrogością. W 1771 roku statek Kompanii Wschodnioindyjskiej zaobserwował „wiele świateł… na brzegu” wyspy North Sentinel, ale nie wylądował w celu zbadania. W 1867 roku indyjski statek handlowy został zmuszony do lądowania na wyspie z powodu silnych monsunów. Po spędzeniu trzech dni na wyspie, załoga została zaatakowana gradem strzał. Udało im się walczyć kijami i kamieniami, dopóki na ratunek nie przybyła Królewska Marynarka Wojenna. W 1880 roku Brytyjczycy wrócili na wyspę i zdołali natknąć się na małą wioskę położoną w głębi lądu, która została pospiesznie opuszczona. Skończyło się na porwaniu 6 rdzennych mieszkańców wyspy, którzy zachorowali po wystawieniu na kontakt ze światem zewnętrznym. W 1896 r. na wyspę dotarł zbiegły więzień. Grupa poszukiwawcza znalazła jego ciało podziurawione strzałami i poderżniętym gardłem. W 2018 roku amerykański misjonarz chrześcijański udał się na wyspę w nadziei na nawrócenie rdzennej ludności. Napisał w swoim pamiętniku: „Dwóch uzbrojonych Sentineles wybiegło z wrzaskiem... Każdy z nich miał po dwie strzały, nie naciągnięte, dopóki się nie zbliżyli. Wrzasnąłem: „Nazywam się John. Kocham cię i Jezus cię kocha”. Pomimo kilku strzałów ostrzegawczych, z których jeden przebił jego Biblię, John nadal zbliżał się do ludzi na wyspie. Został zabity strzałami, a jego ciało zostało pochowane na plaży. Nie odzyskano jego do dzisiaj. Źródło: https://www.survivalinternational.org/tribes/sentinelese Interessante Geschichte von mind. ein Missionar, der die Ureinwohner von North Sentinel Island (die ungefähr so groß ist wie Manhattan im Indischen Ozean) bekehren wollte, die dort seit etwa 60.000 Jahren leben. Etwa 80 bis 150 Menschen leben auf der Insel und leben in einem Jäger-Sammler-Stil, der an die Steinzeit erinnert. Sie sind nicht in der Landwirtschaft tätig. Es gab mehrere Versuche, den Stamm von der Außenwelt aus zu kontaktieren, aber die meisten stießen auf heftige Feindseligkeit. Im Jahr 1771 sah ein Schiff der East India Company "viele Lichter ... an der Küste" von North Sentinel Island, landete jedoch nicht zur Untersuchung. Im Jahr 1867 musste ein indisches Handelsschiff aufgrund eines schweren Monsuns auf der Insel anlanden. Nachdem sie drei Tage auf der Insel verbracht hatte, wurde die Besatzung von einer Flut von Pfeilen angegriffen. Es gelang ihnen, mit Stöcken und Steinen zu kämpfen, bis die Royal Navy zur Rettung kam. Im Jahr 1880 kehrten die Briten auf die Insel zurück und stolperten über ein kleines Dorf im Landesinneren, das hastig verlassen wurde. Es endete damit, dass sechs indigene Völker der Insel entführt wurden, die erkrankten, nachdem sie der Außenwelt ausgesetzt waren. 1896 kam ein entflohener Gefangener auf der Insel an. Ein Suchtrupp fand seinen Körper mit Pfeilen durchlöchert und mit einer aufgeschlitzten Kehle. Im Jahr 2018 reiste ein amerikanischer christlicher Missionar auf die Insel in der Hoffnung, die indigenen Völker zu bekehren. Er schrieb in sein Tagebuch: "Zwei bewaffnete Sentineles kamen schreiend heraus ... Jeder von ihnen hatte zwei Pfeile, die nicht gezogen wurden, bis sie näher kamen. Ich schrie: „Mein Name ist John. Ich liebe dich und Jesus liebt dich. Trotz mehrerer Warnschüsse, von denen einer seine Bibel durchbohrte, näherte sich John weiterhin den Menschen auf der Insel. Er wurde von Pfeilen getötet und sein Körper wurde am Strand begraben. Es wurde bis heute nicht geborgen. Quelle: https://www.survivalinternational.org/tribes/sentinelese Интересная история мин. миссионер, который хотел обратить в христианство коренное население острова Северный Сентинел (который по размеру примерно равен Манхэттену в Индийском океане), которые жили там около 60 000 лет. На острове живут от 80 до 150 человек, которые живут в стиле охотников-собирателей, напоминающем каменный век. Они не занимаются сельским хозяйством. Было несколько попыток связаться с племенем из внешнего мира, но большинство из них было встречено яростной враждебностью. В 1771 году корабль Ост-Индской компании увидел «много огней ... на берегу» острова Северный Сентинел, но не приземлился для расследования. В 1867 году из-за сильных дождей на острове было вынуждено высадиться индийское торговое судно. Проведя три дня на острове, экипаж подвергся шквалу стрел. Им удавалось сражаться палками и камнями, пока Королевский флот не пришел на помощь. В 1880 году британцы вернулись на остров и сумели наткнуться на небольшую деревню внутри страны, которая была поспешно заброшена. В результате было похищено 6 коренных жителей острова, которые заболели после того, как подверглись воздействию внешнего мира. В 1896 году на остров прибыл беглый узник. Поисковая группа нашла его тело изрешеченным стрелами и перерезанным горлом. В 2018 году американский христианский миссионер отправился на остров в надежде обратить коренные народы в свою веру. Он записал в своем дневнике: «Два вооруженных Стража с криком вышли ... У каждого из них было по две стрелы, которые не были начаты, пока они не подошли ближе. Я закричал: «Меня зовут Джон. Я люблю тебя, и Иисус любит тебя. Несмотря на несколько предупредительных выстрелов, один из которых пробил его Библию, Джон продолжал приближаться к людям на острове. Он был убит стрелами, а его тело похоронили на пляже. Он не был восстановлен до сегодняшнего дня. Источник: https://www.survivalinternational.org/tribes/sentinelese

: Data Publikacji.: 05-07-25