DIANA

• Kraj:Polska
• : Język.:polski
• : Utworzony.: 30-12-17
• : Ostatnie Logowanie.: 16-03-22

×

: Kontakt.

: Imię.

: E-mail.

: Wiadomość.

Proszę zamienić znaczniki %d na własne liczby

: Dodaj.

Wiadomość nie może być pusta!

Wiadomość zostanie przetłumaczona po wysłaniu (jeżeli środki są wystarczające)

: Captcha. Kod Ochronny.

Załączniki:

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

: Wybierz: : Edycja. : Usuń.

Ilość dopuszczalnych plików: 5

JPEG, JPG, PNG, GIF, DOC, PDF, ZIP, RAR, TAR, HTML, SWF, TXT, XLS, DOCX, XLSX : lub : ODT : tylko formaty:.

: Maksymalny rozmiar pliku. 3MB.

: Wyślij Wiadomość.

Histologia. Tkanka łączna. Biologia.

: Opis.: Tkanka łączna jest najbardziej zróżnicowaną z tkanek zwierzęcych zarówno pod względem budowy jaki funkcji jaką spełnia w organizmie. W ciągu ontogenezy powstaje z komórek mezenchymatycznych, powstałych głównie z mezodermy (trzeciego listka zarodkowego). Cechą charakterystyczną tego typu tkanki jest luźny układ komórek i duże ilości substancji międzykomórkowej. Charakter tych składowych zależy od funkcji jaką pełni dana tkanka. Jest to tkanka dobrze ukrwiona i unaczyniona ze względu na swój intensywny metabolizm (wyjątek stanowi tkanka chrzęstna). K9YZvDSrm_w  Tkanka łączna właściwa:) tkanka łączna właściwa: zarodkowa wiotka (luźna), ukształtowana (zbita),  siateczkowa, tłuszczowa tkanka łączna oporowa:      chrzęstna: - szklista - sprężysta - włóknista      kostna: - zbita - beleczkowa tkanka łączna płynna: krew i  limfa Funkcje tkanek łącznych:  zapewnia łączność pomiędzy innymi tkankami ciała,  utrzymanie kształtu ciała i narządów,  obrona organizmu przed antygenami. Przegląd różnych typów tkanek łącznych Końcówki symbolizują co innego :) -blasty - oznacza komórki aktywne metabolicznie, ze zdolnością do podziałów, a więc tworzenia nowych komórek tkanki, wytwarzające substancję podstawową i elementy włókniste -cyty - tę końcówkę posiadają komórki, które utraciły zdolność do podziałów (mogą ją jednak odzyskać w razie konieczności regeneracji tkanki) jaką posiadały "- blasty"; są więc przekształconymi komórkami pierwszego typu -klasty - powstają z "- cytów", mają właściwości lizogenne, co znaczy, że produkują do przestrzeni międzykomórkowej enzymy trawiące zniszczone komórki tkanki.   Tkanka łączna właściwa Jest tkanką, którą charakteryzuje brak twardych struktur w substancji międzykomórkowej. Jest bardzo różnorodna dlatego podzielono ją na kilka typów. tkanka zarodkowa jest najbardziej pierwotną formą tkanki łącznej, z tej formy powstają w czasie trwania życia zarodkowego i płodowego wszystkie inne typy tkanki łącznej; jej komórki ( fibroblasty, w wielu podręcznikach ogólnie komórki tkanki łącznej noszą tę nazwę) mają gwiaździsty kształt a w istocie międzykomórkowej brak jest elementów włóknistych tkanka wiotka inaczej luźna jest najbardziej typową z tkanek łącznych, w galaretowatej substancji międzykomórkowej jest dużo włókien retikulinowych; wypełnia przestrzenie miedzy innymi tkankami i organami (miedzy mięśniami, wokół naczyń krwionośnych), tworzy zręby narządów wewnętrznych: śledziony, wątroby - umożliwiając wnikanie nerwów i naczyń krwionośnych, buduje tkankę podskórną, która łączy skórę i mięśnie tkanka ukształtowana czyli po prostu zbita jest bardzo odporna na zerwanie i rozciąganie, występują w niej głównie włókna kolagenowe jeżeli ich układ jest uporządkowany, a także mamy do czynienia z uporządkowanym układem komórek tkanki (fibrocytów) - mówimy o tkance regularnej - jest bardzo wytrzymałą i buduje ścięgna i torebki stawowe jeżeli układ włókien jest nieuporządkowany to jest to tkanka nieregularna - tworzy się bardzo elastyczna struktura odporna na rozciąganie i taki typ tkanki spotykamy w skórze właściwej tkankę siateczkową tworzą komórki o licznych gwiaździstych wypustkach (= retikulocyty) łączących się w przestrzenną sieć, oczka tej sieci wypełnia gąbczasta substancja podstawowa z dużą liczbą włókien retikulinowych; tworzy zręby narządów chłonnych (limfatycznych), np. węzłów chłonnych, bierze udział w budowie wątroby, śledziony i szpiku kostnego tkanka tłuszczowa jest tkanką spełniającą funkcje ochronne (chronią przed utratą ciepła i przed urazami mechanicznymi) oraz spichrzowe; jej komórki ( lipocyty) zawierają w swojej cytoplazmie kulki tłuszczu; liczba komórek tkanki tłuszczowej ustala się we wczesnym dzieciństwie i w ciągu życia komórki te mniej lub bardziej są wypełnione substancją zapasową zwykle jest to jedna, duża kula tłuszczu, która spycha na peryferie komórki cytoplazmę i inne organela - tkanka tłuszczowa żółta jeżeli kulek tłuszczu jest więcej tworzy się tkanka tłuszczowa brunatna, u człowieka występująca w okresie płodowym i niemowlęcym. Następnym razem będzie troche dokładniej o tkance łącznej oporowej. :) hdVAtjmmt5k

: Data Publikacji.: 17-11-25

AMINOKWASY.

: Opis.: Aminokwasy to monomery, które zawierają w swojej budowie dwie grupy funkcyjne:  grupę aminową (NH2) – tzw. N-koniec oraz grupę karboksylową – tzw. C-koniec. Jest 20 rodzajów aminokwasów budujących białka. Wszystkie te aminokwasy zbudowane są z atomów węgla, wodoru, tlenu i azotu. Są również aminokwasy, które w swej budowie posiadają atom siarki – aminokwasy siarkowe. Należą do nich metionina, cystyna i cysteina. Wiązanie peptydowe powstaje między grupą aminową jednego aminokwasu i grupą karboksylową drugiego aminokwasu, dając peptyd. Dipeptydy zbudowane są z dwóch cząsteczek aminokwasów. Polipeptydy zawierają trzy i powyżej cząsteczek aminokwasów ułożonych w łańcuchy. W typowym aminokwasie centralnie położony atom węgla alfa - C jest połączony z I-rzędową grupą aminową - NH2 grupą karboksylową - COOH i łańcuchem bocznym -R. Prolina jest wyjątkiem, ponieważ zawiera II-rzędową grupę aminową. Podział aminokwasów: Aminokwasy możemy podzielić na egzogenne i endogenne.   Kryterium tego podziału jest to czy dany aminokwasy jest syntezowany przez organizm człowieka, czy należy dostarczyć go wraz z pokarmem. Aminokwasy endogenne - są to aminokwasy, które mogą być syntezowane przez organizm człowieka. Jest ich 12 . Aminokwasy endogenne dla człowieka to: alanina Ala glicyna Gly prolina Pro asparagina Asn kwas asparaginowy Asp kwas glutaminowy Glu glutamina Gln cysteina Cys seryna Ser Aminokwasy względnie egzogenne - są to aminokwasy, które mogą być syntetyzowane przez człowieka z innych aminokwasów egzogennych. Te aminokwasy powinno się dostarczać do organizmu, ponieważ w niektórych stanach, np. niewłaściwa dieta, ich sytetyzowanie może być niewystarczające dla organizmu. Są to: arginina Arg- w cyklu ornitynowym wytwarzana z ornityny, egzogenna dla dzieci tyrozyna Tyr - wytwarzana z fenyloalaniny histydyna His - wytwarzana podczas przemian zasad purynowych, egzogenna dla dzieci i kulturystów (duży przyrost masy) Aminokwasy egzogenne - muszą być dostarczane systematycznie wraz z pożywieniem. Jest ich 8. Dla dorosłego człowieka aminokwasy egzogenne to: fenyloalanina Phe izoleucyna Ile leucyna Leu metionina Met Treonina Thr lizyna Lys tryptofan Trp walina Val Aminokwasy naturalne, niebiałkowe: wytwarzane są w organizmach żywych. Aminokwasy niebiałkowe mogą wchodzić w skład peptydów, ale nie można ich uzyskać hydrolizując białka. Do aminokwasów niebiałkowych należą: hydroksyprolina- obecna jest w kolagenie ( stabilizuje go w tkance łącznej, kościach), ornityna, cytrulina- obecne w cyklu mocznikowym, karnityna- uczestniczy w transporcie kwasów tłuszczowych przez błonę mitochondrialną. Aminokwasy kontaktowe: Aminokwasy kontaktowe są to aminokwasy znajdujące się w centrum aktywnym enzymu. To najbardziej reaktywne aminokwasy. Aminokwasy kontaktowe- przykłady: kwas asparaginowy ( -COOH) kwas glutaminowy (-COOH) lizyna (-NH2) histydyna seryna (-OH) treonina (-OH) cysteina (-SH) Aminy - arylowe i alkilowe pochodne amoniaku: Aminy biogenne powstają jako produkty rozkładu aminokwasów, które wchodzą w skład białek. Powstają na skutek dekarboksylacji aminokwasów. Mogą być bardzo toksyczne i wykazywać silne działanie fizjologiczne. Aminy biogenne- przykłady: putrescyna - powstaje z ornityny, kadaweryna - powstaje z lizyny, tyramina - powstaje z tyrozyny, histamina - powstaje z histydyny, gomadzi się w zepsutym mięsie ryb jako efekt działania enzymów bakteryjnych. Wysokie stężenia histaminy z mięsie ryby może powodować poważne zatrucie organizmu. Histamina pełniąc funkcje hormonu stymuluje skurcz mięśni gładkich oraz wydzielanie śluzu. tryptamina - powstaje z tryptofanu, cysteamina - powstaje z cysteiny ( jest składnikiem CoA) . Neurotransmitery = katecholoaminy Katecholoaminy są to pochodne tyrozyny. Adrenalina to hormon wytwarzany w części rdzeniowej nadnerczy, stymuluje rozkład glikogenu w mięśniach. Adrenalina często stosowana jest podczas terapii odchudzających ze względu na to ,że powoduje zahamowanie łaknienia i przyspiesza tempo spalania tkanki tłuszczowej. Adrenalina pobudza i odpowiedzialan jest za reakcje 'walcz lub uciekaj'- dzięki działaniu adrenaliny organizm człowieka jest w stanie podjąć bardzo duży wysiłek fizyczny. Podwyższa ciśnienie krwi, uwalnia się w sytuacjach podwyższonego stresu. Może prowadzić do zaburzeń w metabolizmie glukozy. :)

: Data Publikacji.: 15-11-25

Kwasy nieorganiczne. Istota alkoholu. Działanie alkoholu etylowego w organiźmie człowieka. Budowa kwasów. Chemia.

: Opis.: Kwasy nieorganiczne to grupa związków o wzorze ogólnym: HnR, gdzie: H - atom wodoru, R - reszta kwasowa. Jeśli w reszcie R nie występuje atom tlenu, to mówimy o kwasie beztlenowym, a jeśli występuje - o tlenowym. Kwas nieorganiczny tlenowy otrzymuje się z reakcji bezwodnika (tlenku kwasowego) z wodą, np. SO3 + H2O = H2SO4 Kwasy beztlenowe powstają przez rozpuszczenie odpowiedniego wodorku w wodzie, np. chlorowodór (HCl) + woda = kwas solny. Kwasy słabe można pozyskać z ich soli działając na nie silniejszym kwasem, np. Na2SiO3 + 2HCl →=H2SiO3 + 2NaCl Wazne kwasy: HCl - kwas solny (wodny roztwór chlorowodoru) H2SO4 - kwas siarkowy H2SO3 - kwas siarkawy HNO3 - kwas azotowy HNO2 - kwas azotawy H3PO4 - kwas ortofosforowy H2CO3 - kwas węglowy (istnieje tylko w roztworze wodnym) H2SiO3 - kwas krzemowy Są to przeważnie ciecze, rzadziej ciała stałe. Reagują z prawie wszystkimi metalami dając odpowiednią sól i wydzielając wodór, np. Mg + 2HNO3 =Mg(NO3)2 + H2 Z większością tlenków metali tworzą sole i wodę, np. CuO + H2SO4 = CuSO4 + H2O Z wodorotlenkami także tworzą sole i wodę, np. NaOH + HCl =NaCl + H2O Przeczytałam ciekawy artykuł o alkoholu. No więc, pod względem chemicznym alkohol spożywczy to alkohol etylowy (etanol) o wzorze C2H5OH. Substancja ta w organizmie człowieka jest utleniana przez wątrobę do kwasu octowego, a produktem pośrednim tej przemiany jest aldehyd octowyCH3CHO – toksyczna substancja o zapachu jabłek. To właśnie aldehyd octowy jest przede wszystkim odpowiedzialny za złe samopoczucie po spożyciu alkoholu, bo jest on bardziej toksyczny niż sam etanol. Jak powszechnie wiadomo, alkohol, oprócz krótkotrwałych, zgubnych efektów swojego działania, spożywany w dużych ilościach i przez dłuższy czas, wywołuje niebezpieczne uzależnienie – alkoholizm. mechanizm uzależnienia od etanolu został już poznany i kluczową rolę odgrywa w nim nie sam etanol, ale aldehyd octowy – produkt pośredni jego utleniania, gromadzący się w większych ilościach po spożyciu dużej ilości trunku. Mechanizm jest następujący: przemiana metaboliczna fenyloalaniny – jednego z kluczowych aminokwasów (wchodzących w skład białek) prowadzi do kwasu 3,4-dihydroksyfenylooctowego – końcowego produktu. Owa ścieżka metaboliczna zawiera 3 produkty pośrednie (nieistotne jak się one nazywają). Aldehyd octowy blokuje przemianę ostatniego produktu pośredniego do produktu końcowego. Wskutek tej blokady następuje spiętrzenie w komórce substancji pośrednich szlaku katabolizmu fenyloalaniny. Niestety, owe związki mają tendencje do reagowania ze sobą z utworzeniem substancji zwanych aporfinami. Aporfiny bardzo przypominają swoją budową i działaniem morfinę – silnie uzależniający narkotyk. Mówiąc skrótem: spożywanie alkoholu prowadzi do produkcji w organizmie narkotyku i to on odpowiada za działanie uzależniające. Można więc powiedzieć, że alkoholizm to pośrednia forma narkomanii...

: Data Publikacji.: 15-11-25

Histologia. Nabłonek prosty i wielowarstwowy. Biologia.

: Opis.: Histologia cz.1 :) Nabłonki to grupa tkanek zwierzęcych, która najwcześniej pojawiła się w toku ewolucji. Pierwsze tego typu grupy komórek spotykamy już u gąbek. Pojawia się ona także jako pierwsza w ciągu ontogenezy (rozwoju osobniczego) dając początek innym typom tkanek. Tkanka nabłonkowa powstaje ze wszystkich trzech listków zarodkowych. Budowa Tkanki te mogą pełnić różne funkcje i w związku z tym być różnie zbudowane, ale ich cechą wspólną są ściśle ułożone komórki. Pomiędzy komórkami tkanki brak niemal całkowicie substancji międzykomórkowej. Taki układ komórek jest utrzymywany dzięki: błonie podstawnej - cienkiej, elastycznej, odpornej na zerwanie błony zbudowanej z białek i wielocukrów produkowanych przez komórki nabłonka. błona ta bierze udział w procesach regeneracyjnych nabłonków rozmaitym połączeniom komórek nabłonka między sobą. Nabłonki nie są ukrwione (wyjątek stanowi skóra płazów) ani nie posiadają unerwienia. Substancje odżywcze dla komórek nabłonka są dostarczane z tkanki łącznej leżącej zwykle pod nabłonkiem. kształt komórek: płaski - komórki są spłaszczonymi wielokątami sześcienny (kostkowy, brukowy) - krótkie graniastosłupy o wielokątnej podstawie walcowaty (cylindryczny) - wydłużone komórki o podstawie najczęściej sześciokątnej  i ich ułożenie: jednowarstwowy - pojedyncza warstwa komórek; występuje zazwyczaj w tych strukturach organizmu gdzie zachodzi dyfuzja, wchłanianie, wydzielanie oraz wydalanie rozmaitych substancji wielowarstwowy - wiele warstw komórek; występuje tam gdzie przede wszystkim potrzebna jest ochrona pseudowarstwowy - wszystkie komórki tkanki leżą na błonie podstawnej, jednak nie wszystkie komórki sięgają wolnej strony tkanki co daje pozornie wielorzędowość tkanki; często komórki tego nabłonka są urzęsione. rodzaje nabłonków: nabłonek jednowarstwowy płaski- buduje pęcherzyki płucne, występuje w torebce Bowmana (w nefronie), zwany śródbłonkiem wyścieła naczynia krwionośne i limfatyczne nabłonek jednowarstwowy sześcienny - wyścieła kanaliki nerkowe i przewody gruczołów wydzielniczych nabłonek jednowarstwowy walcowaty - związany z wydzielaniem (najczęściej śluzu) lub wchłanianiem (np. składników pokarmowych), występuje w przewodzie pokarmowym, gdzie zaopatrzony w mikrokosmki zwiększające powierzchnię chłonną bierze udział w wchłanianiu strawionego pokarmu, a wydzielany przez nabłonek śluz chroni przewód pokarmowy przed szkodliwym działaniem enzymów trawiennych nabłonek pseudowarstwowy - pokrywa drogi oddechowe, jest z reguły urzęsiony co pomaga w oczyszczaniu wdychanego powietrza nabłonek wielowarstwowy płaski - w tym typie nabłonka tylko najbardziej zewnętrzna warstwa komórek ma płaski kształt; występuje w dwóch wariantach: nabłonek rogowaciejący- pokrywa on powierzchnie ciała większości kręgowców, a jego zewnętrzna warstwa nazywana jest naskórkiem i składa się z silnie wysyconych keratyną, rogowaciejących i złuszczających się komórek, komórki położone głęboko, przy błonie podstawnej są aktywne metabolicznie i mają zdolność do dzielenia się co dostarcza nowych komórek i wypycha stare ku górze; naskórek kręgowców produkuje wiele specyficznych tworów: łuski, pióra, paznokcie, kopyta, pazury i rogi nabłonek nierogowaciejący - jego zewnętrzne komórki nie ulegają rogowaceniu, występuje w jamie gębowej, gardle i przełyku, wyścieła pochwę i odbyt. Klasyfikacja  ze wgl na pełnione funkcje: nabłonki okrywające i wyściełające: - nabłonki okrywające oddzielają ciało zwierzęcia od środowiska zewnętrznego; bezkręgowce posiadają tylko nabłonki jednowarstwowe pokryte u płazińców, obleńców, pierścienic i stawonogów zwane oskórkiem - amorficzną (nie mającą budowy komórkowej) warstwą ochronną, kręgowce natomiast mają ciało okryte nabłonkiem wielowarstwowym, rogowaciejącym zwane naskórkiem - nabłonki wyściełające okrywają narządy wewnętrzne i wyściełają jamy ciała, są one bardzo zróżnicowane w budowie ze względu na funkcje jakie pełnią: zaopatrzony w mikrokosmki - nabłonek chłonny jelita, urzęsiony nabłonek dróg oddechowych, cienki śródbłonek naczyń krwionosnych i limfatycznych itd. nabłonki wydzielnicze (= gruczołowe) - ich komórki produkują duże ilości wydzielanych specyficznych substancji, takich jak: pot, mleko, śluz, woskowina, enzymy lub hormony; wydzielane substancje są produkowane: - prosto do płynów ustrojowych (= endokrynowo), tak pracują np. gruczoły wydzielania wewnętrznego produkujące hormony - do środowiska zewnętrznego, też do światła przewodu pokarmowego (= egzokrynowo), przykładem tutaj jest gruczoł potowy, gruczoły jamy ustnej i dwunastnicy oraz części wydzielnicze dużych gruczołów trawiennych jak trzustka i wątroba nabłonki zmysłowe - wyspecjalizowane w odbieraniu bodźców ze środowiska zewnętrznego i wewnętrznego, budują części receptorowe narządów zmysłów: siatkówkę oka, narząd Cortiego w ślimaku ucha, nabłonek węchowy itd. - nabłonki rozrodcze - nie są przez wszystkich wyróżniane jako osobny typ nabłonków, ale dzięki ich podziałom mejotycznym powstają w gonadach (= gruczołach rozrodczych) gamety, to np. nabłonek wyściełający kanaliki nasienne w jądrach. To tyle na dzisiaj :) 

: Data Publikacji.: 15-11-25